Ο σχεδιασμός του εγχειρήματος κράτησε δύο χρόνια και τελικά έγινε νόμος του Κράτους (ΦΕΚ 3018/7-11-2014, τεύχος Β΄)
Η παρούσα κυβέρνηση, όμως, αφού έκανε πάλι τα γνωστά βαφτίσια και το ονόμασε Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης, το παρουσιάζει ως δικό της έργο, με τον ίδιο τον κ. Τσίπρα να γράφει στο twitter πως «το Κοινωνικό εισόδημα αλληλεγγύης στηρίζει ήδη, περισσότερους από 630.000 συμπολίτες μας, με προοπτική να φτάσουν τους 700.000 ως το τέλος του έτους», καθώς πρόκειται για «δίχτυ προστασίας από τον κοινωνικό αποκλεισμό».
Έβγαλαν μάλιστα και διαφημιστικό σποτάκι με τον… χαρμόσυνο τίτλο «Όλοι οι πολίτες έχουμε μερίδιο στη χαρά», όπου μας εξηγούν ότι «το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης δεν είναι χαρτζιλίκι», ένας πολίτης εμφανίζεται να λέει ότι «το ΚΕΑ είναι η απάντηση στην βαρβαρότητα, είναι η αξιοπρέπεια». Και ακολουθεί η φωνή του ίδιου του κ. Τσίπρα: «Ήταν δίκαιο και έγινε πράξη».
Το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα, είχε ήδη εφαρμοστεί πιλοτικά από το 2014 σε 13 δήμους της χώρας και επρόκειτο να επεκταθεί σε όλη τη χώρα μέχρι το τέλος του 2015. Η υπουργική απόφαση μάλιστα που εκδόθηκε στις 26 Αυγούστου 2014, διασφάλιζε την παροχή του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος και στους ανασφάλιστους υπερήλικες.
Σημειώστε ότι τα χρήματα αυτά ήταν ακατάσχετα και αφορολόγητα, ενώ οι δικαιούχοι είχαν πρόσβαση και σε μία σειρά άλλων παροχών (πχ επίδομα θέρμανσης, κοινωνικό οικιακό τιμολόγιο της ΔΕΗ, χορήγηση βιβλιαρίου ανασφαλίστου και επιδοτούμενα προγράμματα απασχόλησης).
Προβλεπόταν επίσης η ένταξη των δικαιούχων σε δομές και υπηρεσίες κοινωνικής φροντίδας και υποστήριξης, σε πρόγραμμα Κοινωνικού Παντοπωλείου, προγράμματα ενίσχυσης απόρων και αντιμετώπισης της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Επίσης, η καταβολή του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος αναστελλόταν μόνο στις περιπτώσεις που ο δικαιούχος απομακρυνόταν από την Ελλάδα περισσότερο από δύο μήνες - εκτός και αν η απομάκρυνση οφειλόταν σε λόγους υγείας - ή εάν ο δικαιούχος αρνείτο να απασχοληθεί σε συγκεκριμένη θέση εργασίας που του πρότεινε ο ΟΑΕΔ.
Τον Νοέμβριο του 2014 ξεκίνησε η υποβολή αιτήσεων. Το επίδομα ανερχόταν σε 200 ευρώ το μήνα για ένα άτομο και 300 ευρώ για ζευγάρι, με αύξηση κατά 100 ευρώ το μήνα για κάθε ενήλικο και 50 ευρώ το μήνα για κάθε ανήλικο τέκνο, ενώ στην πλήρη εφαρμογή του θα κάλυπτε (ήδη από το 2015) 700.000 άτομα – για τα οποία τρία χρόνια μετά επαίρεται σήμερα ο κ. Τσίπρας!
Στους ωφελούμενους παρεχόταν πλέγμα κοινωνικών υπηρεσιών, όπως είναι το επίδομα θέρμανσης, το κοινωνικό τιμολόγιο της ΔΕΗ, βιβλιάριο ανασφάλιστου, προγράμματα κοινωνικού παντοπωλείου κ.ά., όπως και δράσεις ένταξης και επανένταξης στην εργασία.
Ο θεσμός άρχισε να εφαρμόζεται πιλοτικά σε 13 δήμους της χώρας για ένα εξάμηνο και
για την πιλοτική εφαρμογή του είχαν επιλεγεί οι δήμοι Δράμας, Έδεσσας, Γρεβενών, Ιωαννίνων, Καρδίτσας, Λευκάδας, Μεσολογγίου, Χαλκίδας, Καλλιθέας, (περιφέρεια Αττικής), ο δήμος Μαλεβιζίου (περιφέρεια Κρήτης), ο δήμος Τρίπολης (περιφέρεια Πελοποννήσου), ο δήμος Σύρου (περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου) και ο δήμος Σάμου (περιφέρεια Βορείου Αιγαίου).
Αμέσως μετά την έλευσή τους στην εξουσία και μετά την παρέλευση του πρώτου πιλοτικού εξαμήνου, οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κατήργησαν το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα.
Υποχρεώθηκαν να το επαναφέρουν μετά από απαίτηση των δανειστών.
Και αμέσως το μετέτρεψαν σε εργαλείο προπαγάνδας!
Όπως, άλλωστε, και όταν το κατηγορούσαν:
Στις 23 Οκτωβρίου 2013, όταν το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα παρουσιάστηκε στη Βουλή, σε ημερίδα των διαρκών επιτροπών Οικονομικών και Κοινωνικών Υποθέσεων, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχαν λάβει μέρος και είχαν κοκορευτεί γι’ αυτό (με ανακοίνωση Στρατούλη), μιλώντας για «κυβερνητική φιέστα», καταγγέλλοντας ότι η κυβέρνηση πουλά «φύκια για μεταξωτές κορδέλες» στο λαό.
Εκείνη την ημέρα, ο Δ. Στρατούλης, βουλευτής τότε του ΣΥΡΙΖΑ και υπεύθυνος της ΕΕΚΕ Εργασίας, είχε δηλώσει: «Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ δεν συμμετείχαμε στη ημερίδα που πραγματοποιήθηκε σήμερα στη Βουλή από τις δύο διαρκείς επιτροπές οικονομικών και κοινωνικών υποθέσεων, σχετικά με το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, αφενός γιατί μια τέτοια διαδικασία δεν προβλέπεται από τον κανονισμό της Βουλής και αφετέρου γιατί οι ομιλητές προέρχονταν μόνο από την κυβέρνηση. Οι εξαγγελίες των υπουργών Οικονομικών και Εργασίας σε αυτή την κυβερνητική φιέστα, για πιλοτική εφαρμογή του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, είναι σαν να πουλάνε «φύκια για μεταξωτές κορδέλες» στο λαό, τον οποίο έχουν οδηγήσει με τις μνημονιακές πολιτικές τους στη φτωχοποίηση, την ανεργία και την απελπισία. Η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου πρέπει να φύγει με τους αγώνες και την ψήφο του λαού, όχι μόνο για να μην ολοκληρώσει την συντελούμενη οικονομική και κοινωνική καταστροφή, αλλά και για να σταματήσει να τον προκαλεί με υποσχέσεις που αποδεικνύονται ψεύτικες».
Στις 22 Ιουλίου 2014, ο κ. Δ. Στρατούλης είχε (ξανα)δηλώσει: «Η κυβέρνηση εγγυάται τη φτώχεια για όλους. Αφού πρώτα με τις μνημονιακές πολιτικές της οδήγησε τον λαό στην ανεργία, στην φτώχεια, στην οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση και την απελπισία, έρχεται εκ των υστέρων με ψίχουλα κρατικής φιλανθρωπίας δήθεν να επουλώσει κάποιες από τις κοινωνικές και οικονομικές πληγές που η ίδια δημιούργησε. Ο λαός όμως με τους αγώνες και την ψήφο του θα βάλει σύντομα ένα τέλος στην κυβερνητική κοινωνική αναλγησία και πολιτική κοροϊδία».
Στο ίδιο μήκος κύματος και η ΔΗΜΑΡ που στις 16 Ιουλίου 2014 είχε εκδώσει την ακόλουθη ανακοίνωση: «Υποκύπτοντας στις πιέσεις της τρόικας, η κυβέρνηση θεσπίζει ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα στα όρια της φιλανθρωπίας. Τα 400 ευρώ για μια τετραμελή οικογένεια, συμπεριλαμβανομένων όλων των επιδομάτων, αποτελούν, ουσιαστικά, ελάχιστα «εγγυημένο εισόδημα» το οποίο σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί μέρος μίας κοινωνικής πολιτικής που θα παρέχει ουσιαστική μέριμνα στις ομάδες που έχουν πραγματικά ανάγκη».
Στις 14 Οκτωβρίου 2014, ο κ. Στρατούλης είχε επανέλθει: «Το μόνο που θα εγγυάται η κυβέρνηση με αυτόν τον τρόπο είναι η φτώχεια για όλους, αφού στην ουσία θέτει τους κατώτατους όρους διαβίωσης ως προϋπόθεση χορήγησης του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, επιδοτώντας την επί μακρόν διατήρησή τους. Η κυβέρνηση, αφού πρώτα με τις μνημονιακές πολιτικές της φτωχοποίησε μέχρι τα όρια οικονομικής και κοινωνικής εξαθλίωσης τον λαό, έρχεται τώρα εκ των υστέρων να επουλώσει κάποιες ελάχιστες από τις αναρίθμητες πληγές που αφήνει πίσω της η ακραία φτώχεια, την οποία η ίδια δημιούργησε και συνεχίζει να δημιουργεί, θυμίζοντας τη λαϊκή παροιμία «να σε κάψω Γιάννη, να σε αλείψω λάδι». Η τρόικα και η κυβέρνηση αδυνατούν να καταλάβουν ότι ο λαός και η νεολαία απαιτούν εργασία με αξιοπρεπείς μισθούς για όλους και, κυρίως, γενναίες κοινωνικές πολιτικές και όχι ψίχουλα κρατικής φιλανθρωπίας, για να αντιμετωπιστεί η ανθρωπιστική κρίση που προκάλεσαν οι ανθρωποκτόνες πολιτικές τους. Πρέπει να φύγουν, με την ψήφο και τους αγώνες του λαού, το γρηγορότερο δυνατόν, προτού ολοκληρώσουν την ανθρωπιστική και κοινωνική καταστροφή που συντελείται σε βάρος του λαού και της χώρας μας» (κάτι που προφανώς δεν ισχύει τώρα που μοιράζουν τα ματωμένα πλεονάσματα).
Τότε, ως κυβερνητικός εκπρόσωπος, είχα δηλώσει πως «η μεγαλύτερη απόδειξη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επενδύει στα μνημόνια, τη φτώχεια και τη δυστυχία είναι η αντίδραση του για το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα».
Μετά τις εκλογές, στις 16 Μαρτίου 2015, ο Π. Σκουρλέτης, ως υπουργός Εργασίας, είχε δηλώσει στον Σκάι: «Το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα ήταν πιλοτικό πρόγραμμα για 13 δήμους και λήγει τον Απρίλιο. Δεν υπάρχει κανένας σχεδιασμός από την προηγούμενη κυβέρνηση από τον Απρίλιο και μετά. Θεωρούμε πιο αποτελεσματικό να ψάχνουμε και να βρίσκουμε απευθείας εκείνες τις ομάδες της ακραίας φτώχειας και να τις ενισχύουμε στοχευμένα απ’ ότι να δίνουμε ένα επίδομα που είναι αδιευκρίνιστο».
Γι’ αυτό και από τον περίφημο νόμο για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης (Μάρτιος 2015) το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα απουσίαζε.
Στις 14 Μαρτίου 2015, μιλώντας στον Σταρ, η κ. Φωτίου είχε μιλήσει για τον «κίνδυνο της παγίδας της φτώχειας που μπορεί να γίνει ένα ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα», ενώ είχε αναφερθεί και στις άλλες προϋποθέσεις – δηλαδή στην πρόσβαση σε άλλες κοινωνικές υπηρεσίες και στην εύρεση εργασίας. Δηλαδή σε αυτές τις συμπληρωματικές δράσεις που υπήρχαν ήδη στο πρόγραμμα και τις οποίες τάχα θα δημιουργούσε η (θεόπνευστη) κυβέρνησή της.
Στις 16 Μαρτίου 2015, σε δηλώσεις της στον Αντέννα η κ. Φωτίου ουσιαστικά ανακοίνωσε το τέλος του προγράμματος, ενώ λίγες μέρες νωρίτερα, στις 12 Μαρτίου, ο κ. Σκουρλέτης είχε επανέλθει, λέγοντας ότι υπάρχει ενδεχόμενο να αλλάξει. Όπως είπε, «με βάση την εμπειρία εφαρμογής του, θα δούμε αν το πρόγραμμα αυτό μπορούσε να καταγράψει τις ακραίες μορφές φτώχειας ή να δούμε άλλο βήμα».
Στις 2 Ιουλίου 2015, σε ημερίδα του υπουργείου Εργασίας, η κ. Φωτίου προσπάθησε να δικαιολογήσει την κατάργησή του, λέγοντας ότι «παρά την σημασία του προγράμματος, το μέγεθος και η ένταση της κρίσης στην Ελλάδα, είναι τέτοια που το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα δεν μπορεί να είναι το μόνο πρόγραμμα που στοχεύει στην ενίσχυση του εισοδήματος». Και επειδή χρειάζονταν κι’ άλλα… αποφάσισαν να καταργήσουν και αυτό!
Τώρα, η κ. Φωτίου προσπαθεί να θολώσει τα νερά, λέγοντας (2 Νοεμβρίου 2017) πως η Νέα Δημοκρατία… διεκδικεί την πατρότητα του ΚΕΑ (λες και δεν αποδεικνύεται αυτό από το ΦΕΚ του 2014!). Αλλά μετά το παραδέχεται και η ίδια (την ίδια στιγμή, στην ίδια δήλωση) λέγοντας πως υπήρχε μεν, αλλά ήταν… κακοσχεδιασμένο και πως ξένοι και Έλληνες αξιολογητές το είχαν βρει… προβληματικό!
Όλα στον βωμό της προπαγάνδας…
www.elzoni.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου