Ως γνωστόν, τα αντιπολιτευόμενα κόμματα αποχώρησαν από την προανακριτική επιτροπή, καθώς διαπίστωσαν την απροθυμία της κυβερνητικής πλειοψηφίας να εξετάσει την ουσία της υπόθεσης.
Είχε προηγηθεί η κοινή δήλωση Βενιζέλου-Κουτρουμάνη- Λοβέρδου, στην οποία καταγγέλλονταν οι κυβερνητικές μεθοδεύσεις που μετέτρεψαν τους «κατηγόρους σε κατηγορούμενους».
Εύλογα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει την διαλεύκανση του σκανδάλου. Όχι μόνον γιατί θα καταρρεύσει η σκευωρία, αλλά κυρίως γιατί θα αποκαλυφθεί πώς στήθηκε.
Θα μαθαίναμε τους αρχισυμμορίτες και τους κομπάρσους. Θα γινόταν γνωστά τα ονόματα των «κουκουλοφόρων» μαρτύρων και θα διαπιστώναμε αν εμπλέκονταν ποινικά στην υπόθεση.
Θα διαπιστώναμε δηλαδή αν οι καταθέσεις τους, ήταν προϊόν εκβιασμού.
Από την άλλη την πλευρά τα θύματα αυτής της πλεκτάνης επιζητούν την πλήρη διερεύνηση του σκανδάλου και έτσι να αποδοθούν οι ευθύνες.
Αντ΄αυτού όμως βλέπουν τους βουλευτές της συμπολίτευσης να αναλώνονται σε διαδικαστικά θέματα, αφήνοντας τα δημοσιογραφικά φερέφωνα τους να αναμασούν δήθεν στοιχεία που προέρχονται από τα αρχεία της εταιρείας.
Αυτή ακριβώς είναι η ατιμία των κυβερνώντων. Μέσα από ποινικά κολάσιμες διαρροές της ανάκρισης, οι «κατηγορούμενοι» βλέπουν καθημερινά να σπιλώνεται η υπόληψη τους, και αυτοί να είναι υποχρεωμένοι να διαψεύδουν τα ανούσια δημοσιεύματα.
Αντί λοιπόν να συζητηθεί και να διερευνηθεί, κατά τρόπο θεσμικό, στο πλαίσιο της προανακριτικής επιτροπής το σκάνδαλο Novartis, αυτό περιφέρεται στα πρωτοσέλιδα των φιλοκυβερνητικών εντύπων.
Μπροστά σε αυτόν τον ευτελισμό των θεσμών όλα τα κόμματα αποχώρησαν από την επιτροπή.
Ούτως ή άλλως η όλη υπόθεση εξελίχθηκε σε μεγάλο φιάσκο για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ενώ δεν κέρδισε τίποτα, έχασε κάτι πολύ σημαντικό.
Την δυνατότητα να προσεγγίσει την Κεντροαριστερά. Κάτω από αυτές τις βορβορώδεις συνθήκες και οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές, από τον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, αυτής της προσέγγισης, αντιλαμβάνονται πως το εγχείρημα δεν μπορεί να προχωρήσει.
Συγχρόνως, όλες οι δημοσκοπήσεις έδειξαν πως η σκανδαλολογία δεν ωφέλησε τον ΣΥΡΙΖΑ. Και πόνταρε πολλά στην υπόθεση της Νovartis, γιατί ακουμπούσε στελέχη της δημοκρατικής αντιπολίτευσης που αποτελούσαν, εδώ και πολύ καιρό, το κόκκινο πανί για την κυβερνητική πλειοψηφία.
Το φημολογούμενο επόμενο σκάνδαλο -ο υπερδανεισμός του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας- δύσκολα θα το αναδείξει ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς μοιραία θα εμπλακούν σε αυτό και οι Γ.Παπανδρέου και Κώστας Καραμανλής, επί των ημερών των οποίων χάθηκε ο έλεγχος των δαπανών των κομμάτων τους.
Ο Α.Τσίπρας έμεινε από καύσιμα.
Με την σθεναρή στάση των κομμάτων της αντιπολίτευσης συνολικά, κατέρρευσε ο σχεδιασμός της κυβέρνησης να μετατραπεί η προανακριτική επιτροπή σε έναν ανεμιστήρα λάσπης.
Τι θα γίνει από εδώ και πέρα; Η κατάσταση είναι lose-lose για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ή θα αναγκασθεί να μπει στην ουσία της υπόθεσης, οπότε θα φανεί «και της μαϊμούς ο κ...» ή θα εξευτελιστεί ακόμα πιο πολύ επιστρέφοντας όλον τον φάκελο στην τακτική Δικαιοσύνη.
Το κυβερνητικό αδιέξοδο φαίνεται και από την δήλωση της Σίας Αναγνωστοπούλου πως «θα πρέπει να ακουμπήσουμε στο περί δικαίου αίσθημα που έχει η κοινωνία», υπονοώντας πως όταν οι θεσμοί δεν εξυπηρετούν την εκτελεστική εξουσία, μπορεί να παρακαμφθούν.
Ούτως ή άλλως, οι μαρξιστές απεχθάνονται τους θεσμούς και τις λειτουργίες της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.
Και αυτό το αποδεικνύουν κάθε τόσο.
Του Σάκη Μουμτζή στο Liberal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου