Τι να το κάνουμε αν το επιχειρηματικό βαρόμετρο δείχνει θετικές προοπτικές στην ελληνική οικονομία. Φυσικό είναι μετά από 30 χρόνια αποεπένδυση, 10 χρόνια επιχειρηματικής φυγής, 150.000 λουκέτα επιχειρήσεων, 620.000 απολύσεις (λόγω συρρίκνωσης εγκαταστάσεων και κύκλου εργασιών), 450.000 Έλληνες μετανάστες 30-40 ετών. Και 1.600.000 άνεργους.
Και πώς να μην δείχνει "πράσινο" για την Ελλάδα, το "επιχειρηματικό βαρόμετρο", όταν οι κανονικώς μισθοδοτούμενοι (μόνο στον ιδιωτικό τομέα) αποτελούν μικρή μειοψηφία. Όσο η καταβολή (κανονικού) μισθού, στην ώρα του, είναι επίσης εξαίρεση.
Όταν και οι ελεύθεροι επαγγελματίες στρέφονται, από το 2016, στο μαύρο μεροκάματο.
Αφήστε κατά μέρος αυτά που έλεγε ο Τσίπρας στη Βουλή όταν "ωραιοποίησε", με αριστερισμούς, ως "ελαστικές μορφές εργασίας..." τη μαύρη και ανασφάλιστη δουλειά και (με στοιχεία που του έδωσαν) εξαφάνισε... την ανεργία. Θεατρικό μονόπρακτο ήταν και τελείωσε...
Διαβάστε όμως με προσοχή τα προχθεσινά μαντάτα από την Θεσσαλονίκη και το Βιοτεχνικό Επιμελητήριο. Σε μια 8ετία, στη συμπρωτεύουσα, έβαλαν λουκέτο πάνω από 14.000 μικρομεσαίοι και άνοιξαν μόλις 5.200.
Είναι άστοχο στην Ελλάδα να κάνουμε εκτιμήσεις βασισμένες σε κανόνες ελεύθερης οικονομίας κανονικών και ανεπτυγμένων χωρών.
Να που κάνουν λάθος οι επιχειρηματίες. Στηρίζουν (είπαν χθες) τη σημερινή αισιοδοξία τους και στο γεγονός ότι το σύνολο πλέον του πολιτικού κόσμου, ή τα κόμματα που κυβερνούν ή θα κυβερνήσουν υποστηρίζουν την παραμονή της χώρας στην ΕΕ, ενώ η κοινωνία δεν συζητά πλέον το ενδεχόμενο επιστροφής στη δραχμή.
Και ποιος το εγγυάται αυτό στην Ελλάδα; Ας βάλουμε τον ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση και θα δούμε τι έχει να γίνει. Στους δρόμους θα είναι όλη την ημέρα. Με πέτρες θα πάρουν τους επενδυτές και τις επενδύσεις.
Τι σημασία έχει, για τα ελληνικά κόμματα, αν η οικονομία επιστρέφει στην κανονικότητα όταν το 2018 πάμε σε δημοτικές εκλογές με τον ΣΥΡΙΖΑ να αγωνίζεται να προκαλέσει εντυπώσεις για να τις αξιοποιήσει στις βουλευτικές εκλογές επίσης του 2018.
Θα μείνει τούβλο όρθιο στην οποιαδήποτε βιομηχανική και άλλη εγκατάσταση που θα τολμήσει να κάνει επένδυση σε περιοχή που κατεβαίνει Δήμαρχος στηριζόμενος από την οποιαδήποτε αριστερά;
Και ανεξάρτητα αυτών. Την Ζωή την ρωτήσανε; Τον Λαφαζάνη και τον Λαπαβίτσα ή τους "ισχυρούς" του διπλού νομίσματος εντός και εκτός της κυβέρνησης τους κουβεντιάσανε; Επειδή δεν πρόκειται να κυβερνήσουν; Από πού προκύπτει αυτό για την Ελλάδα. Τι λιγότερο έχουν από τους ΑΝΕΛ.
Εδώ έχουμε Βαλκανική σοβιετία. Η κανονικότητα της οικονομίας και οι κανόνες λειτουργίας ορίζονται μόνο από κυβερνητικά Σοβιέτ. Ανεξαρτήτως χρώματος ή ιδεολογίας.
Χθες κλείσαμε 2 χρόνια από το βροντερό ΟΧΙ του δημοψηφίσματος. Πιο βροντερό και από το Βρετανικό. Ποιος διαμαρτυρήθηκε που το σοβιέτ του ΣΥΡΙΖΑ επέβαλε την άποψη ότι ο λαός είπε ΝΑΙ!!. Ούτε οι ιθαγενείς χορευτές του Συντάγματος νοιάστηκαν...
Θα χαρακτηρίσω αστείο τον (πιθανό) αντίλογο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά από 2 χρόνια στην κυβέρνηση, έβαλε μυαλό ή ότι οι Λαπαβίτσες και Παπαδημητρίου "μαζευτήκαν" βλέποντας την ελληνική πραγματικότητα… Ας σοβαρευτούμε...
Αν καταλάβουν, στον ΣΥΡΙΖΑ ή στις αριστερές παραφυάδες του (μέσα και έξω από τα Εξάρχεια), ότι θα μείνουν (μετά τις εκλογές) εκτός από τις "συνθέσεις" και τις "συνεννοήσεις" (που ήδη είναι σε διεργασία) θα μαζεύουμε τα αποκαΐδια και της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.
Αλλά ας συνεχίσουμε, αν θέλετε, με τα θετικά σημάδια της οικονομίας. Και ας δεχθούμε ότι όντως υπάρχουν.
"Εξωστρεφείς" επιχειρήσεις, με πλούσια 35ετή εξαγωγική δραστηριότητα..., είναι και ο "κλάδος λαθρεμπορίου καυσίμων" που βγάζει, οδικά από τα σύνορα, χιλιάδες τόνους πετρελαίου και τα μπάζει πάλι στην Ελλάδα μετά από λίγες ώρες... Κάπως έτσι και το λαθρεμπόριο τσιγάρων.
Αφαιρέσαμε το λαθρεμπόριο από τη γενική εικόνα που συνθέτει την εξωστρέφεια της ελληνικής οικονομίας; Την εικόνα που μας αναθάρρησε για επιστροφή της οικονομίας στην κανονικότητα...
Με τούτα και με εκείνα, που κινούν (σποραδικά και κατά περίπτωση) την ελληνική οικονομία στον άξονα μιας "ειδικής πολιτικής" για κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες , η Ελλάδα δεν θα γίνει ποτέ κανονική χώρα.
Στις κανονικές χώρες, όπως η Ιρλανδία (που είναι από τις πρώτες σε ανάπτυξη και επενδύσεις στην Ευρώπη) η κανονικότητα στην οικονομία δεν ξεφεύγει ούτε σε κρίση. Γιατί τα προβλήματα της δεν είναι πολιτικά. Μόνο πολιτικά. Στις χώρες αυτές ο επενδυτής δεν είναι εχθρός του λαού. Είναι εργοδότης. Δεν θεωρείται κατακτητής αλλά γρανάζι της οικονομίας. Ο ιδιώτης επιχειρηματίας δεν είναι εχθρικό κεφάλαιο. Δεν τον βάζουν να τρέφει Καρανίκες με το δόγμα "η καριέρα είναι χολέρα".
Του Γιώργου Κράλογλου στο capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου