10+1 αθλιότητες με τη συμφωνία των Πρεσπών ...

Χτες στη Βουλή παίχτηκε η 11η και προτελευταία πολιτική αθλιότητα με τη συμφωνία των Πρεσπών, σε βάρος της πλειοψηφίας του λαού και σε βάρος της χώρας. Με κοινοβουλευτικές ακροβασίες βαφτίστηκε ανεξάρτητος ο βουλευτής Γ Μαυρωτάς, του Ποταμιού, που δεν έχει πια την ιδιότητα της Κοινοβουλευτικής ομάδας, για να σιγουρευτεί η φιλοκυβερνητική πλειοψηφία στην επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας.

Ήδη, έχει βρεθεί η πλειοψηφία των προθύμων που θα ψηφίσουν την Πέμπτη τη συμφωνία στη Βουλή. Και αυτό θα είναι το αποκορύφωμα μιας σειράς από κομματικές, κυβερνητικές και διπλωματικές αντιδημοκρατικές εκτροπές, που διαπράχτηκαν για μια καρέκλα.

Τις καταγράφουμε παρακάτω και τις 10, για να ξέρει ο λαός ποιες φλόγες πρέπει να κρατήσει άσβεστες για να μη σταματήσει να πολεμάει στο διηνεκές τη συμφωνία, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χωριό, σε κάθε πόλη, σε κάθε χώρα. Μέχρι να την απαξιώσει σε κάθε συνείδηση. Μέχρι να την ανατρέψει. Γιατί η ιστορία και οι συνθήκες δεν είναι γραμμένες σε πέτρες. Και ανατρέπονται κάποτε. Γιατί αυτή η συμφωνία ήρθε ερήμην του λαού, κρυφά, στα μουλωχτά, χωρίς να ενημερωθεί από πριν ο λαός, χωρίς να ρωτηθεί ποτέ και χωρίς να παρθεί υπ όψιν η γνώμη του πάνω σ αυτήν.

Οι εκτροπές που καταγράφουμε αποδεικνύουν ένα πράγμα. Ότι η ελληνική κυβέρνηση ήξερε εξ αρχής ότι η συμφωνία δεν περνάει από το λαό. Και ήξερε από πριν ότι έπρεπε να τον αποκλείσει απ αυτήν. Παρ όλο που όλες οι κυβερνήσεις και όλοι οι νόμοι υπάρχουν στο όνομα ενός και μόνο: Του λαού. Η ελληνική κυβέρνηση, λοιπόν:

1. Ξεκίνησε, όπως αποκάλυψε ο κ Κοτζιάς, τις συνομιλίες ήδη από το 2017, κρυφά από την αξιωματική αντιπολίτευση και κρυφά από κάθε κόμμα. Για πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία διεθνής συμφωνία τέτοιου εθνικού μεγέθους καταστρώνεται χωρίς να επιδιωχθεί πολιτική συναίνεση. Επειδή, πολιτική συναίνεση στα κόμματα συνεπάγεται και πολιτική συναίνεση στο λαό. Έτσι, για πρώτη φορά κυβέρνηση λειτουργεί, εξωθεσμικά, σαν να είναι μοναδικός ιδιοκτήτης του κράτους και του μέλλοντός του. Για πρώτη φορά ξένες κυβερνήσεις ξέρουν για τα τρέχοντα ελληνικά πράγματα ντοκουμέντα που αγνοούν τα ελληνικά κόμματα!

2. Διαπραγματεύτηκε και υπέγραψε η κυβέρνηση μια συμφωνία που αφορά σε απειλές διασυνοριακές και σε αλυτρωτισμούς και σε διεκδικήσεις, που είναι μείζονα θέματα για το μέλλον, τη στιγμή που η χώρα βρίσκεται σε πολιτική, οικονομική και διπλωματική αδυναμία, έχοντας απολύτως μειωμένη εθνική κυριαρχία εξ αιτίας της ομηρίας της από δανειστές και εξ αιτίας των μνημονίων που τη δεσμεύουν πολιτικά και οικονομικά για 40 ακόμα χρόνια.

Υπό αυτές τις συνθήκες καμιά υπεύθυνη κυβέρνηση δεν υπογράφει μείζονες συνθήκες που υποθηκεύουν το μέλλον της χώρας.

3. Για πρώτη φορά στην ιστορία διαπραγματεύτηκε κυβέρνηση τέτοιο διπλωματικό θέμα σαν το Μακεδονικό, με προϊστορία, χωρίς να ενημερωθεί από τους προκατόχους διπλωμάτες και πολιτικούς που διαχειρίζονταν το θέμα επί της διακυβέρνησής τους! Το κατήγγειλε ο ίδιος ο αρμόδιος διπλωμάτης πρέσβης κ Μάλλιας, γράφοντας ενυπόγραφα ότι ποτέ δεν ζητήθηκε η γνώμη της ομάδας που διαπραγματεύτηκε το θέμα μέχρι και το βέτο στο ΝΑΤΟ το 2008. Η κυβέρνηση διαπραγματεύτηκε από του κεφαλιού της και μετά από υποδείξεις!

4. Όπως αποδεικνύει η αλληλογραφία της εδώ πρεσβείας των ΗΠΑ και του State Department η κυβέρνηση τόλμησε και υπέγραψε μια τέτοια συμφωνία όχι από δική της πρωτοβουλία, αλλά μετά από πιέσεις και υπόδειξη των ΗΠΑ, που μαζί με τη Γερμανία επιθυμούν τη διεύρυνση της επιρροής του ΝΑΤΟ και της Δύσης στα Βαλκάνια, σε βάρος της ρωσικής επιρροής. Επομένως, όχι με γνώμονα το συμφέρον της χώρας. Αλλά, με γνώμονα το αποτέλεσμα της πίεσης στο μέλλον της κυβέρνησης.

5. Υπογράφει η κυβέρνηση μια τέτοια συμφωνία, έχοντας επίγνωση ότι είναι πραγματική εκλογική μειοψηφία στο λαό (19% των εγγεγραμμένων!) επομένως είναι υποχρεωμένη από την ίδια τη λειτουργία της Δημοκρατίας να αναζητήσει πλατειά συναίνεση. Οι έδρες στη Βουλή αποτυπώνουν τον αριθμό όσων ψήφισαν. Δεν αντιπροσωπεύουν το σύνολο των ψηφοφόρων, χάριν των οποίων αποφασίζεται ένα διεθνές θέμα αποφυγής συγκρούσεων.

Μπορεί ο κοινοβουλευτισμός να αποδέχεται αυτή τη στρέβλωση στη λειτουργία του, αλλά όταν διακυβεύονται μείζονα εθνικά θέματα δεν μπορεί αντικειμενικές μειοψηφίες να αποφασίζουν για το μέλλον της χώρας. Οφείλουν ευαισθησία στο Σύνταγμα των πολλών. Και την οφείλουν.

6. Υπογράφει μια κυβέρνηση και ετοιμάζεται να ψηφίσει η Βουλή για το Μακεδονικό ζήτημα, την ώρα που ξέρουν και η κυβέρνηση και η Βουλή ότι περί το 70% του ελληνικού λαού είναι ενάντιο στη συμφωνία! Γράφοντας έτσι το λαό στα παλιά τους τα παπούτσια.

7. Γράφει στα παλιά της τα παπούτσια το λαό η κυβέρνηση και δεν προκηρύσσει δημοψήφισμα για ένα τόσο κορυφαίο θέμα, όπως έχει δικαίωμα ο λαός. Δεν καταπατά μόνο το δικαίωμα του λαού σε ένα τέτοιο πανελλήνιο θέμα. Αλλά οδηγεί έτσι το λαό σε εθνικό διχασμό. Γιατί, το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος λειαίνει τις γωνίες και τα πάθη, έχοντας νικητές και ηττημένους με δημοκρατικές διαδικασίες. Δεν αφήνει, όπως τώρα, τον ίδιο το λαό να βγάλει τα μάτια του, αλληλοσυγκρουόμενος στη χώρα.

8. Ακόμα χειρότερο: Η κυβέρνηση ξέρει ότι με κανένα δημοψήφισμα δεν πέρναγε η συμφωνία των Πρεσπών. Επομένως, φέρνει για ψήφιση στη Βουλή και κύρωση μια συμφωνία που ξέρει ότι είναι ενάντια στη βούληση του λαού. Ένας άλλος λαός μπορεί να την ανέτρεπε μόνο και μόνο γι αυτή την περιφρόνηση.

9. Η κυβέρνηση φέρνει για ψήφιση στη Βουλή μια συμφωνία, της οποίας κορυφαίο στοιχείο, που είναι το πλήρες Σύνταγμα της FYROM, μαζί με τις αλλαγές, δεν βρίσκεται στα χέρια των βουλευτών των κομμάτων. Ώστε να ψηφίσουν ξέροντας κάθε πρόβλεψη περί Μακεδόνων, έθνους, γλώσσας διασποράς, παιδείας, αυτοδιοίκησης, λειτουργίας του κράτους που προβλέπει ο καταστατικός χάρτης της γείτονος. Οι βουλευτές οφείλουν να ξέρουν αν η ελληνική κυβέρνηση διαπραγματεύτηκε σωστά και αν η σλαβομακεδονική έχει αλλάξει ο,τιδήποτε στο Σύνταγμά της θίγει την Ελλάδα. Τόσο απλά.

10. Η ελληνική κυβέρνηση αποδέχεται αμαχητί τις κινήσεις της άλλης πλευράς χωρίς να παίρνει υπ όψιν της 1. Ότι μόνο η μειοψηφία του λαού της γειτονικής χώρας πήγε να ψηφίσει. Επομένως, με λαθροχειρία έχει περάσει από απέναντι η συμφωνία, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του εκεί λαού. Αλλά με τις ευλογίες της ΕΕ και των ΗΠΑ με τις τότε αντιδημοκρατικές, προκλητικές δηλώσεις τους 2. Ότι ο πρόεδρος της χώρας Ιβανόφ δεν έχει υπογράψει τις αλλαγές στο Σύνταγμα, ούτε τη συμφωνία.

Επομένως, η ελληνική κυβέρνηση υπογράφει μια συμφωνία που είναι κενό γράμμα από τη στιγμή που η πλειοψηφία των πολιτών της άλλης πλευράς δεν πρόκειται να δεχτεί και να εφαρμόσει. Θα συμπεριφέρονται όπως έχουν μεγαλώσει εδώ και 70 χρόνια, με την ίδια διαστρεβλωμένη ιστορία, την ίδια εχθρική στάση απέναντι στην Ελλάδα, τους ίδιους μεγαλοϊδεατισμούς.

Ταυτόχρονα, οι Έλληνες στην μεγάλη πλειονότητά τους εδώ και στη διασπορά, θα αισθάνονται απέναντι στους σλαβομακεδόνες την ίδια καχυποψία και έχθρα, σε μια ατέρμονη εύφλεκτη ασυνεννοησία.

Οι συμφωνίες και τα Συντάγματα που δεν έχουν την έγκριση ή την ανοχή του λαού γίνονται μια μέρα στην πράξη κουρελόπανα. Αρκεί ο λαός να μη σκύψει το κεφάλι. Να μην ξεχάσει. Και να μην πάψει να την κουρελιάζει με τη στάση του. Τα εγκλήματα δικαιώνονται από τη λήθη. Κι εδώ δε χωράει λήθη.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης στο Liberal.gr