Σας θυμίζω από το παρελθόν το περίφημο ενοικιοστάσιο. Σίγουρα υπήρχαν κι επιτήδειοι ή μπαταξήδες που δεν είχαν ανάγκη κι έκαναν κατάχρηση του μέτρου. Τι όμως είναι σημαντικότερο; Να τσακώσεις και να τιμωρήσεις τους λίγους επιτήδειους ή να προστατεύσεις τους πολλούς; Αν δεν είσαι νεοφιλελεύθερος κανίβαλος, μηδενιστής που του τρέχουν τα σάλια για το χάος που θα φέρει, τάχα, την «επανάσταση» ή ύπουλος ξένος, που θέλει την χώρα μας στα γόνατα, ανατιναγμένη και ξέπνοη για να την λεηλατήσει, τότε η απάντηση είναι αβίαστη. Θα προστατεύσεις τους πολλούς κι ας ωφεληθούν προσωρινά μερικοί πονηροί.
Η κυβέρνηση οφείλει να κρατήσει σκληρή στάση απέναντι στην Τρόϊκα για το θέμα των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας. Κι όλες οι ενδείξεις δείχνουν ότι αυτό πρέπει να κάνει και θα το κάνει. Να ανανεώσει τώρα και να συνεχίσει ν’ ανανεώνει κατ’ έτος, τουλάχιστον, την απαγόρευση των πλειστηριασμών, ανάλογα με την πορεία της οικονομίας και για όσο χρειαστεί.
Κι αυτό πρέπει να γίνει με ευρύτητα, όπως συζητιέται για αντικειμενικές αξίες έως 180.000 ευρώ κι ανεξαρτήτως εισοδήματος.
Είναι πατριωτικό καθήκον κι επιταγή της κοινής λογικής να μην οδηγήσουμε πέρα από τα όρια τους τους απλούς ανθρώπους. Όταν το καράβι έρθει σε ήρεμα νερά, όταν η ανεργία πάψει να πλακώνει την κοινωνία με την βαριά και διαλυτική σκιά της κι έρθει σε φυσιολογικά επίπεδα, τότε θα μπορέσουμε να επανέλθουμε σε μια ομαλή λειτουργία της αγοράς ακινήτων.
Άλλωστε έχω βαρεθεί να το γράφω. Οι τράπεζες επί δεκαετίες κερδοσκόπησαν ασύστολα, στήριξαν την διαπλοκή και την διαφθορά, έπαιρναν τα χρήματα του κόσμου με 1% και τα δάνειζαν με 18, 20 και 23%. Ο λαός ματώνει για την ανακεφαλαιοποίηση τους και κατά την σταθερή άποψη μου, θα έπρεπε να έχουν εθνικοποιηθεί. Αφού ο λαός πληρώνει, γιατί να έχουν την διαχείριση αυτοί που την είχαν και πριν; Δώστε μου και μένα μερικά δισεκατομμύρια και θα σας παριστάνει κι η αφεντιά μου με στυλ τον τραπεζίτη. Όμως δεν είμαι εγώ που αποφασίζω. Μια ψήφο και μια γνώμη έχω.
Έστω όμως κι έτσι όπως είναι τα πράγματα, σε μια αγορά όπου τίποτα δεν πουλιέται, όπου κι οι πλειστηριασμοί των ακινήτων που μπορούν να εκπλειστηριαστούν, κηρύσσονται άγονοι, τι θα ωφελούσε να ρίξουμε στην αγορά χιλιάδες σκοτωμένα σπίτια αφανισμένων νοικοκυραίων;
Ακούω δε αυτήν την ιστορία, σύμφωνα με την οποία ελληνικές τράπεζες θα εκχωρούν τις απαιτήσεις τους από κόκκινα δάνεια σε ξένες τράπεζες, για υποπολλαπλάσιο της απαίτησης. Θα παίρνουν δηλαδή πχ 20.000 και θα εκχωρούν απαίτηση για 100.000 Ευρώ σε ξένους οίκους. Ένας φίλος, άλλων πολιτικών πεποιθήσεων, αδιάφορο, μου έθεσε ένα απλό αλλά λογικό ερώτημα. Γιατί οι τράπεζες να μην το προτείνουν αυτό στους ίδιους τους πολίτες οφειλέτες τους; Να πληρώσει δηλαδή ο πολίτης το 20% ή όποιο ποσοστό συμφωνηθεί και να εξοφλήσει το δάνειο του. Κάποιοι θα μπορούν. Και για τους υπόλοιπους που δεν μπορούν, γιατί να μην γίνει και γι’ αυτούς ένα γενναίο κούρεμα και ρύθμιση του υπολοίπου; Αυτό, μαζί με την συνέχιση της απαγόρευσης των πλειστηριασμών για τους οικονομικά ασθενέστερους, θα συνέβαλε δραστικά στην κοινωνική ειρήνη. Θα σωθούν περιουσίες, ζωές, ψυχές. Χρειαζόμαστε μια μεγάλη εσωτερική σεισάχθεια. Είναι αδήριτη ανάγκη κοινωνικής δικαιοσύνης, γαλήνης και κοινής λογικής.
Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια ή ψέματα οι κυνικές και ειρωνικές δηλώσεις τροϊκανών για καταλύματα. Αν είναι, να τις μπήξουν εκεί που δεν βλέπει ο ήλιος.
Θυμίζω κι υπογραμμίζω, πως η κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε με το χαράτσι.
Ο κ. Στουρνάρας μπορεί με σοφιστείες να ισχυρίζεται πως οι Έλληνες και τα σπίτια τους δεν υπερφορολογούνται. Αυτοί που κάθε φορά που έρχεται ο ταχυδρόμος παθαίνουν ταχυπαλμία, ξέρουν. Και άιντε, την υπερφορολόγηση ως έκτακτο μέτρο στις έκτακτες αυτές περιστάσεις, να την υποστούμε βαρυγκωμώντας. Για το κοινό καλό, για την επίτευξη του πιο πατριωτικού στόχου, που είναι η έξοδος από το Μνημόνιο και την επιτήρηση.
Το σπίτι του Έλληνα όμως, είναι το καταφύγιο του, η ασφάλεια των παιδιών του κι ο μικρός Παρθενώνας των κόπων του. Όποιος δεν το σεβαστεί, θα το πληρώσει. Ο Έλληνας αν νοιώσει ότι η φορολογία θα γίνει ισόβια πληρωμή δυσβάστακτου ενοικίου για το ίδιο του το σπίτι ή αν ένας πρώην νοικοκύρης, που έγινε άνεργος, οδηγηθεί σε απονενοημένο διάβημα μπροστά στους δικαστικούς επιμελητές και τον υπάλληλο του πλειστηριασμού, ο πυροκροτητής αυτός θα πυροδοτήσει την ζώσα εκρηκτική ύλη μιας κοινωνίας, που ήδη κοχλάζει και κάτω από το καπάκι συμπιέζονται η ανεργία, η οργή, η αναγκαστική μετανάστευση των νέων, η βίαιη αφαίρεση της αξιοπρέπειας των απλών ανθρώπων. Δεν πρέπει να τους κάνουμε την χάρη, ούτε στους εσωτερικούς κοινωνικούς λύκους, ούτε στους ξένους, που επενδύουν πολιτικά ή κερδοσκοπικά στο χάος και τον κοινωνικό πόλεμο. Επειδή είμαι δεξιός, κεντροδεξιός, βαφτίστε το όπως σας βολεύει, εγώ λέω πως είμαι μαχόμενος πατριώτης, θεωρώ πως η βασική διαφορά μας από την απέναντι όχθη, είναι η εθνική και κοινωνική ενότητα. Αέναο καθήκον κι επιδίωξη μας με κάθε ικμάδα της δύναμης μας. Κι αυτή η ενότητα δεν γίνεται με το στανιό ή με ρητορικά σχήματα. Θέλουμε ενότητα αλληλεγγύης, με πρόνοια και μετριοπάθεια κι όχι ενότητα δεσμωτών και γαλήνη νεκροταφείου. Δεν μπορεί παρά να βασίζεται στην οργανωμένη κρατική μέριμνα και στην κοινωνική δικαιοσύνη. Μόνο οι μηδενιστές της αριστεράς και οι νεοφιλελεύθεροι, οι μαρξιστές από την ανάποδη, επιδιώκουν την κοινωνική έκρηξη ή αδιαφορούν γι’ αυτή.
Παρά τα λάθη που έγιναν και γίνονται, παρά τις αρρυθμίες και το έλλειμμα παραδείγματος από πολλούς, που απέχουν έτη φωτός από το να αντιληφθούν τι συμβαίνει στις γειτονιές των αληθινών ανθρώπων, πιστεύω πως ο ηγέτης της χώρας κι όσοι άλλοι έχουν την ευθύνη, θα κρατήσουν την σκληρή στάση που επιβάλλει το εθνικό συμφέρον και οι ανάγκες του λαού. Γιατί, το είπαμε ξανά, δεν έχουμε άλλο σπίτι από την Πατρίδα κι άλλη οικογένεια από τον λαό μας. Κι οι Έλληνες κάνουμε τα πάντα γι’ αυτά τα δύο. Και πιστεύω ακράδαντα πως ο Σαμαράς το ξέρει, γιατί μετέχει του Ελληνικού Τρόπου. Γι’ αυτό ήμουν και είμαι μαζί του…
Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη από το Antinews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου