Ο δάσκαλος του Τσίπρα ...

Ας ελπίσουμε τουλάχιστον ότι η παραίτηση του δεύτερου υφυπουργού της Παιδείας δεν θα σημάνει καθυστέρηση, διακοπή ή αναστολή του έργου που έχει αφήσει και αι περιστάσεις δεν τον άφησαν να ολοκληρώσει. Το έργο παραμένει άγνωστο, είμαστε όμως σε θέση να γνωρίζουμε τις περιστάσεις. Θυσιάστηκε στον βωμό της πολιτικής συγκυρίας ή μήπως στον βωμό του χαρακτήρα του, στην καπηλεία της ελληνο-ημιμάθειας, στην ανοσία απέναντι στο γελοίο, στον φόβο του μήπως περάσει απαρατήρητος και, ως εκ τούτου, θορυβεί χρησιμοποιώντας την ελληνική σαν αφρικανικό ταμ-ταμ. Θυσιάστηκε στις ποδοσφαιρικές του προτιμήσεις, στην ακαταμάχητη δίψα για χυδαιολογία η οποία στα 78 του μάλλον θα πρέπει να ανησυχήσει τους οικείους του. Εχω ακούσει ότι η χυδαιολογία, και δη η αιδοιολογία, πολλές φορές προηγείται της άνοιας. Το ζήτημα δεν είναι αν υπήρξε καθηγητής πανεπιστημίου, που δεν υπήρξε, όσο κι αν ο ίδιος δεν αντιδρούσε όταν τον προσφωνούσαν στις μεταμεσονύκτιες εκπομπές κ. καθηγητή. Πάντα με παραξένευε η ψυχολογική κατάσταση του ατόμου που παριστάνει τον αιρετικό και έχει ανάγκη από τον τίτλο του καθηγητή. Σκέφτομαι όμως την ποιότητα Γαβρόγλου, που υπήρξε καθηγητής, και προσπερνώ το ζήτημα.



Ανήκε σ’ αυτήν την ομάδα των διανοουμένων που απαξίωσαν τη διανόηση και υπονόμευσαν, με τον δικό τους τρόπο, τη σοβαρότητα της δημόσιας ζωής. Πρόβλημα όλων μας; Δεν θα το έλεγα, αν και κάποιο μερίδιο ευθύνης ανήκει και σε όσους έπαιρναν σοβαρά τον ρόλο του διανοούμενου. Πρόβλημα πάντως του πρωθυπουργού, ο οποίος, είμαι σίγουρος, ότι όταν ο συνεταίρος του έριξε το όνομα για το υπουργείο Παιδείας θα σκέφτηκε πως αφού είναι διανοούμενος ανταποκρίνεται στις ανάγκες της θέσης. Διότι ο απερχόμενος δεύτερος υφυπουργός της Παιδείας, για το μορφωτικό επίπεδο του πρωθυπουργού, είναι διανοούμενος. Τον εντυπωσιάζουν η ελληνομάθειά του, η αθυροστομία του, ως δείγμα ελευθερίας του λόγου, κυρίως όμως η αδίστακτη εκφορά ανοησίας. Στο πρόσωπό του αναγνώρισε τον δάσκαλό του.

Αν ήθελαν να του δώσουν κυβερνητική θέση ας τον έκαναν γενικό γραμματέα Ισότητας Φύλων. Τον τακτοποίησαν όμως στο Παιδείας. Θα μου πείτε από εκεί πέρασε ένας Θεοδόσης Πελεγρίνης και η θέση του γελωτοποιού είχε χηρέψει. Και εδώ αποκαλύπτεται το μέγεθος της πληγής.

Η αδιαφορία για την Παιδεία. Διότι η επιλογή του δεύτερου υφυπουργού δεν δικαιολογείται από τις γνωστές ιδεολογικές αγκυλώσεις τους. Δείχνει την έλλειψη σοβαρότητάς τους ή, μάλλον χειρότερα, την αδυναμία τους να διακρίνουν τη σοβαρότητα. Ουφ! Κατάφερα να μη γράψω το όνομά του.

Του Τ. Θεοδωρόπουλου στην Κ.