Για να είμαι δίκαιος, παριστάνουν ότι το πιστεύουν. Ακόμη και ένας βουλευτής των ΑΝΕΛ, είμαι βέβαιος, μπορεί να αντιληφθεί ότι η υπόσχεση είναι ψευδής. Εκτός αν είναι πλήρως αναλφάβητος και έχει καταφέρει μέχρι τώρα να το κρύψει πάρα πολύ καλά από όλους. Διότι μόνο στην περίπτωση αυτή δεν θα έχει διαβάσει ότι δεν είναι δυνατή από την παρούσα Βουλή στα Σκόπια η τροποποίηση του συντάγματος. Μάλλον να βελτιώσω την υπόθεση: αναλφάβητος και κωφός, διότι και να μη διαβάζει, δελτία ειδήσεων θα ακούει.
Επειτα, ο Ν. Κοτζιάς γιατί πηγαίνει σήμερα στα Σκόπια; Μήπως για να προλάβει τα αξιοθέατα –τους απερίγραπτους ανδριάντες– προτού τα απομακρύνουν; Είναι φανερό ότι η διαπραγμάτευση προχωρεί από ελληνικής πλευράς, παρά το εμπόδιο της συνταγματικής τροποποίησης. Συνεπώς, το πιθανότερο είναι ότι οι δύο πλευρές αναζητούν (ή έχουν ήδη συμφωνήσει) τον τρόπο για την υπέρβαση του συγκεκριμένου εμποδίου. Ωραία –που λέει ο λόγος–, ο Καμμένος δεν φεύγει από την κυβέρνηση, ο κόσμος να χαλάσει· το είδαμε καθαρά, τι το συζητούμε; Παρ’ όλα αυτά, όσο και αν είναι δεδομένος ο Καμμένος, ο Τσίπρας δεν θα είχε λόγο να τον βασανίζει χωρίς να υπάρχει λόγος. Η κραυγαλέα διάσταση απόψεων των συγκυβερνώντων σε ένα τέτοιο ζήτημα (εθνικό, με τα τρέχοντα κριτήρια...) αρκεί για να φθείρεται η κυβέρνηση. Οσο διαρκεί η διάσταση, είναι σαν να την παρακολουθείς να κάνει στριπτίζ – θέαμα αποτρόπαιο εφόσον πρόκειται για την κυβέρνηση.
Επομένως, αν συνεχίζει την προσπάθεια με τα Σκόπια, είναι επειδή πιστεύει ότι υπάρχει δυνατότητα λύσης. Αλλο θέμα αν πράγματι υπάρχει αυτή η δυνατότητα· σημασία έχει τι πιστεύει ο ίδιος, ποιες δηλαδή είναι οι εκτιμήσεις και οι πεποιθήσεις βάσει των οποίων ενεργεί. Οταν θυσιάζει τον Καμμένο, για χάρη της ελπίδας να λύσει το Σκοπιανό, τα πράγματα μιλούν από μόνα τους.
Για να κρατηθεί στην εξουσία αυτή η κυβέρνηση, κάποιος «γενναίος» πρέπει να παίξει τον ρόλο του βλακός. Βλέπουμε και καταλαβαίνουμε όλοι, νομίζω, ποιο κόμμα έχει πάρει τον ρόλο και με πόση χάρη ανταποκρίνεται. Παρεμπιπτόντως, σημειώστε και το γεγονός ότι, αφού έγινε η περίφημη συνάντηση των δύο, ο Τσίπρας αποφάσισε να στείλει τον Καμμένο στις ΗΠΑ, για να εκπροσωπήσει την κυβέρνηση στα ομογενειακά φεστιβάλ της 25ης Μαρτίου. Δεν είχε πιο μακριά να τον στείλει. Τελικά, δεν θα πάει· η πτήση του ματαιώθηκε λόγω της κακοκαιρίας στη Νέα Υόρκη. Μήπως προλαβαίνουν, έστω την τελευταία στιγμή, να του κανονίσουν κάτι για Αυστραλία; Είναι κοινός τόπος πια ότι, για το καλό και των δύο, είναι προτιμότερο ο Καμμένος να απουσιάζει από την εικόνα.
Η «συμφιλίωση για χάρη των παιδιών» δεν έπεισε· αντιθέτως, επιβεβαίωσε την εκτίμηση ότι η κυβέρνηση έχει μπει πλέον στην πορεία προς το τέλος. Είναι σαν το σαραβαλάκι του Μπουρβίλ, που διαλύεται καθώς πηγαίνει: τώρα έφυγε ο προφυλακτήρας, τώρα μια πόρτα κ.ο.κ., μέχρι να κλατάρει. Είμαι βέβαιος ότι αυτό γίνεται αντιληπτό, σε όλες τις διαστάσεις του, από τις Βρυξέλλες· και υποθέτω ότι επιδρά με κάποιο τρόπο στην πολιτική της. Ο πρόσφατος καβγάς, με αφορμή την αποσιώπηση της ευρωπαϊκής συμβολής στα δημόσια έργα, αλλά και οι χθεσινές διαρροές εις βάρος της κυβέρνησης από τις Βρυξέλλες, δεν είναι άνευ σημασίας γεγονότα. Ξέρουν και εκεί ότι δεν θα αργήσει πολύ η δυσάρεστη ώρα του αποχαιρετισμού και παίρνουν αποστάσεις. Γιατί το κάνουν; Μα, ασφαλώς, για να προστατεύσουν τον συναισθηματικό κόσμο τους από το τραύμα του αποχωρισμού. Για να μην πονέσουν πολύ! Γιατί πού θα ξαναβρούν καλύτερους; Οχι μόνο για την άψογη συνεργασία, αλλά και για το πολύτιμο παράδειγμα που έδωσαν σε όλη την Ευρώπη με τη συνθηκολόγησή τους.
Του Στ. Κασιμάτη στην Έντυπη K
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου