Πόσο τιμάται ο ανθρωπισμός ...

Εν αρχή ην η ενοχοποίηση των πληθυσμών στα νησιά και στο κέντρο της Αθήνας. Με τον δείκτη της δεξιάς προτεταμένο, οι κήρυκες του ανθρωπισμού επέβαλαν με τα ηθικά ρόπαλά τους τον λόγο της αληθείας. Προς Θεού, Λέσβιοι, Σάμιοι, Χίοι και λοιποί παραμεθόριοι, δείξτε ευρωπαϊκό πολιτισμό. Ηρθε η ώρα να δείξετε πως δεν είστε ξενόφοβοι, ρατσιστές, μισαλλόδοξοι, ισλαμόφοβοι. Ηρθε η ώρα να αποδείξετε πως τα σύνορα της καρδιάς σας και της χώρας σας είναι ανοικτά, έτοιμα να υποδεχθούν τη δυστυχία του κόσμου όλου. Για τη δική σας βλέπουμε αργότερα. Καρποφόρησε η επιχείρηση ενοχοποίησης στην οποία επιδόθηκαν διάφοροι «αλληλέγγυοι», μη κυβερνητικοί και πάνω απ’ όλους κυβερνητικοί της Αριστεράς και της προόδου. Οι κοινωνίες των νησιών έσκυψαν το κεφάλι, ανασκουμπώθηκαν και υπέκυψαν στο πεπρωμένο. Οι «δομές φιλοξενίας» φούσκωναν από ανθρώπινες ζωές, ξεχείλιζαν, οι ίδιοι όμως είχαν τη συνείδησή τους ήσυχη. Οσοι τολμούσαν να αντιδράσουν ήσαν ακροδεξιοί, φασίζοντες, κακοί άνθρωποι. Τα υπόλοιπα τα είχαν αναλάβει οι «αλληλέγγυοι» σε ρόλο ηθικής αστυνομίας και οι ΜΚΟ σε ρόλο ταξιδιωτικού γραφείου.



Ο καιρός της ανοχής διαδέχθηκε την ενοχή. Τι να κάνουν, περίμεναν ότι κάποια στιγμή θα τελειώσει η ιστορία, κάποιοι θα πάρουν άσυλο και κάποιοι δεν θα πάρουν, ήταν και η συμφωνία της Μέρκελ με την Τουρκία, ο Πάπας, η Βανέσα και ο Αϊ Ουέι Ουέι. Ο ανθρωπισμός ζούσε ημέρες δόξας στα νησιά και στο κέντρο της Αθήνας. Οι «αλληλέγγυοι» συνέχιζαν να επιτηρούν τον βαθμό ανοχής και οι ΜΚΟ να μεταφέρουν ψυχές και να τις στοιβάζουν στη Μόρια. Οταν οι εξαθλιωμένοι κατέλαβαν την κεντρική πλατεία της Μυτιλήνης, την ίδια μέρα γκρουπ ακύρωσαν τις κρατήσεις για το καλοκαίρι στην άλλη άκρη του νησιού, στον Μόλυβο. Εκεί, στην άλλη άκρη του νησιού οικονομικά ήταν το χειρότερο καλοκαίρι από την αρχή της κρίσης. Αυτό δεν εμποδίζει εννοείται τους «αλληλέγγυους» και τις ΜΚΟ που έχουν υποκαταστήσει τη διεφθαρμένη πολιτεία να κάνουν τη δουλειά τους. Κάποιος πρέπει να δουλεύει, πώς να το κάνουμε. Βιασμοί μικρών παιδιών, ζωή μες στα λασπόνερα και στα απορρίμματα, αρρώστιες, κίνδυνοι επιδημίας. Υπερβολές. Ναι, η πραγματικότητα ενίοτε υπερβάλλει. Μιλάμε για τον λαϊκισμό του Ορμπαν και του Σαλβίνι, αλλά τον λαϊκισμό των «αλληλέγγυων» και της αριστερής διακυβέρνησης δεν τον βλέπουμε. Είναι πολύ κοντά μας και η γερασμένη κοινωνία μας πάσχει από πρεσβυωπία.

Και τώρα αναρωτιόμαστε πού να πήγε άραγε εκείνο το ένα δισεκατομμύριο εξακόσια εκατομμύρια που έδωσε η Ε.Ε. για την αντιμετώπιση της καταιγίδας; Πού κρύφτηκαν τα άτιμα; Πώς διέλαθον την προσοχή των εποπτικών μηχανισμών του κυρίαρχου κράτους; Ναι, κυρίαρχο είπα και παρακαλώ μη χαχανίζετε.

Του Τ. θεοδωρόπουλου στην Κ