Η αναμέτρηση ΗΠΑ - Κίνας οδηγεί σε παγκόσμιο πόλεμο;

Και εγένετο και πάλι φως. Επικράτησε ο ρεαλισμός και η κατανόηση. Και έτσι συνεχίζουμε την εκδοτική μας περιπέτεια ελπίζω σοφότεροι, και ιδιαίτερα εκείνοι στους οποίους εμπιστεύτηκε ο αείμνηστος Χρήστος Λαμπράκης τη βαριά κληρονομιά του ΔΟΛ. Συνεχίζω και εγώ λοιπόν τη στήλη μου με μια αξιοπρόσεκτη προειδοποίηση. Ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ βλέπει ότι ο κόσμος προετοιμάζεται και πάλι για πόλεμο. Μπορεί η ισορροπία του τρόμου για ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα να απέτρεψε τη μείζονα αναμέτρηση των υπερδυνάμεων μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και να δημιούργησε την ψευδαίσθηση ότι τέτοιοι πόλεμοι ανήκουν στο ιστορικό παρελθόν, όμως τίποτα δεν εμποδίζει την εκ νέου προετοιμασία τους ως παρενέργεια τώρα της παγκοσμιοποίησης της οικονομίας.

Σχετική ανάλυση του Κώστα Στούπα στον έγκυρο ιστότοπο Capital βλέπει να δημιουργείται και πάλι αυτό που έχει αποκληθεί «η παγίδα του Θουκυδίδη». Ο κορυφαίος έλληνας ιστορικός είχε περιγράψει γλαφυρά την ανάγκη μιας ισχυρής δύναμης να προλάβει μιαν άλλη ανερχόμενη όσο η τελευταία είναι ακόμα ασθενέστερη και άρα ευκολότερος αντίπαλος. Αυτό οδήγησε στον ολέθριο Πελοποννησιακό Πόλεμο με τις καταστροφικές του συνέπειες και για τη νικήτρια Σπάρτη και την ηττηθείσα Αθήνα.
Αυτό διαγράφεται ως εκτρεφόμενη πρόκληση για τον νέο πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ εν όψει του κινδύνου εκθρόνισης των ΗΠΑ από τη ραγδαία ανερχόμενη Κίνα στην παγκόσμια οικονομική ηγεμονία.


Η αφετηρία αυτής της προοπτικής ανατρέχει στις αρχές της δεκαετίας του '80, όταν στην ηγεσία ΗΠΑ και Ηνωμένου Βασιλείου βρέθηκαν αντίστοιχα οι Ρίγκαν και Θάτσερ, που καβάλησαν τότε το κύμα της παγκοσμιοποίησης, και παράλληλα παραμερίστηκε στην Κίνα ο Μάο από τον χαρισματικό Ντενγκ Χσιάο Πινγκ. Την προπερασμένη Κυριακή επισημάναμε ήδη ότι η Κίνα, μολονότι τύποις κομμουνιστική, προσχώρησε τότε στην οικονομία της αγοράς και έτσι γνώρισε ιλιγγιώδεις ρυθμούς ανάπτυξης. Μέσα σε 30 χρόνια έφτασε να διεκδικεί τη θέση της πρώτης παγκόσμιας οικονομικής δύναμης. Μερικά νούμερα είναι χαρακτηριστικά. Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ Κίνας μεταξύ 1980 και 2016 αυξήθηκε κατά 2.658% (δηλαδή από 290 δολάρια σε 8.027). Οι εξαγωγές της προς τις ΗΠΑ εκτοξεύθηκαν από 3,5 δισεκατομμύρια δολάρια στα 423 και το σχετικό έλλειμμα των αμερικανικών εξαγωγών προς την Κίνα στα 319 δισεκατομμύρια. Ετσι εκατομμύρια Αμερικανοί έχασαν την εργασία τους και τεράστιες περιοχές των ΗΠΑ φτωχοποιήθηκαν. Αυτοί είναι που ψήφισαν μαζικά τον Τραμπ, ο οποίος είχε υποσχεθεί να επιβάλει υψηλούς δασμούς στις κινεζικές εισαγωγές που εκτοπίζουν τα αμερικανικά προϊόντα μέσα στη χώρα τους.

Ετσι γράφονται οι πρώτες σελίδες στην προετοιμασία του επόμενου παγκοσμίου πολέμου, οπότε και πάλι οι άλλες χώρες θα κληθούν να επιλέξουν στρατόπεδο, ενώ ως άγνωστος Χ παρεμβάλλεται η Ρωσία, η δε δήθεν ενωμένη Ευρώπη θεωρείται από όλο και περισσότερους ότι διαλύεται. Γι' αυτό προληπτικά οι ΗΠΑ ξοδεύουν 600 δισεκατομμύρια δολάρια σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς τον χρόνο, ακολουθούμενες από τον νέο απειλητικό αμφισβητία τους, την Κίνα, με 200 δισεκατομμύρια δολάρια. Αυτή η κρίσιμη (προσωρινή;) διαφορά θεωρείται ότι στήνει την παγίδα του Θουκυδίδη. Να εξοντώσουν οι ΗΠΑ την Κίνα όσο ακόμα ο ανερχόμενος αντίπαλος είναι ευκολότερο να εξουδετερωθεί.
Αγαπητοί φίλοι και διαφωνούντες: καλώς σας ξαναβρήκα.

Του Γ. Μαρίνου στο Βήμα.