«Φαντάζομαι θέλετε να ξεκινήσουμε από την περιπέτειά μου» μου είπε μόλις συναντηθήκαμε σκεπτόμενος περισσότερο ως δημοσιογράφος, αλλά και θέλοντας μάλλον να με κάνει να μην αισθάνομαι άβολα. «Δεν έχω πρόβλημα να απαντήσω σε 2-3 ερωτήσεις σας γι’ αυτό, αλλά, όπως είπα και στη δήλωσή μου την Παρασκευή, δεν επιθυμώ να απασχολήσω ξανά τους πολίτες με το προσωπικό μου πρόβλημα» πρόσθεσε και όταν παρατήρησα ότι έκανε σε πολύ κόσμο μεγάλη εντύπωση η γενναιότητά του να παραδεχθεί δημόσια την ασθένειά του, με παρότρυνε να πατήσω το κουμπί της εγγραφής και να ξεκινήσουμε χωρίς άλλους προλόγους.
– Πρέπει να είστε ο πρώτος πολιτικός που επέλεξε να πει δημόσια ότι έχει καρκίνο, ότι θα κάνει εγχείρηση και μόλις προχθές ότι θα χρειαστεί να συνεχίσετε τη θεραπεία σας.
– Δεν έχω μάθει να κοροϊδεύω τον κόσμο. Ούτε στα μικρά ούτε στα μεγάλα. Ισως γιατί δεν ξέρω να κοροϊδεύω και τον εαυτό μου. Και από τη στιγμή που αποφάσισα να γίνω πολιτικός ήξερα ότι δεν θα δίνω λόγο μόνο στην οικογένεια και στους φίλους μου, αλλά και στην κοινωνία. Και μετά, εγώ δεν μπορώ να κρύψω τα συναισθήματά μου. Δεν μπορώ εύκολα να το κάνω αυτό.
– Πόσο καιρό το ξέρατε;
– Από τον Απρίλιο. Από τότε που τον εντόπισαν οι γιατροί του Γενικού Νοσοκομείου Αεροπορίας σε ένα έλεγχο ρουτίνας. Και τους ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό.
– Θα μπορούσατε να κάνετε κάτι νωρίτερα;
– Ναι. Αλλά τα τελευταία χρόνια, μέσα στην καταιγίδα, το μόνο που δεν σκεφτόμουν ήταν «να κάνω έναν έλεγχο». Αυτό μπορείτε να το διαβάσετε και ως μια συμβουλή στους συνομηλίκους μου.
– Οταν βγήκατε από το νοσοκομείο κάνατε μια δήλωση ότι χρειάζεται μια επανάσταση στην Υγεία και θα ήθελα με δυο λόγια να μου περιγράψετε τη δική σας εμπειρία.
– Εγώ δεν είχα ουρές και αναμονή. Και δεν θα προσποιηθώ το αντίθετο. Τα νοσοκομεία μας όμως υποφέρουν. Οχι σήμερα. Πάντα. Εχουμε καλούς γιατρούς, ήρωες νοσηλευτές αλλά μας λείπουν τα μέσα. Από κρεβάτια μέχρι και φάρμακα πολλές φορές. Στην Ιταλία το 80% των επεμβάσεων είναι ρομποτικές, εδώ στα δημόσια νοσοκομεία δεν έχουμε ούτε ένα ρομπότ. Λες και δεν μας ενδιαφέρει να μειώσουμε τον πόνο και την ταλαιπωρία. Χρειαζόμαστε λοιπόν ένα νέο σχέδιο με προτεραιότητα στον άρρωστο.
– Θα σας πάω στα πολιτικά ξεκινώντας από την τελευταία σας συνάντηση με τον Αλέξη Τσίπρα. Εχετε καταλάβει γιατί κάλεσε τους πολιτικούς αρχηγούς;
– Μας φώναξε για να μας πει για τα λίγα που πήραμε και όχι βέβαια για τα πολλά που χάσαμε. Η διαπραγμάτευσή τους ήταν για άλλη μια φορά αργή, χωρίς σχέδιο και με το βλέμμα μόνο στα πρωτοσέλιδα. Τη μια μέρα με τους Γερμανούς κόντρα στο ΔΝΤ και την άλλη μέρα με το ΔΝΤ κόντρα στους Γερμανούς. Τελικά συνασπίστηκαν όλοι εναντίον μας βλέποντας ότι έχουν απέναντί τους μια κυβέρνηση χυλό, χωρίς προτεραιότητες και χωρίς πραγματικές «κόκκινες γραμμές».
– Θα μπορούσε κάποιος να αντιτάξει ότι είναι εύκολη η κριτική για τις «κόκκινες γραμμές», καθώς όταν μια κυβέρνηση αγωνιά για τη δόση δεν έχει περιθώρια διαπραγμάτευσης
– Αν η κυβέρνηση αγωνιούσε για τη δόση δεν θα έμενε άπραγη βλέποντας τους μήνες να περνούν. Αλλά η αγωνία της ήταν το κόμμα. Ξίνιζαν συνεχώς τα μούτρα τους με τις αποκρατικοποιήσεις, τις σαμπόταραν, κωλυσιεργούσαν και ως αποτέλεσμα είχαμε τη δέσμευση της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια! Πριόνισαν την πραγματική οικονομία, δεν είχαν πολιτική ανάπτυξης και οι δανειστές για να έχουν ήσυχο το κεφάλι τους επέβαλαν λιτότητα μέχρι το 2060. Και τα δύο αυτά έργα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι.
– Αρκετοί πιστεύουν ότι θα έχουμε εκλογές το φθινόπωρο, προδικάζοντας ότι δεν θα κλείνει ο προϋπολογισμός χωρίς νέα μέτρα, άλλοι προβλέπουν ότι θα γίνουν το 2018 κι άλλοι ότι θα εξαντληθεί η τετραετία. Ποιο σενάριο θεωρείτε πιθανότερο;
– Πιστεύουν κάποιοι ότι ο Τσίπρας θα κάνει πρόωρες εκλογές ξέροντας ότι θα συντριβεί; Αυτές είναι αστείες θεωρίες. Τις ακούω συχνά από το στρατόπεδο της Ν.Δ. Θέλουν να κρατούν τον κόσμο σε προεκλογική επαναστατική γυμναστική. Και βέβαια λένε ψέματα. Γιατί ο κ.Τσίπρας και οι 153 δεν είναι διατεθειμένοι να χάσουν ούτε μια μέρα εξουσίας.
– Να έρθω στο Ποτάμι. Παρά τις κατά καιρούς σημαντικές παρεμβάσεις του δεν ανακάμπτει στις δημοσκοπήσεις. Και πολλοί πιστεύουν ότι όσο θα περνούν οι μήνες και το κλίμα θα πολώνεται ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ., τόσο δυσκολότερο θα είναι να μπείτε στη Βουλή.
– Η εκτίμησή μου είναι ακριβώς η αντίθετη. Οσο περνάει ο χρόνος, τόσο ο κόσμος θα αντιλαμβάνεται ότι αυτή η χώρα πρέπει να κυβερνηθεί με διαφορετικό τρόπο από αυτό που ξέρουν τα παλιά κόμματα. Είδατε τι κάνει ο Μακρόν στη Γαλλία; Αυτός είναι ο δρόμος. Τολμηρές αποφάσεις χωρίς δεξιές ή αριστερές παρωπίδες. Και αυτόν τον δρόμο στην Ελλάδα μόνο το Ποτάμι τον έχει μελετήσει.
– Τον οποίο δρόμο, όμως, δεν μοιάζουν να τον πιστεύουν ακόμη και βουλευτές που εκλέχθηκαν με το Ποτάμι και τώρα αναζητούν στέγη στη Ν.Δ. και στο ΠΑΣΟΚ. Αυτό πώς το εξηγείτε;
– Οι συναλλαγές για το προσωπικό συμφέρον ήταν πάντα η μεγάλη μάστιγα της ελληνικής πολιτικής. Και λυπούμαι που οι ηγεσίες της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ μετέχουν σε αυτό το παιχνίδι, πλειοδοτούν και επιβραβεύουν αυτές τις αντιδημοκρατικές συμπεριφορές. Είναι άλλο ένα δείγμα –όχι το μόνο– ότι κάποιοι δεν μπορούν να ξεφύγουν από τις παλαιοκομματικές πρακτικές.
– Ας υποθέσουμε ότι οι κεντρώοι ψηφοφόροι δεν θα παρασυρθούν από την πόλωση. Γιατί να επιλέξουν εσάς κι όχι την κ. Γεννηματά που δείχνει να έχει διασφαλίσει την επάνοδό της στη Βουλή;
– Νοσταλγεί κανείς τη συγκυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ και δεν το έχω καταλάβει; Σας είπα ότι ο κόσμος πρέπει να σκεφθεί «έξω από το κουτί». Αν ψηφίζουμε με τον ίδιο τρόπο, θα έχουμε πάντα τα ίδια αποτελέσματα. Για να βγούμε από την κρίση πρέπει να τολμήσουμε να αλλάξουμε ψήφο.
– Θα πάτε στο συνέδριο της ΔΗΣΥ κι αν ναι για ποιο λόγο, όταν καταγγέλλετε ότι η κ. Γεννηματά έχει και αυτή παλαιοκομματικές συμπεριφορές;
– Οι προσκλήσεις σε ένα συνέδριο δεν απαντώνται επειδή μας αρέσει ή δεν μας αρέσει η τάδε απόφαση της ηγεσίας του. Στο συνέδριο της ΔΗΣΥ θα πάω. Αλλωστε και η κ. Γεννηματά είχε έρθει στο συνέδριο του Ποταμιού.
– Αυτό σημαίνει ότι θα ανταποκριθείτε και στο κάλεσμα για ένα νέο κόμμα της Κεντροαριστεράς;
– Το Ποτάμι δεν είναι Κεντροαριστερά. Είναι το προοδευτικό Κέντρο. Εχει Κεντροαριστερούς, έχει Κεντροδεξιούς, αλλά όλοι δεχόμαστε ότι οι προτεραιότητες δεν είναι Δεξιά ή Αριστερά. Δεν επιμένω τυχαία σε αυτό που σας είπα πριν. Πρέπει να πάψουμε να σκεφτόμαστε με τον παλιό τρόπο. Και τα νέα κόμματα δεν γεννιούνται με στημένα συνέδρια, των εκλεκτών και των ευνοημένων. Εμείς από νωρίς προτείναμε σύγκρουση μέσα στην κοινωνία. Αντιπαράθεση για τις λύσεις που προτείνει ο καθένας. Ετσι θα εμπλακούν νέες δυνάμεις, όχι μόνο οι μηχανισμοί. Αλλά η κ. Γεννηματά τότε δεν τόλμησε.
– Αν το τολμήσει τώρα και πει για παράδειγμα «πάμε για ένα νέο κόμμα με απευθείας εκλογή προέδρου από τη βάση και χωρίς προηγούμενο συνέδριο» τι θα κάνετε;
– Αν δεχθούν ανοιχτές διαδικασίες με διαφάνεια για να έχουμε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή πολιτών, τότε δεν βλέπω άλλα εμπόδια.
– Να υποθέσω ότι όλα αυτά απηχούν και τις θέσεις και των συμμάχων σας; Της Ωρας Αποφάσεων και άλλων προσωπικοτήτων που χαρακτηρίζονται εκσυγχρονιστές και μεταρρυθμιστές;
– Η προσπάθεια να υπάρξει ένα μεγάλο προοδευτικό Κίνημα στο Κέντρο δεν έχει σταματήσει και δεν θα σταματήσει. Εχουμε συμμάχους, έχουμε φίλους, έχουμε δηλαδή μεγάλη δεξαμενή, αλλά το πότε αυτά θα εκφραστούν και τι μορφή θα πάρουν αφήστε το να το καθορίσουμε εμείς και οι σύμμαχοί μας.
– Μετά τα όσα σας έχουν συμβεί τις τελευταίες εβδομάδες έχει αλλάξει ο τρόπος που βλέπετε τη ζωή;
– Οχι. Η σκέψη μου ήταν πάντα ίδια από παιδί. Να είμαι ευτυχισμένος, να είμαι και χρήσιμος. Ε, ίσως πρέπει να πάψω να δίνω σημασία στα μικρά που μας μαυρίζουν τη ψυχή, αλλά αυτό θα γίνει σιγά σιγά.
Του Κ. Ζούλα στην έντυπη Κ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου