Η αβάσταχτη ελαφρότητα του ελληνικού επιχειρείν ...
Δυστυχώς το να επιχειρείς στην Ελλάδα είναι σαν αποτυχημένο ανέκδοτο. Ανυπομονείς να φτάσει στο τέλος του, και όταν φτάσει είναι αναντίστοιχο με τις προσδοκίες του ξεκινήματος.
Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει ιστορίες καθημερινής τρέλας, για όποιον υπέπεσε στο ατόπημα να προσπαθήσει να βιοπορίσει ως μη-υπάλληλος του ελληνικού κράτους; Από πού να ξεκινήσω; Από τον κυκεώνα χαρτιών και παραχαρτιών για να πουλήσει π.χ. μια νοικοκυρά τις μαρμελάδες της που φτιάχνει από τα φρούτα που της περισσεύουν από το περιβόλι της, και της ζητάνε εξέταση κοπράνων από το υπουργείο για να της δώσουν το χαρτί που θα πάει να κάνει έναρξη στην εφορία, να πληρώνει λογιστή για να της κρατάει βιβλία, να πληρώνει ΟΑΕΕ (πρώην ΤΕΒΕ) και στο τέλος να βγαίνει να πληρώνει στο κράτος περισσότερα από όσα εισπράττει;
Για το νεαρό που πήγε να ανοίξει ιντερνετικό κατάστημα για να πουλάει στο εξωτερικό ελληνικά προϊόντα όπως λάδι, κρασί και ξηρούς καρπούς, μάθαμε ότι χρειάζεται και εκείνος να κάνει εξέταση κοπράνων. Τελικά το ελληνικό νομοθετικό πλαίσιο για το επιχειρείν δείχνει κοπρολαγνικές τάσεις.
Η τελευταία μόδα καταγγελτικού λόγου για τους “κακούς” επιχειρηματίες είναι, λέει, ότι δηλώνουν εισόδημα χαμηλότερο από τους υπαλλήλους τους!
Μα το εισόδημα του μικρομεσαίου επιχειρηματία είναι άμεσα συνδεμένο με την κερδοφορία της επιχείρησής του! Όταν το 85% των μικρομεσαίων χάνουν χρήματα, θέλει πολλή σκέψη για να καταλάβει κάποιος, ότι ο επιχειρηματίας που χάνει λεφτά η επιχείρησή του έχει μηδενικά έσοδα, και μάλιστα βάζει και χρήματα ή δανείζεται για να μη την κλείσει; Προφανώς, πρέπει κάποιος να είναι πολύ ηλίθιος για να μη το αντιλαμβάνεται αυτό, και προφανέστερα έχουμε πλειάδα τόσο ή και περισσότερο ηλιθίων με δημόσιο λόγο! Ακόμη και μέσα στη Βουλή! Εκτός αν ξέρουν πολύ καλά τί συμβαίνει, απλά επιτίθενται ακόμη μια φορά στο μίασμα του ιδιωτικού κέρδους. Εμετικό.
Επίσης, όποιος ήταν αρκετά βλαξ ώστε να αποπειραθεί να επιχειρήσει εν Ελλάδι, βρίσκεται αυτή τη στιγμή εγκλωβισμένος. Από τη μια πλευρά ο ΟΑΕΕ (πρώην ΤΕΒΕ) απαιτεί 250-450 ευρώ το μήνα από κάθε επιχειρηματία, είτε η επιχείρησή του κερδίζει 50 χιλιάρικα το χρόνο, είτε χάνει 50 χιλιάρικα. Αυτό σημαίνει ότι το 85% των μικρομεσαίων που λειτουργούν μια ζημιογόνο επιχείρηση, πιθανότατα κάπου χρωστάει, άρα και ακόμη για να την κλείσουν θα πρέπει να έχουν χρήματα που ΔΕΝ έχουν. Το 40% των ασφαλισμένων στον ΟΑΕΕ είναι σε καθυστέρηση των εισφορών τους, με αποτέλεσμα να μην καλύπτονται ασφαλιστικά, ούτε εκείνοι, ούτε τα εξαρτώμενα μέλη της οικογένειάς τους. Όμως οι οφειλές τους που τρέχουν περιλαμβάνουν στα οφειλόμενα ποσά τις καλύψεις υγείας για την περίοδο που δεν τις έλαβαν, και ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΠΑΡΕΧΟΝΤΑΙ!
Τρέλα; Όχι! Απλά μια ακόμη απάτη του ελληνικού κράτους, όπου χρησιμοποιεί τη θέση ισχύος απέναντι στον πολίτη για την ύβρι που τόλμησε να διαπράξει, και να δοκιμάσει τις δυνάμεις του να βγάλει το βιός του εκτός κρατικού μηχανισμού.
Σοβιετία εις τον κύβο...
Πέρα από αυτό, έρχεται ο άμοιρος ηλίθιος μικρομεσαίος και κάνει μια ρύθμιση, ενώ ξεκινά να πληρώνει το διμηνιαίο χαράτσι για τις σχεδόν ανύπαρκτες παροχές υγείας μέσω του ΕΟΠΥΥ, και του σφραγίζουν το βιβλιάριο υγείας να έχει ισχύ δυο μήνες κάθε φορά. Αυτό είναι ώστε να εκβιαστεί να πληρώσει τις δόσεις για τη ρύθμιση των χρεών για υπηρεσίες που δεν έλαβε, ενώ οι συντάξεις έχουν μειωθεί αλλά οι εισφορές όχι. Γελάσαμε αρκετά; Όχι προφανώς, διότι αν χάσει μια δόση της ρύθμισης, χάνει την πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας για την τρέχουσα περίοδο για την οποία μπορεί να είναι συνεπής στην πληρωμή της!
Η αντιμετώπιση του μικρομεσαίου από το κράτος είναι απεχθής. Λογίζοντας την αποτρεπτική ισχύ των δεδομένων του επιχειρείν, είναι μάλλον απίθανο ότι κάποιος νέος θα δει σοβαρά την προοπτική να γίνει επιχειρηματίας. Δεδομένου ότι από την ιδιωτική οικονομία, το 95% των θέσεων εργασίας βρίσκονται σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις, μπορεί κάποιος να συμπεραίνει ότι το ελληνικό κράτος πριονίζει το κλαδί πάνω στο οποίο κάθεται, αντιμετωπίζοντας στην καλύτερη περίπτωση την ιδιωτική επιχειρηματικότητα εχθρικά, ανεύθυνα, εκδικητικά, και με μοναδική πρόθεση να ξεζουμίσει όποιον κάνει το λάθος να ασχοληθεί με αυτήν, πλην αν είναι Καταριανός σεϊχης fast track.
Χωρίς μικρομεσαίες επιχειρήσεις, η ανεργία στον ιδιωτικό τομέα θα φτάσει το 95%, και τα έσοδα του κράτους θα πλησιάσουν ασυμπτωτικά το μηδέν!
Για start-up κανένας ηλίθιος;
Του Άγη Βερούτη από το capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου