Η πιο φρέσκια και κραυγαλέα ιστορία είναι η ανάθεση από το υπουργείο Μεταφορών της εκτύπωσης εργασιών στα μέσα συγκοινωνίας από επιχείρηση που πιάστηκε και καταδικάστηκε από τα δικαστήρια για έκδοση δεκάδων χιλιάδων πλαστών εισιτηρίων στα μέσα συγκοινωνίας!
Το εξωφρενικό στην υπόθεση δεν είναι η ανάθεση. Είναι ότι ο γραμματέας του υπουργείου υπεραμύνθηκε της ανάθεσης και επιτέθηκε στους δημοσιογράφους που την αποκάλυψαν, κατηγορώντας τους ότι επικαλούνται ως τεκμήριο τη δικαστική απόφαση! Γιατί; Γιατί, σύμφωνα με τον γραμματέα, οι δικαστικές αποφάσεις δεν μπορεί να εκλαμβάνονται και ως αξιοσέβαστες!
Κερασάκι στην τούρτα ήρθε το υπουργείο να υπερασπιστεί τον γραμματέα με το επιχείρημα ότι δεν έχει τελεσιδικήσει η απόφαση για την επιχείρηση, που πιάστηκε από τις διωκτικές αρχές με 60.000 πλαστά εισιτήρια στις εγκαταστάσεις της!! Και αφού δεν έχει τελεσιδικήσει, έχει δικαίωμα να παίρνει έργα του δημοσίου!
Κάποιος πρέπει να του πει του γραμματέα ότι εκτός από το προσωπικό συμφέρον του κάθε πλαστογράφου υπάρχει και το δημόσιο συμφέρον. Που προηγείται του προσωπικού. Και το οποίο είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ να υπερασπίζεται ο γραμματέας. Και με βάση το οποίο η ΤΡΑΙΝΟΣΕ και τα ΕΛΤΑ κατάγγειλαν τις δικές τους συμβάσεις με τους επιχειρηματίες! Χωρίς τελεσιδικίες και άλλες τέτοιες ύποπτες τοποθετήσεις.
Ύποπτες, γιατί μοιάζουν περισσότερο με προσπάθειες «να πάρουν μια δουλειά τα παιδιά να μην καταστραφούν» παρά με σοβαρή αντιμετώπιση του δημόσιου χρήματος. Πολύ περισσότερο που το δημόσιο χρήμα δεν ήταν πολύ. Μόλις 12.540 ευρώ. Πολύ λίγο για τόσο σθεναρή κυβερνητική υπεράσπιση…
Το δεύτερο περιστατικό ήρθε με την αποκάλυψη, πάλι από τον Τύπο, του τρόπου με τον οποίο η Αρχή Δημοσίων Εσόδων και όποιος την καθοδηγεί, έχει αφήσει εκτός φορολογικών ελέγχων τις διαδικτυακές στοιχηματικές εταιρίες, που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, αλλά βγάζουν τα κέρδη εκατομμυρίων σε ευρωπαϊκούς φορολογικούς παράδεισους!
Δηλαδή, η κυβέρνηση που κατηγορεί την αντιπολίτευση ότι ευνοεί τους παράδεισους αυτούς, βοηθάει από την πλευρά της επιχειρηματίες να στερούν από τη χώρα φόρους εκατομμυρίων και να πλουτίζουν έξω από δω, σε φορολογικούς παράδεισους!
Η κυβέρνηση, λοιπόν, αλλάζοντας διαρκώς την ελεγκτική Αρχή, που ασχολείται και μ αυτές τις επιχειρήσεις, κάνει αδύνατον στην πράξη το φορολογικό τους έλεγχο! Γιατί, μέχρι να ανοίξουν οι φάκελοι και να αρχίσει η διαδικασία καταγραφής και ελέγχου, μεταβιβάζεται η αρμοδιότητα σε άλλη ελεγκτική υπηρεσία και φτου κι απ την αρχή!
Το σκάνδαλο θα ήταν αμιγώς οικονομικό αν εντελώς συμπτωματικά οι μεγάλες από αυτές τις εταιρίες δεν ήταν ταυτόχρονα ιδιοκτήτες Μέσων Ενημέρωσης, που εντελώς συμπτωματικά στηρίζουν σταθερά εδώ και καιρό ΣΥΡΙΖΑ (αναζητείται η ιδεολογική σχέση αριστεράς και τζόγου…) και εντελώς συμπτωματικά έχουν γίνει παράλληλα και διαχειριστές των Μέσων Ενημέρωσης του εκλεκτού του ΣΥΡΙΖΑ κ Σαββίδη!!
Και μια και το’ φερε ο λόγος, το τρίτο περιστατικό που πέρασε στα ψιλά ήταν η δεύτερη και πιο αιχμηρή ειδοποίηση του Αμερικανού πρέσβυ για την ανάθεση του ΟΛΘ στην κοινοπραξία Σαββίδη- Γερμανών- Ιταλών. Η οποία, εντελώς συμπτωματικά, έχει καταθέσει μία εγγυητική από τη ρώσικη τράπεζα που μπλόκαρε την περασμένη βδομάδα η ρωσική κυβέρνηση, αχρηστεύοντας επί της ουσίας την εγγυητική. Το πρόβλημα αυτό θα λυθεί, αλλά…
… Ο Αμερικανός αξιωματούχος αυτή τη βδομάδα ήταν ακόμα πιο σαφής. Είπε ότι και στην πατρίδα του καμιά επιχείρηση ή κοινοπραξία δεν αναλαμβάνει έργο αν δεν είναι γνωστό ποιος από τους μετόχους έχει βάλει και το τελευταίο δολάριο και από πού το βρήκε.
Η απέχθεια των Αμερικανών για ρώσικα έργα στην Ελλάδα είναι παλιά. Η κυβέρνηση Καραμανλή τη δοκίμασε στην πλάτη της. Κυρίως όταν τα έργα γίνονται σε έργα στρατηγικής σημασίας σαν τα λιμάνια. Όμως, η παρέμβαση του Αμερικανού για δεύτερη φορά στο ίδιο θέμα δεν εστίαζε τόσο στη ρώσικη μορφή της επένδυσης όσο στη διαφάνεια των κεφαλαίων. Κι αυτό δεν απευθυνόταν στον κ Σαββίδη. Αλλά, στην ελληνική κυβέρνηση για τον κ Σαββίδη.
Στη Βουλή χτες και προχτές ακούστηκαν τα μεγαλύτερα παραμύθια για την οικονομία και για την ιδεολογία με αφορμή τον προϋπολογισμό. Μόνο που η οικονομία και η ιδεολογία αποδεικνύονται στην πράξη. Και η πράξη φαίνεται έξω από τη Βουλή. Εκεί που τα καμώματα των κομμάτων διαπλέκονται με τα καμώματα των επιχειρήσεων. Για το καλό της τσέπης και του κόμματος φυσικά.
Γ.Παπαδόπουλος- Τετράδης στο Liberal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου