Είναι πλέον σαφές πως η «διπλωματία των ναυαγίων» μόνο σε αδιέξοδα μπορεί να οδηγήσει.
Και πως το να επιβεβαιώνουμε συνεχώς ότι με την Τουρκία δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε δεν αποτελεί διαπραγμάτευση – αντίθετα οδηγεί στην ενίσχυση των θέσεων του αντιπάλου, δια της επιβεβαίωσής τους.
Πολύ περισσότερο που ήταν πολύ πρόσφατο (Νοέμβριος του 2016) το προηγούμενο ναυάγιο, αυτό του Μον Πελεράν.
Και πως μεγάλο ρόλο διαδραματίζει το «timing», ο χρόνος δηλαδή και ο γεωστρατηγικός και πολιτικός περίγυρος, εντός των πλαισίων των οποίων διεξάγεται μια διαπραγμάτευση.
Και πως είναι πολύ πιθανόν η Τουρκία να επιδιώκει το αδιέξοδο – όπως αποδεικνύεται και από τις τελευταίες πολύ επιθετικές δηλώσεις των Τούρκων αξιωματούχων – με τελική επιδίωξη τα τετελεσμένα.
Και επειδή πολλοί είναι εκείνοι που στο όνομα της ενότητας δαιμονοποιούν τις διαφορετικές απόψεις, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι αυτό που μας ενώνει είναι ο αγώνας για μια ενωμένη και ελεύθερη Κύπρο.
Και οπωσδήποτε όχι οι απόψεις που εκφράζονται στην Ελλάδα από τους εκπροσώπους της κυβέρνησης, οι οποίοι βρήκαν άλλη μια ευκαιρία για να θριαμβολογήσουν ως άλλοι… Ταλλεϋράνδοι – οι οποίοι τόλμησαν να πράξουν αυτό που δεν έπραξαν στην Κύπρο, όπου, σημειωτέον, εκφράστηκαν διαφορετικές απόψεις επί του αποτελέσματος των συνομιλιών.
Για παράδειγμα, στη συνεδρίαση της 11ης Ιουλίου, ο κ. Τσίπρας είπε πως ήταν η πρώτη φορά που οι δύο κοινότητες και οι τρεις εγγυήτριες δυνάμεις συζήτησαν για την ασφάλεια και τις εγγυήσεις.
Και ο κ. Καμμένος είπε πως οι συνομιλίες υπήρξαν… επιτυχείς επειδή «για πρώτη φορά η χώρα μας έθεσε ως πρωταρχικό θέμα την κατάργηση των εγγυήσεων στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων».
Αυτή τη «γραμμή» καθόρισε ο υπουργός των Εξωτερικών κ. Κοτζιάς, ο οποίος υποστήριξε στη Βουλή ότι αυτό που αποκομίσαμε είναι η προώθηση μιας διαφορετικής ατζέντας από αυτές του παρελθόντος, ότι έγινε κατανοητή η άποψή μας από τον ΟΗΕ και την ΕΕ (λες και δεν γνωρίζουν όλοι αυτοί πως μια ελεύθερη και δημοκρατική χώρα δεν μπορεί να στενάζει κάτω από τη μπότα ξένου στρατού και να εξαρτάται από εγγυήτριες δυνάμεις) και ότι αποκαλύφθηκαν οι προθέσεις της Τουρκίας, που υποχρεώθηκε να πει γιατί θέλει τον στρατό της στην Κύπρο!
Συγγνώμη, αλλά υπάρχει τίποτε το καινούργιο σε όλα αυτά;
Μήπως, λοιπόν, η προώθηση της διαφορετικής ατζέντας απλά πρόσφερε την ευκαιρία στην Τουρκία να ξεκαθαρίσει τη θέση της, με αποτέλεσμα μια οπισθοδρόμηση;
Το δόγμα μας υπήρξε πάντα «η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδα στηρίζει».
Επομένως, τι νόημα έχει αυτό που υποστηρίζει ο κ. Κοτζιάς ότι «δεν είναι δουλειά της χώρας μας να αξιολογεί τη διαπραγμάτευση των εσωτερικών πτυχών του Κυπριακού».
Όταν η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδα στηρίζει, σημαίνει ότι στηρίζει σε όλα!
Το ίδιο βράδυ της 11ης Ιουλίου, μετά τη συνεδρίαση της Βουλής, ο υπουργός των Εξωτερικών, μιλώντας στο δελτίο του Αντέννα και στον Νίκο Χατζηνικολάου, είπε πως
δεν θεωρεί την διάσκεψη στο Κραν Μοντανά ναυάγιο ή αποτυχία καθώς εκεί, όπως είπε, τέθηκε επιτέλους το θέμα των εγγυήσεων και της ασφάλειας σε επίπεδο διαπραγματευτικής διαδικασίας για πρώτη φορά για το Κυπριακό, όπως και το γεγονός ότι εκεί υπογραμμίσθηκε ότι η Κύπρος πρέπει να γίνει ένα φυσιολογικό κράτος!
Μάλιστα! Επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ όλα γίνονται για πρώτη φορά!
Δεκαετίες τώρα φωνάζουμε και θέτουμε το θέμα του Στρατού Κατοχής, πρώτη φορά οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ το έθεσαν!
Και έγινε και ολόκληρη συζήτηση επί του θέματος, λες και μπορούσε να βρεθεί κάποια ελληνική ή κυπριακή δήλωση του τύπου… «ζήτω ο στρατός κατοχής»!
Δηλαδή τόσες δεκαετίες που λέμε ότι το πρόβλημα της Κύπρου είναι πρόβλημα εισβολής και κατοχής, γιατί το λέμε; Για φιγούρα; Μετά από 43 χρόνια, τώρα κατάλαβαν όλοι τι συμβαίνει στην Κύπρο; Περίμεναν τους Ταλλεϋράνδους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για να τους εξηγήσουν τι έγινε το καλοκαίρι του 1974;
Και τι νόημα έχει να πανηγυρίζουμε επειδή… αποκαλύφθηκαν οι προθέσεις των Τούρκων;
Δεν τις γνωρίζαμε; Δεν τις γνώριζαν οι ξένοι; Τώρα το μάθανε; Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τους ενημέρωσαν; Δεν ήξεραν τίποτε; Τέτοια υποκρισία;
Τίποτε απ’ όλα αυτά. Απλώς οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, γνωστοί για την ικανότητά τους να πανηγυρίζουν για τις ήττες τους, θεώρησαν ότι πρέπει να κάνουν χρήση της συνήθους αυτής προπαγανδιστικής πρακτικής και στο σοβαρότατο αυτό εθνικό μας θέμα.
Και με άνεση πανηγυρίζουν για το ναυάγιο!
Υ.Γ. Και επειδή πολλοί Ταλλεϋράνδοι μας έχουν προκύψει τελευταίος, θυμίζω ότι ο διασημότερος των διπλωματών (αυτός που όταν δεν τον έβαλαν κάποτε να καθίσει στην τιμητική θέση είπε «Μα, παντού όπου κάθομαι, εκεί είναι η τιμητική θέση»), έλεγε: «Για να κάνεις καριέρα, πρέπει να φοράς όλο γκρίζα, να είσαι πάντα στη σκιά, να μη δείχνεις πρωτοβουλία».
Θυμίζω επίσης πως στον Ταλλεϋράνδο αποδίδεται και η φράση «Μπορείς να κάνεις τα πάντα με τις ξιφολόγχες, εκτός από το να κάτσεις επάνω τους»…
www.elzoni.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου