Όπως ίσως δεν ξέρουν οι πολλοί πολίτες, δεν υπάρχουν ουσιαστικά κομματικές οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ! Όσες επιβιώνουν είναι ελάχιστες με ελάχιστα μέλη για δύο κυρίως λόγους. Ο πρώτος είναι ότι οι περισσότερες οργανώσεις μεταπήδησαν στη ΛΑΕ τον Αύγουστο του 2015, αμέσως μετά το δημοψήφισμα και την αποχώρηση του κύριου όγκου της αριστεράς από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο δεύτερος είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κυνηγάει με φανατισμό να εγγράψει νέα μέλη γιατί θέλει να διατηρήσει τη στενή «οικογενειακή» υπόστασή του, φοβούμενος μη διαταραχτούν οι εσωτερικές ισορροπίες και θέλοντας να κρατήσει την «ιδεολογική του αυθυπαρξία».
Από την άλλη, ελάχιστοι είναι εκείνοι που θέλουν να εγγραφούν στο κόμμα, μια και το κόμμα δεν έχει καμιά ελκυστική ιδεολογική γραμμή και κανένα οραματικό σχέδιο για το μέλλον. Είναι ένα συνονθύλευμα κομμουνιστών με αναρχικές απόψεις (!!!) και ελευθεριακές θέσεις σε κοινωνικά ζητήματα στα όρια μιας θολοαριστερής διανόησης. Η οποία, εκτός των άλλων είναι εξαιρετικά snob και καβαλημένη απέναντι σε κάθε τι που δεν ανήκει στην παραπάνω «οικογένεια».
Το κόμμα, λοιπόν, αυτό με τις ελάχιστες οργανώσεις, που δεν λειτουργούσαν κανονικά ούτε πριν τη διάλυσή τους (εξ αιτίας της απουσίας προγραμματισμού και πειθαρχίας και εξ αιτίας του καλαμιού των μελών) δεν έχει να εμφανίσει καμιά πρωταγωνιστική ιδεολογική και πολιτική δραστηριότητα αιχμής εδώ και 3,5 χρόνια. Ούτε μία.
Το κόμμα είναι κολαούζος της κυβέρνησης και ψηφίζει ναι σε όλα τα μνημονιακά και ξενόφερτα νεοφιλελεύθερα σχέδια- πειράματα σε βάρος των πολιτών της χώρας. Από την άλλη, μια γκρούπα των «53» βγάζει στη χάση και στη φέξη καμιά ανακοίνωση διαφωνίας με κυβερνητικά μέτρα, για να μην ξεφτιλιστεί τελείως η δήθεν αριστερή επαναστατική εικόνα που θέλει να πουλήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας στους αφελείς.
Η οποία ξεφτιλίζεται, έτσι κι αλλιώς, αφού οι «53» ψηφίζουν γονατιστοί κι αυτοί ό,τι εντέλλονται οι δανειστές, προκειμένου να μη χάσουν την καρέκλα της εξουσίας.
Έτσι, η αλλαγή του Πάνου Ρήγα με τον Πάνου Σκουρλέτη ως γραμματέα δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε στο κόμμα και στην παρέμβασή του στην πολιτική ζωή και στο κυβερνητικό έργα.
Σημειώνω εδώ, ότι μεταξύ στελεχών του κόμματος που δεν έχουν κυβερνητική θέση και υπουργών υπάρχει μεγάλη αντιπάθεια και απαρέσκεια, κυρίως μάλιστα με εκείνους από τους κυβερνητικούς παράγοντες που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ. Διότι προσβάλλουν τη λογική του βολέματος των «δικών μας παιδιών».
Το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν, χωρίς βάση λαού, που είναι το κύριο συστατικό για να είσαι κόμμα, ρίχνεται στη μάχη των εκλογών γυμνό και οπλισμένο με το μοναδικό όπλο που έχει και σήμερα: Τη λάσπη των ανακοινώσεων και τους πληρωμένους πληκτρολογούντες στο διαδίκτυο.
Μαζί με κάτι ιδεολογικά απολιθώματα ακόλουθων, που επειδή δεν αντέχουν να μείνουν χωρίς στέγη και επειδή πρέπει να υπερασπίζεσαι το σπίτι σου ακόμα κι όταν γίνει μπορντέλο, εμφανίζονται ξιφουλκούντες, χωρίς να έχουν συναίσθηση ότι υπερασπίζονται ένα ιδεολογικό «τίποτε», μια σδράκα από τυχοδιώκτες χωρίς λαϊκή βάση, ένα αντιδεολογικό σταλινικής νοοτροπίας απομεινάρι του εμφύλιου.
Κι ενώ αυτά συμβαίνουν με το κόμμα, κάθε αλλαγή προσώπου στην κυβέρνηση είναι ακόμα πιο κωμικοτραγική. Επειδή αλλαγή προσώπων σημαίνει δύο πράγματα:
Πρώτον αλλαγή γενικής κυβερνητικής πολιτικής ή, δεύτερον, αλλαγή πολιτικής σε έναν τομέα που ο προηγούμενος απέτυχε ή που εσύ θέλεις να αλλάξεις δρόμο.
Η κυβέρνηση δεν έχει σκοπό να αλλάξει πολιτική. Πρώτον γιατί δεν ξέρει άλλη πολιτική από την εύκολη που ασκεί τώρα με δύο τρόπους: Την υπερφορολόγηση, που είναι ευκολότερη από την εκπόνηση σχεδίου ανασυγκρότησης της χώρας, και την μη άσκηση πολιτικής, που εφαρμόζει σε όλα σχεδόν τα υπουργεία, όπου απλώς διαχειρίζεται πόρους, ανθρώπινο δυναμικό και προπαγανδιστικά μέσα. Κοινώς, είναι απούσα.
Δεύτερον, δεν έχει σκοπό να αλλάξει πολιτική γιατί πιστεύει στο άκρατο κρατισμό και στην επιδοματοποίηση των μαζών. Ώστε οι μάζες να εξαρτώνται από τις ελεημοσύνες της κυβέρνησης σε κρατικές παροχές και σε μονιμοποιήσεις και διορισμούς και να διαιωνίζεται η κυβέρνηση στην εξουσία. Έτσι νομίζει.
Η ιστορία του ανασχηματισμού, λοιπόν, αν και όπως γίνει, δεν είναι παρά μια ακόμα θεατρική παράσταση με παχιά λόγια και μηδέν έργα. Για έναν επιπρόσθετο λόγο. Ο κ Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν στελέχη που να ξέρουν οποιαδήποτε ασχολία έχει σχέση με σοβαρή εργασία. Θεωρητικοί τσιπουρόβιοι ήταν πάντα. Αερολόγοι.
Όποιον και αν διορίσει σε οποιαδήποτε καρέκλα αυτός θα είναι είτε μια ακόμα άσχετη φυσιογνωμία για το έργο που ορίζεται είτε θα είναι καμιά μεταγραφή από τα άστεγα περιφερόμενα λαμόγια του ΠΑΣΟΚ, που ψάχνουν θέση για να δαγκώσουν κανένα ευρώ.
Δεν ξέρω τι λέει ο Καβάφης (τρόπος του λέγειν), αλλά ο Οδυσσέας, σύμφωνα με τον Όμηρο, πέρασε από το συμβούλιο του λαού, αφού εξόντωσε τους μνηστήρες. Και ο λαός τον έκατσε στο σκαμνί ότι άφησε το νησί ακέφαλο επί 20 χρόνια και ότι ξόδεψε και τις ζωές όλων του των ανδρών και συμπολιτών τους και έσωσε μόνο τον εαυτό του. Και κατά τους μετέπειτα συγγραφείς ιστορικούς, τον εξόρισαν και πέθανε μακριά από την Ιθάκη. Και κυρίως μακριά από την Πηνελόπη.
Με τόσα που έμαθες κι έτσι σοφός που έγινες θα ξέρεις τώρα πια οι Οδυσσείς και οι Πηνελόπες τι σημαίνουν: Λεφτά και εξουσία. Έτσι απατεωνάκο; Το πρόβλημά σου είναι ότι το ξέρουμε κι εμείς.
Γ Παπαδόπουλος- Τετράδης στο Liberal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου