Γιατί τα καταστήματα πρέπει να είναι ανοιχτά 24 ώρες την ημέρα...

Στο επίμαχο ερώτημα του αν θα πρέπει να είναι ανοιχτά τα καταστήματα τις Κυριακές ή όχι, η απάντηση είναι κατηγορηματικά ναι. Και όχι μόνο Κυριακές, αλλά όλο το εικοσιτετράωρο αν κάποιος το επιθυμεί.

Όταν ήμουν ακόμα φοιτητής στο εξωτερικό, ενθυμούμαι πολύ καλά ότι τα ψώνια μου συνήθως τα έκανα πολύ αργά το βράδυ. Στα 19 μου η δεύτερη δουλειά που έκανα στις ΗΠΑ ήταν να μοιράζω την εφημερίδα του Εθνικού Κήρυκα στο Queens. Αργότερα... πήρα προαγωγή και μοίραζα στο Manhattan, που είναι πιο εύκολη διαδρομή.

Ξεκίναγα λοιπόν να μοιράζω εφημερίδες κατά τις 9 το βράδυ και τελείωνα κατά τα μεσάνυχτα. Με βόλευε πάρα πολύ να κάνω τα ψώνια μου κατά τη 1-2 το πρωί. Θα μου πείτε, αν τα supermarket δεν ήταν ανοιχτά εκείνη την ώρα, δεν θα ψώνιζα. Ασφαλώς και θα ψώνιζα, απλά άλλες ώρες, αλλά για ποιο λόγο να το κάνω αφού με βόλευε αυτή την ώρα;



Ένα άλλο θέμα είναι το εξής. Αν αναγκαζόμουν να κάνω τις αγορές μου άλλες ώρες, αυτό θεωρητικά θα μείωνε την παραγωγικότητά μου. Μην το παίρνετε σαν αστείο. Θα έπρεπε να προγραμματίσω ένα διαφορετικό ωράριο, που ενδεχομένως να μου έκλεβε χρόνο από τις άλλες προγραμματισμένες εργασίες μου. Άρα ένα θέμα (και εκτιμώ ότι είναι σημαντικό), είναι ότι οι καταναλωτές θα έχουν περισσότερες επιλογές.

Ένα πιο απελευθερωμένο ωράριο από την άλλη, ούτε θα βοηθήσει αλλά ούτε και θα βλάψει το λιανικό εμπόριο. Η κακή κατάσταση στον κλάδο του εμπορίου δεν έχει σχέση με το ωράριο. Έχει σχέση με την οικονομική κατάσταση. Που σημαίνει, ότι ένα πιο ελεύθερο ωράριο δεν θα βάλει περισσότερα λεφτά στα χέρια των εμπόρων και δεν νομίζω να δημιουργήσει περισσότερες θέσεις εργασίας. Ίσως πράγματι τονωθεί λίγο το εμπόριο, αλλά νομίζω η τόνωση θα είναι ελάχιστη.

Για μένα το ζήτημα είναι ατομικών δικαιωμάτων περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Τούτο διότι, για μένα δημοκρατία σημαίνει (μεταξύ άλλων) να μην απαγορεύεις σε κάποιον να κάνει κάτι που θέλει να κάνει, αν αυτό το κάτι που θέλει να κάνει, δεν προσκρούει στα ατομικά δικαιώματα κάποιου άλλου ή δεν προκαλεί κακό στην κοινωνία.

Αν λοιπόν εγώ θέλω να έχω το κατάστημά μου ανοιχτό 24 ώρες την ήμερα 7 ημέρες την εβδομάδα, θα πρέπει να έχω το δικαίωμα να το κάνω. Δεν μπορεί κάποιος που θέλει να δουλέψει να του το απαγορεύεις.

Δεν ξέρω τι συμβαίνει στα περισσότερα κράτη του κόσμου. Αλλά στα περισσότερα που εγώ έχω πάει, δεν υπάρχει θέμα ωραρίου. Ο κάθε ένας έχει ό,τι ωράριο θέλει, ή ό,τι ωράριο του επιβάλει η αγορά, οι καταναλωτές ή, η τσέπη του.

Τέλος, δεν είναι δυνατόν να θέλουμε να πάμε μπροστά σε αυτή τη χώρα και ακόμα συζητάμε ένα θέμα που είναι μηδαμινής σημασίας. Πως είναι δυνατόν να κάνουμε αυτές τις περιβόητες διαρθρωτικές αλλαγές, όταν σκοντάφτουμε σε άπλα και χωρίς καμίας σημασίας θέματα, όπως είναι αυτό του ωραρίου;

Στα πιο σοβαρά θέματα δηλαδή τι θα κάνουμε; Θα τα συζητάμε μια ζωή χωρίς να μπορούμε να κατασταλάξουμε κάπου; Ή θα αφήνουμε πάντα μια μικρή μειοψηφία να επιβάλλει καταστάσεις, στο όνομα του ότι αυτούς τους συμφέρει, άσχετα του αν εμείς οι καταναλωτές, θα έπρεπε να έχουμε τον πρώτο λόγο;


Του Γιώργου Καισάριου  από το capital.gr