Για τα κατορθώματα του κ. Κίκιλια που εκμεταλλεύτηκε τη θέση του για να διορίσει μέλη της οικογένειάς του στο δημόσιο και του κ. Βρούτση να επιβάλλει συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ σε διευθυντικές θέσεις στον ΟΑΕΔ μιλήσαμε την περασμένη εβδομάδα.
Η πορεία του κ. Αμπατζόγλου τα τελευταία χρόνια είναι χαρακτηριστική των κριτήριων με βάση τα οποία επελέγη, αλλά και του προβλήματος της ελληνικής κοινωνίας και της έντονης κομματοκρατίας, συντεχνιασμού και πελατοκρατίας που την οδηγούν, ταχύτερα από την σύγκλιση των γεωλογικών πλακών, προς το Κέρας της Αφρικής.
Ο κ. Αμπατζόγλου φαρμακοποιός διετέλεσε υποδιοικητής του ΙΚΑ και στέλεχος σε άλλες θέσεις σε μια κρίσιμη περίοδο πριν τη χρεοκοπία κατά την οποία οι δαπάνες του ιδρύματος για φάρμακα συνέχισαν να αυξάνονται με φρενήρεις ρυθμούς, καθιστώντας χιλιάδες γιατρούς, φαρμακέμπορους και φαρμακοποιούς (εκπρόσωπος της συντεχνίας ήταν ο κ. Αμπατζόγλου) πλούσιους σε βάρος της υπόλοιπης κοινωνίας και των επόμενων γενεών που επωμίζονται με την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους.
Ο ίδιος το 2009 παραδέχθηκε πως το τελευταίο έτος η αύξηση της φαρμακευτικής δαπάνης έτρεχε με ρυθμούς αύξησης κοντά στο 10%.
Είχαμε αναφέρει κάποια στοιχεία παλιότερα πως η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη από λιγότερα από 1 δισ. ευρώ το 2000, το 2009 είχε εκτοξευθεί πάνω από τα 5 δισ. ευρώ με τον πληθυσμό να μένει σταθερός το ίδιο υγιής κατά την ίδια περίοδο.
Είχα υπολογίσει μάλιστα πως από τη δημόσια φαρμακευτική δαπάνη (δηλ. Τα χρήματα που πληρώνει ο φορολογούμενος και θα πληρώνουν τα παιδιά μας για δεκαετίες...) αναλογούσαν σε κάθε φαρμακείο της χώρας κατά μέσο όρο περί τις 400.000 τζίρος και 100.000 κέρδος ετησίως. Καθόλου κακή απόδοση ιδίων κεφαλαίων. Ούτε η Apple μετά την ανακάλυψη των ipod, ipad, και iphone δεν πέτυχε τέτοια απόδοση ιδίων κεφαλαίων.
Σε κάθε σοβαρή κοινωνία μετά από μια χρεοκοπία θα αναζητούσαν τους υπεύθυνους των οργανισμών που κατασπατάλησαν πόρους και θα ζητούσαν ευθύνες τιμωρώντας κάποιους από αυτούς. Στην Ελλάδα φαίνεται πως απέχουμε από κάθε είδος σοβαρότητας.
Φυσικά ο κ. Αμπατζόγλου ισχυρίζεται πως θεμελίωσε την ηλεκτρονική συνταγογράφηση επί της θητείας του, αλλά το ίδιο θα μπορούσαν να ισχυριστούν και πολλοί άλλοι διοικητές του ιδρύματος τις τελευταίες δεκαετίες. Όπως και τους πολιτικούς έτσι και τους διοικητές πρέπει να τους κρίνουμε από τα αποτελέσματα και όχι από τις προθέσεις, ιδίως αυτές που δηλώνουν δημοσίως.
Ο κ. Αμπατζόγλου μετά την επιτυχή του πορεία για τη συντεχνία του φαρμάκου στο ΙΚΑ, επέστρεψε στα συνδικαλιστικά του καθήκοντα και αντιστάθηκε σθεναρά σε οποιαδήποτε προσπάθεια της τρόικας και των κυβερνήσεων να ανοίξουν το επάγγελμα των φαρμακείων, να μειώσουν το περιθώριο κέρδους των φαρμακείων, των φαρμακαποθηκών και φαρμακοβιομηχανιών.
Όπερ, αντιστάθηκε στη μείωση των δαπανών οι οποίες απαιτούν αυξημένους φόρους, οι οποίοι ευθύνονται για το κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων και την δημιουργία εκατοντάδων χιλιάδων ανέργων.
Η κυβέρνηση του κ. Σαμαρά επιβράβευσε προχθές τον κ. Αμπατζόγλου σε μια κρίσιμη θέση για μια περίοδο με 1,5 εκατ. ανέργους όπως είναι αυτή του διοικητή του ΟΑΕΔ. Μια θέση με ικανά θέλγητρα να επεκτείνει κάποιος ένα πελατειακό δίκτυο για να διασφαλίσει την πολιτική καριέρα, έτσι ώστε η χώρα αυτή να μην καταφέρει να απαλλαγεί ποτέ από την κλεπτοκρατία και την πελατοκρατία.
Η επιλογή ενός πρόσωπου που έχει ταυτιστεί με την κατοχή δημοσίων θέσεων της χώρας την περίοδο της ασυδοσίας και της κλεπτοκρατίας, το οποίο είναι πλήρως ταυτισμένο με κάποια από τις ισχυρές συντεχνίες που έχουν ευθύνη για τη χρεοκοπία της χώρας, αποτελεί χλευασμό και περιφρόνηση της κυβέρνησης Σαμαρά προς την κοινωνία η οποία ζητά να τιμωρηθούν οι κλέφτες και οι επίορκοι αλλά και όσοι άφησαν τα δημόσια ταμεία βορρά στους νόμιμους κλέφτες των συντεχνιών και των ημετέρων.
Το επόμενο βήμα είναι να βάλουμε τον συνδικαλιστή των φαρμακοποιών υπουργό υγείας και τον συνδικαλιστή της ΓΕΝΟΠ πρόεδρο της ΔΕΗ; Να βάλουμε το λύκο να φυλάει τα πρόβατα;
Η επιλογή του κ. Αμπατζόγλου την στιγμή που υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες Έλληνες έκτος κομματικού και συνδικαλιστικού «σωλήνα» με επαγγελματική εμπειρία και ακαδημαϊκή επάρκεια καταδεικνύει τα «σοβιετικά» χαρακτηριστικά της ελληνικής κομματοκρατίας.
Στα σοβιετικά καθεστώτα η άνοδος προς την κορυφή της πυραμίδας εξαρτιόταν από την ιδιότητα του μέλους του κομουνιστικού κόμματος και κυρίως η επίδειξη τυφλής πίστης στους φετφάδες των καθοδηγητών οι οποίοι με βάση την παραδοχή ερμηνείας των φαινομένων με τα δεδομένα του επιστημονικού σοσιαλισμού, διέθεταν κάποιου είδους αλάθητο.
Του Κ. Στουπα από το capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου