 |
| Σαν να λέει : "Άλλη μια καρέκλα ρε μάγκα..." |
Τα οκτώ χρόνια που εργάστηκα στην τηλεόραση ήμουν εκ των δημοσιογράφων που συνέβαλαν να γίνει γνωστή η σημερινή περιφερειάρχης. Προσκαλούσα τακτικά την εντελώς άγνωστη τότε Ρένα Δούρου στις πολιτικές εκπομπές που παρουσίαζα. Πρώτον, γιατί ήταν νέο πρόσωπο και προσπαθούσα να μην καλώ τους ίδιους και τους ίδιους. Δεύτερον, γιατί ήταν γυναίκα και πάντα επιδίωκα στα πάνελ να εκπροσωπούνται εξίσου τα δύο φύλα. Και τρίτον γιατί «έγραφε» στον φακό, όπως έλεγαν και οι ειδικότεροι. Ηταν ευγενική, μιλούσε καλά ελληνικά και στις πρώτες της εμφανίσεις ήταν μια πολύ καλή συζητήτρια.
Εξ αυτού του λόγου, όμως, θυμάμαι καλά και την έκπληξη που άρχισα να αισθάνομαι όσο παρατηρούσα τη σεμνή και ντροπαλή, όπως αρχικώς νόμιζα, Ρένα να μετατρέπεται -φορά τη φορά- σε τηλεοπτική «μέγαιρα». Από ένα σημείο και μετά κυριολεκτικά μεταμορφωνόταν όταν άνοιγαν οι κάμερες, καθώς αν της μιλούσες πριν από την εκπομπή, το τελευταίο που θα φανταζόσουν είναι ότι έχει έρθει με σκοπό να προκαλέσει και κυρίως να πρωταγωνιστήσει σε έναν τηλεοπτικό καβγά.
Κατάλαβα τότε ότι ακολουθούσε δύο τηλεσυνταγές «επιτυχίας». Η πρώτη ήταν ότι παρέμενε σκοπίμως σιωπηλή στο πρώτο μέρος της κουβέντας και ύστερα από κάνα τέταρτο πεταγόταν και έλεγε πάντα με ύφος τάχα παραπονεμένο: «Παρακαλώ όταν μπορέσετε θα ήθελα κι εγώ λίγο χρόνο». Και όταν ο λόγος δινόταν στη Ρένα, προχωρούσε στο δεύτερο κλασικό επικοινωνιακό κόλπο. «Καθώς μέχρι τώρα δεν έχω μιλήσει, επιτρέψτε μου πριν απαντήσω στο ερώτημά σας να κάνω ένα σχόλιο για όσα έχουν λεχθεί» έλεγε. Κι έτσι η δημοσιογραφική ερώτηση πήγαινε... περίπατο και η Ρένα κατόρθωνε να οδηγήσει τη συζήτηση όπου εκείνη επιθυμούσε, βάζοντας φωτιά στα τόπια και αποσπώντας τελικά την κάμερα περισσότερο από όλους στην εκπομπή.
Ηδη από τότε θυμάμαι να συνειδητοποιώ και πόσο έξω είχα πέσει στην αρχική μου «διάγνωση», μην καταλαβαίνοντας ότι πίσω από τη φαινομενικά σεμνή αυτή κοπέλα κρύβεται μια αμετροεπής και υπερφιλόδοξη πολιτικός. Δεν αποδείχθηκε αυτό μόνον στην τελευταία συνέντευξή της στην «Εφημερίδα των Συντακτών» όπου με ασύγγνωστη αλαζονεία προσέβαλε σκαιότατα τον δημοσιογράφο επειδή της υπέβαλε κάποιες ερωτήσεις που δεν της άρεσαν, ελέγχοντας μάλιστα την κατά τα άλλα φιλική της εφημερίδα αν «ταυτίζεται με τη βορβορώδη ενημέρωση»! Διεφάνη ήδη από το πρώτο βράδυ της εκλογής της με εκείνη την απίστευτη εντολή που της ξέφυγε προς τους συνεργάτες της, αλλά συνέλαβε η κάμερα. «Κανένας αντιπεριφερειάρχης. Κάντε όλοι ένα βήμα πίσω» διέταξε! Hθελε στο πλάνο να φαίνεται ει δυνατόν μόνο εκείνη και να είναι και ένα βήμα μπροστά απ’ τους άλλους για να καταλάβουν όλοι «ποιο είναι το αφεντικό στο εξής»...
Ετσι, δεν εξεπλάγην την εβδομάδα που πέρασε και από το πρώτο δείγμα γραφής της στην εξουσία. Προσέξτε και τον τρόπο που διετύπωσε την άρνησή της να συμμορφωθεί στον νόμο για τις αξιολογήσεις των υπαλλήλων «της». «Μακριά από στείρες λογικές δήθεν αξιολογήσεων που στοχεύουν στις απολύσεις χιλιάδων εργαζομένων στο πλαίσιο των μνημονιακών πολιτικών. Η νέα Περιφερειακή Αρχή πιστεύει και εμπιστεύεται τους εργαζόμενούς της» είπε χωρίς καν να αντιλαμβάνεται την αρχομανία που εξέπεμψε, μιλώντας σε τρίτο πρόσωπο για τον εαυτό της ως «Αρχόντισσα» της Αττικής.
Τι κι αν ακριβώς την προηγούμενη μέρα είχαν δοθεί στη δημοσιότητα δεκάδες περιπτώσεις δημοσίων υπαλλήλων που απεδείχθη ότι υπεξαιρούσαν επιδόματα με πλαστά δικαιολογητικά. Τι κι αν δι’ αυτής της οδού η δικομματική κυβέρνηση επιτέλους παραδέχθηκε ότι επί των ημερών της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ το Δημόσιο λειτουργούσε ως ξέφραγο αμπέλι.
Ποσώς την ενδιαφέρουν όλα αυτά τη Ρένα η οποία εξήγγειλε τάχα μια «νέα πορεία» προαναγγέλλοντας ότι ουδείς θα αξιολογηθεί, ουδείς θα ελεγχθεί και κυρίως ουδείς θα απολυθεί. Η επιτομή του λαϊκισμού, της ψηφοθηρίας και της πολιτικής υποκρισίας σε μια μόνον φράση και μάλιστα από μια νέα γυναίκα που προβάλλεται ως η πρώτη εκπρόσωπος της τάχα ανατροπής που επαγγέλλεται ο ΣΥΡΙΖΑ.
Γι’ αυτό και τώρα που το ξανασκέφτομαι, μπορεί τελικά να μην σας οφείλω συγγνώμη για την ταχεία ανέλιξη της Ρένας. Διότι άθελά μου συνέβαλα να πάρουμε πιο γρήγορα μια γεύση για την παράνοια που ενδεχομένως θα ζήσει η χώρα σε λίγους μήνες...
Του Κ. Ζούλα από την Κ.
Σχετ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου