Την επομένη, ο κ. Ντιμιτρόφ ήταν πιο διαφωτιστικός μιλώντας στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Ρόιτερ’ς. Είπε πως οι δύο χώρες συμφώνησαν να συγκροτήσουν ομάδες εργασίας, με επικεφαλής τους υπουργούς Εξωτερικών, προκειμένου να ξεκινήσουν συνομιλίες για την εξεύρεση μιας λύσης στο θέμα του ονόματος – λες και δεν κάνουμε άλλη δουλειά από το 1995, επίσης.
Και ιδού τι επίσης είπε ο Ντιμιτρόφ: «Είναι σαφές ότι η ταυτότητα είναι πολύ σημαντική για εμάς. Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο για να πείσουμε τους Έλληνες συναδέλφους μας ότι υπάρχει σαφής διάκριση μεταξύ της χώρας μας και μιας περιοχής που περιλαμβάνει τη βόρεια Ελλάδα»!
Προσέξτε! Δεν ψάχνουν τρόπους για να πειστούν οι ίδιοι ότι δεν μπορούν να επικαλούνται εθνική ταυτότητα που δεν τους ανήκει και δεν υπάρχει, αλλά ψάχνουν τρόπους να… πείσουν εμάς ότι είναι εθνικά Μακεδόνες!
Δηλαδή επιμένουν στον αλυτρωτισμό!
Διότι εκεί βασίζεται η άποψη ότι υπάρχει κάποια ξεχωριστή εθνότητα που είναι η «μακεδονική».
Την ίδια μέρα των δηλώσεων Ντιμιτρόφ περί εθνικής ταυτότητας, η αλυτρωτική επιδίωξη ήλθε να επιβεβαιωθεί με τον πιο ηχηρό τρόπο.
Το περίφημο «Ουράνιο Τόξο», που αυτοαποκαλείται «Πολιτικό Κόμμα της Μακεδονικής Μειονότητας στην Ελλάδα», εξέδωσε ανακοίνωση υπό τον τίτλο «Όχι άλλοι “νονοί”. Η Δημοκρατία της Μακεδονίας έχει όνομα»!
Και στην ανακοίνωση αυτή αποκαλύπτεται για άλλη μια φορά ο λόγος για τον οποίο επιμένουν στην εθνική ταυτότητα.
Λέει το Ουράνιο Τόξο:
«Υπογραμμίζουμε επίσης για πολλοστή φορά ότι το πραγματικό πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι το όνομα Δημοκρατία της Μακεδονίας που και σύνθετο είναι και απόλυτα διακριτό από το ελληνικό τμήμα της Μακεδονίας αλλά και δημοκρατικά επιλεγμένο από τους πολίτες στο δημοψήφισμα του 1991. Το πρόβλημα είναι η πεισματική άρνηση της χώρας μας να αποδεχτεί την πραγματικότητα και την ύπαρξη του σύγχρονου μακεδονικού έθνους. Με άλλα λόγια, την ύπαρξη της εθνικής μακεδονικής μειονότητας που παρά τις επίμονες προσπάθειες 100 και πλέον χρόνων, εξακολουθεί και θα εξακολουθεί να ζει σε τμήμα της ελληνικής επικράτειας. Όταν η χώρα μας διαβεί το Ρουβίκωνα, αναγνωρίσει την εθνική μακεδονική της μειονότητα και της παρέχει όλα τα δικαιώματα που αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα του ευρωπαϊκού κεκτημένου, τότε και μόνο θα καταφέρει να αλλάξει σελίδα, να δει μπροστά και να συνεργαστεί με τη Δημοκρατία της Μακεδονίας και τις άλλες γειτονικές χώρες στη βάση του αλληλοσεβασμού και της ειλικρίνειας».
Πράγματι, αυτό είναι το πρόβλημα: Το γεγονός ότι κάποιοι υποστηρίζουν πως υπάρχει «μακεδονική μειονότητα» στην Ελλάδα, η οποία πρέπει να αναγνωριστεί!
Και δεν υπάρχει αμφιβολία πως αν στα σύνορα εμφανιστεί χώρα «Μακεδονία» με «μακεδονικό έθνος», τότε οι εδώ «εθνικά Μακεδόνες» θα ζητήσουν να ενωθούν με τη χώρα αυτή!
Τι δεν καταλαβαίνουν;
Το Ουράνιο Τόξο χρόνια τώρα υποστηρίζει αυτά τα πράγματα. Μάλιστα, στην ανακοίνωση της 12ης Ιανουαρίου επισυνάπτουν και τρεις επιστολές τους προς τον ειδικό διαμεσολαβητή Μάθιου Νίμιτς – προφανώς για να πουν ότι όλα αυτά ισχύουν και σήμερα.
Έγραφαν, μεταξύ άλλων, τις 5 Μαΐου 2005 από τη «Φλώρινα – Lerin» (με κοινοποίηση στον Αμερικανό Πρόεδρο Μπους, στον γ.γ. Κόφι Ανάν και στον Αμερικανό πρέσβη στην Ελλάδα Τσαρλς Ράις):
«Σε ό,τι αφορά τον όρο Μακεδόνας η πλειοψηφία των κατοίκων της Βόρειας Ελλάδος συνήθως αποκαλούνται «Έλληνες» ή «Έλληνες Μακεδόνες», γιατί είναι Έλληνες πολίτες αλλά και γιατί επέλεξαν να ανήκουν στο ελληνικό έθνος. Η χρήση του όρου «Μακεδόνας» από τους εθνικά Έλληνες είναι είτε γεωγραφικός προσδιορισμός είτε εθνικός με την προσθήκη του προθέματος «Έλληνας» μπροστά από τη λέξη «Μακεδόνας». Μόνον τα μέλη της γηγενούς Μακεδονικής μειονότητας στην Βόρεια Ελλάδα χρησιμοποιούν τον όρο «Μακεδόνας» ως εθνικό προσδιορισμό όπως επίσης και τον όρο «εθνικά Μακεδόνας» για να αυτοπροσδιοριστούν. Στη Βόρεια Ελλάδα, όσοι επέλεξαν να ανήκουν στο ελληνικό έθνος χρησιμοποιούν τον όρο «Έλληνας» ή «Έλληνας Μακεδόνας» και όσοι ανήκουν στη Μακεδονική μειονότητα το όρο «Μακεδόνας» ή «εθνικά Μακεδόνας».
Δηλαδή και οι Έλληνες Μακεδόνες, είναι Έλληνες απλά επειδή… το επέλεξαν και όχι επειδή αυτή είναι η εθνική τους ταυτότητα! Ενώ οι ίδιοι επέλεξαν να είναι «εθνικά Μακεδόνες» ως μέλη της γηγενούς «μακεδονικής μειονότητας»!
Και συνεχίζουν:
«Οι ενστάσεις της ελληνικής κυβέρνησής στη χρήση του όρου είναι κατ’ επίφαση τεχνικό πρόβλημα αφού αλλού βρίσκεται το κλειδί στο λεγόμενο «μακεδονικό ζήτημα». Το πρόβλημα στη περιοχή, σε σχέση με το μακεδονικό ζήτημα, είναι ουσιαστικά η άρνηση των Βαλκανικών χωρών όπως η Ελλάδα, να αναγνωρίσει την ύπαρξη και να σεβαστεί τα δικαιώματα του μακεδονικού έθνους. Αυτό βέβαια συνεπάγεται την άρνηση να αναγνωρίσει την ύπαρξη και τα δικαιώματα της μακεδονικής της μειονότητας. Το πρόβλημα έτσι όπως το θέτει η ελληνική κυβέρνηση δεν είναι ούτε η πολιτιστική κληρονομιά, ούτε ότι ένα τμήμα της Ελληνικής Επικράτειας φέρει το διοικητικό όνομα Περιφέρεια Μακεδονίας, ούτε ότι το γειτονικό κράτος ονομάζεται Δημοκρατία της Μακεδονίας. Αυτό που πεισματικά αρνείται να παραδεχτεί η Ελληνική κυβέρνηση είναι ότι δεν συμφωνεί με την εθνοτική χρήση του όρου «Μακεδονία», «Μακεδόνας», «Μακεδονικό» εξ αιτίας της ύπαρξης Μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα, η οποία ενδεχόμενα στο μέλλον θα εγείρει (κατά τους Έλληνες εθνικιστές) αλυτρωτικές διεκδικήσεις. Αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα της Ελληνικής κυβέρνησης και όχι το όνομα της γειτονικής μας χώρας».
Και στις 5 Νοεμβρίου 2007, πάλι από την «Φλώρινα / Lerin», έγραφαν στον Νίμιτς (με κοινοποίηση στον γ.γ. του ΟΗΕ Μπαν-Κι-Μουν, την υπουργό Εξωτερικών Θ. Μπακογιάννη και τον υπουργό Εξωτερικών της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας» Αντόνιο Μιλόσοσκι):
«Η αμφισβήτηση από την Ελλάδα του δικαιώματος του λαού της γειτονικής χώρας να επιλέγει τη ταυτότητά του, έμμεσα έχει αντίκτυπο και στη δική μας μακεδονική εθνική ταυτότητα. Ιδίως, τη σημαντική για εμάς παράμετρο του σεβασμού της προσωπικότητας μας και του δικαιώματος να επιλέγουμε μόνοι μας την εθνική μας ταυτότητα. Πιστεύουμε ότι πρέπει να απολαμβάνουμε του δικαιώματος επιλογής της ταυτότητάς μας και του σεβασμού της επιλογής αυτής, από το κράτος του οποίου είμαστε πολίτες, στη βάση των διεθνών κανόνων και συνθηκών που ισχύουν για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα δικαιώματα των μειονοτήτων. Παράλληλα δεν αμφισβητούμε από οποιονδήποτε συμπολίτη μας στην Ελλάδα να απολαμβάνει επίσης του ίδιου δικαιώματος».
Και επίσης:
«Ο ελληνικός εθνικισμός έχει το εξής βασικό γνώρισμα, δημιούργησε τον εθνικό του μύθο και ιδεολογικά «έπεισε» τους πολίτες του, ότι είναι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, και ότι το σύγχρονο ελληνικό έθνος αποτελεί τον συνεχιστή και κληρονόμο της αρχαίας Ελλάδας. Αυτή είναι σήμερα η κυρίαρχη ιδεολογία στην Ελλάδα. Όταν το ελληνικό κράτος ενσωμάτωσε τμήμα του χώρου της Μακεδονίας το 1912-13, θέλησε να επιβάλει τον εθνικό του μύθο σε όλους της κατοίκους της περιοχής, που σημειωτέον στην πλειοψηφία τους δεν ήταν εθνικά Έλληνες. Ο μέσος Έλληνας πολίτης και οι Έλληνες πολιτικοί κάνουν τον εξής συλλογισμό: Εμείς οι Έλληνες, είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων. Οι αρχαίοι Μακεδόνες ήταν και αυτοί Έλληνες. Η αρχαία Μακεδονία ήταν τμήμα του ελληνικού κόσμου. Άρα σήμερα εμείς οι Έλληνες είμαστε κληρονόμοι του συνόλου του αρχαίου ελληνικού γεωγραφικού χώρου και κανένας άλλος δεν έχει δικαίωμα πάνω σε αυτό. Αυτή η ιδεολογική κατασκευή είναι που οδηγεί και καθορίζει τις επιλογές της ελληνικής πολιτικής ελίτ σε ότι αφορά το μακεδονικό ζήτημα. Αυτή η ιδεολογική κατασκευή είναι κυρίαρχη στην ελληνική κοινωνία. Ασφαλώς εμείς ως μέλη της μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα, απορρίπτουμε κάθε «εθνο-προγονική» αντίληψη σε ότι αφορά οποιαδήποτε σύγχρονη εθνική-κρατική ταυτότητα. Είμαστε εθνικά Μακεδόνες στην Ελλάδα, στη βάση του δικαιώματος στον αυτoπροσδιορισμό, όπως αυτό εφαρμόζεται σήμερα σε κάθε δημοκρατική κοινωνία και χώρα».
Και επίσης:
«Δεν είναι τυχαίο ότι η Ελλάδα συνεχώς συζητάει για μία «σύνθετη ονομασία» του γειτονικού κράτους που θα περιλαμβάνει γεωγραφικό και όχι εθνοτικό-εθνικό προσδιορισμό για τη γειτονική χώρα. Παρόμοια πολιτική ακολουθεί και η Βουλγαρία. Δηλαδή η ελληνική πλευρά αμφισβητεί το δικαίωμα του εθνικού αυτοπροσδιορισμού σε ένα λαό, και συνακόλουθα το δικαίωμα επιλογής ονόματος, συμβόλων κλπ. Ακριβώς αυτή την αντίληψη εξυπηρετεί η πρόταση της ελληνικής διπλωματίας για λεγόμενη «συμβιβαστική λύση». Δηλαδή, για την ελληνική πλευρά η “απο-εθνικοποίηση” του μεγαλύτερου μέρους του λαού της γειτονικής χώρας και έμμεσα της μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα πρέπει να θεωρείται «δημοκρατική λύση» και «μεγάλη υποχώρηση» σε σχέση με την αρχική θέση, ότι μόνον η Ελλάδα και οι Έλληνες έχουν δικαίωμα στον όρο “Μακεδονία”».
Και ακόμη:
«Σε ό,τι αφορά το μακεδονικό, όπως είχαμε επισημάνει και στη προηγούμενη επιστολή μας, αποτελεί για την Ελλάδα «πρόβλημα» λόγω της ύπαρξης μακεδονικής μειονότητας εντός της επικράτειάς της. Εκεί βρίσκεται και το «μυστικό» στην ελληνική επιχειρηματολογία σε σχέση με το λεγόμενο «αλυτρωτισμό των Σκοπίων». Είμαστε σίγουροι ότι αν δεν υπήρχε η μακεδονική μειονότητα στην Ελλάδα μάλλον δεν θα υπήρχαν αντιρρήσεις από τη πλευρά της Ελλάδος στη χρήση του όρου «Μακεδονία» από το γειτονικό κράτος».
Λένε δηλαδή ότι όλα γίνονται επειδή υπάρχει η «μειονότητα». Το ομολογούν!
Και… καταγγέλλουν:
«Πρέπει να προσθέσουμε επίσης ότι υπήρξαν κυρίως τα τελευταία 15-20 χρόνια αποφάσεις εισαγωγής και χρήσης του όρου «Μακεδονία» στην ελληνική δημόσια ζωή και σε διάφορους τομείς. Τέτοιες είναι για παράδειγμα η μετονομασία του «Υπουργείου Βόρειας Ελλάδος» σε «Υπουργείο Μακεδονίας – Θράκης» το 1988, όταν ήταν φανερό ότι με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας θα υπάρξει ανεξάρτητο μακεδονικό κράτος. Επίσης, η «Βιομηχανική Σχολή Θεσσαλονίκης» η οποία στις αρχές του 1990 μετονομάστηκε σε «Πανεπιστήμιο Μακεδονίας». Το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης, το οποίο λεγόταν αεροδρόμιο «Θεσσαλονίκης - Μίκρας», μετονομάστηκε το 1993 σε αεροδρόμιο «Θεσσαλονίκης - Μακεδονία», αφού η Δημοκρατία της Μακεδονίας είχε ανακηρύξει την ανεξαρτησία της».
Στις 26 Φεβρουαρίου 2008 επανήλθαν, πάλι από τη «Φλώρινα /Lerin», σχολιάζοντας κάποιες προτάσεις του Νίμιτς (με κοινοποίηση στην ΥΠΕΞ κ. Μπακογιάννη και στους συναδέλφους της Μιλόσοσκι και Κοντολίζα Ράις:
«Σχετικά με τη πρόταση «Νέα Δημοκρατία Μακεδονίας» πρέπει να επισημάνουμε ότι οποιοδήποτε πρόθεμα (επίθετο) αγγίζει άμεσα ή έμμεσα την εθνική μακεδονική ταυτότητα, αγγίζει τόσο τη ταυτότητα των πολιτών της Δημοκρατίας της Μακεδονίας όσο και τη ταυτότητα των μελών της μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα. Αν οι εθνικά Έλληνες που κατοικούν στην ιστορική περιοχή γνωστή με το όνομα «Μακεδονία» έχουν το δικαίωμα σε μια «Ελληνο-Μακεδονική» πολιτιστική ταυτότητα (παρόλο που η μεγάλη τους πλειοψηφία ήρθαν στη περιοχή το 1922-1928), τότε γιατί οι εθνικά Μακεδόνες στη Δημοκρατία της Μακεδονίας (οι οποίοι επίσης ζουν σε τμήμα του ιστορικού χώρου με το όνομα «Μακεδονία») δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα στο ιστορικό και πολιτιστικό παρελθόν της ίδιας περιοχής; Αν το πρόθεμα «Νέα» χρησιμοποιείται για να κάνει τη διαφορά ανάμεσα στη σύγχρονη Μακεδονία και την αρχαία Μακεδονία, τότε με βάση τη λογική, το ίδιο θα πρέπει να εφαρμοσθεί και για την Ελλάδα, δηλαδή η Ελλάδα θα έπρεπε να ονομάζεται «Νέα Ελλάδα», γιατί η σύγχρονη Ελλάδα δεν είναι η ίδια με την αρχαία Ελλάδα. Επιπλέον αν το πρόθεμα «Νέα» έχει ως στόχο να διαχωρίσει τους πολίτες της Δημοκρατίας της Μακεδονίας από τους πολίτες της Ελλάδος (εθνικά Έλληνες), πρέπει να επισημάνουμε ότι περισσότεροι από 700.000 ελληνορθόδοξοι Έλληνες μετακινήθηκαν από τη Μικρά Ασία στη Βόρεια Ελλάδα το 1922-1928. Συνεπώς αν υπάρχει η σκέψη ότι θα μπορούσε να είναι κατάλληλος προς χρήση όρος όπως «Νέοι Μακεδόνες», τότε αυτός θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί για να περιγράψει αυτή την ομάδα ώστε να διαχωρίσει αυτούς, από τους Μακεδόνες πολίτες της Δημοκρατίας της Μακεδονίας».
Και… πρότειναν:
«Υποστηρίζουμε θερμά την εισαγωγή δύο παραγράφων στο κείμενο τελικής συμφωνίας όπως ακολουθούν: «Το Ελληνικό κράτος αναγνωρίζει την ύπαρξη ξεχωριστής εθνικής Μακεδονικής ταυτότητας όπως αυτή εκφράζεται και αναπτύχθηκε στη Δημοκρατία της Μακεδονίας και ευρύτερα, ως ξεχωριστής εθνικής ταυτότητας, από την Μακεδονική πολιτιστική ταυτότητα που αναπτύχθηκε στο ελληνικό κράτος μετά το 1912-13, όταν τμήμα του χώρου της Μακεδονίας ενσωματώθηκε στο ελληνικό κράτος».
«Η Δημοκρατία της Μακεδονίας» αναγνωρίζει την ύπαρξη ξεχωριστής και διαφορετικής Ελληνο-Μακεδονικής πολιτιστικής ταυτότητας όπως αυτή αναπτύχθηκε στο ελληνικό κράτος μετά το 1912-13».
Και ακούστε το καλύτερο:
«Στη συνέχεια στο Τμήμα ΙΙ, Παράγραφος 8 της πρότασής σας σημειώνεται πως καμιά πλευρά δεν έχει την αποκλειστικότητα στον όρο «Μακεδονία». Αν αυτό πρέπει να εφαρμοσθεί για τη Δημοκρατία της Μακεδονίας, τότε φυσικά θα πρέπει να εφαρμοσθεί και για την Ελλάδα. Έτσι, αν προτείνεται η Δημοκρατία της Μακεδονίας να προσδιοριστεί με ακόμη ένα πρόθεμα, τότε φυσικά θα πρέπει το ίδιο να γίνει και για τις διοικητικές περιοχές της Ελλάδος που επίσης συμπεριλαμβάνουν τον όρο «Μακεδονία». Θα ήταν χρήσιμο ίσως, αλλά και δίκαιο, να προταθεί οι Περιφέρειες της Δυτικής, Κεντρικής και Ανατολικής Μακεδονίας να προσδιοριστούν περαιτέρω με τη προσθήκη προθεμάτων ή επιθεμάτων. Η ίδια αρχή θα πρέπει επίσης να εφαρμοσθεί σε ονόματα όπως το Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης, (το όνομα παραπέμπει στο ότι είναι Υπουργείο όλης της ιστορικής περιοχής της Μακεδονίας, πράγμα που έρχεται σε αντίθεση με το τμήμα ΙΙ, Παράγραφος 8) και επίσης στο διεθνές αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης που ονομάζεται «Μακεδονία». Επιπροσθέτως ίσως θα ήταν δίκαιο και χρήσιμο να προταθούν κάποια καινούργια ονόματα για τη γεωγραφική περιοχή της Βόρειας Ελλάδος, με σκοπό να διαχωριστεί η περιοχή αυτή από τη Δημοκρατία της Μακεδονίας ευκρινέστερα, όπως ακριβώς η ελληνική πλευρά έχει ζητήσει αντίστοιχα από τη Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Δηλαδή προτείνουν να… αλλάξουμε εμείς όνομα! Και ιδού οι προτάσεις τους:
1. Ελληνική Γεωγραφική Περιοχή της Μακεδονίας.
2. Γεωγραφική Ελληνική Μακεδονία.
3. Ελληνική Μακεδονία.
4. Ελληνική Ιστορική Μακεδονία
5. Περιοχή Ελληνικής Μακεδονίας.
Καταλάβατε;
www.elzoni.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου