Συγγνώμη που επιμένω στο θέμα του Τύπου, αλλά θεωρώ ότι πρόκειται για το πιο κρίσιμο μέγεθος στη Δημοκρατία.
Και η συνομιλία του κ. Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη (όπου, λέει, εργάστηκε στο γραφείο της κυρίας Νοτοπούλου) με συμβασιούχους οπαδούς του ήταν ενδεικτική και άκρως αποτροπιαστική.
«Εμείς δεν διαβάζουμε εφημερίδες», του απάντησαν όταν προσπάθησε να τους πει πως τα προβλήματα που του ανέφεραν δεν είναι πραγματικά και πως αυτά τα κατασκευάζει ο Τύπος.
Ησύχασε, όμως, όταν τον διαβεβαίωσαν (οι οπαδοί του) πως δεν διαβάζουν εφημερίδες και τους απάντησε: «Καλά κάνετε, έχετε την υγειά σας»!
Κατά τον κ. Τσίπρα, επομένως, ορθώς δεν διαβάζουν εφημερίδες όσοι δεν διαβάζουν.
Πάντα κατά τον κ. Τσίπρα, όσοι δεν διαβάζουν εφημερίδες είναι… υγιείς.
Δηλαδή, υγεία είναι η αποχή από την ενημέρωση!
Δεν είναι ο πρώτος που εχθρεύεται τον Τύπο, την ενημέρωση, τους δημοσιογράφους.
Είναι, όμως, ο πρώτος πρωθυπουργός δυτικής δημοκρατικής χώρας που εκστομίζει κάτι τέτοιο.
Όσοι είχαν ή έχουν απόψεις σαν και τις δικές του, ήσαν και είναι επικεφαλής ολοκληρωτικών καθεστώτων.
«Ως χειρουργοί είμεθα υποχρεωμένοι να εξουδετερώσωμε τους τιναγμούς και τους κραδασμούς που κάμνετε – οι δημοσιογράφοι – εις το χειρουργικό μας κρεββάτι, ως απαιτούντες να εκφράσετε ελευθέρως τας αντιλήψεις σας. Εν πάση περιπτώσει έχετε υποχρέωσιν να δεχθήτε την σοβαρότητα της εγχειρήσεως και να μας βοηθήσετε», είπε ο δικτάτορας Παπαδόπουλος σε συνέντευξη Τύπου που έδωσε στις 5 Μαΐου 1967.
«Ζητούμε νόμο κατά του συνειδητού ψεύδους», έλεγε ο Γκέμπελς, υπουργός Λαϊκής Διαφώτισης και Προπαγάνδας της ναζιστικής Γερμανίας.
Μια μόνο εφημερίδα, η «Πράβδα» («Αλήθεια») κυκλοφορούσε στην πρώην ΕΣΣΔ, όπου το σύστημα της προληπτικής λογοκρισίας ήταν ολόκληρη επιστήμη, βαδισμένη στην «Αγκιτπρόπ» (από τη σύντμηση των λέξεων «αγκιτάτσια» και «προπαγάνδα») και αποτελούσε το σύνολο των τεχνικών για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης.
Σημειώστε πως η αγκιτάτσια αποτελεί είδος προπαγάνδας που δεν αποσκοπεί μόνο στη διάδοση και στην επιβολή συγκεκριμένων απόψεων, αλλά και στην υποκίνηση των μαζών σε κινητοποιήσεις. Σύμφωνα με τον Ρώσο μαρξιστή θεωρητικό Πλεχάνοφ, η προπαγάνδα είναι η διάδοση πολλών ιδεών σε μια μικρή ομάδα ανθρώπων και η αγκιτάτσια η διάδοση μιας ιδέας σε μεγάλες μάζες. Και ως γνωστόν συνέβαιναν διάφορα οργουελικά πράγματα (το κόμμα αποφάσιζε τι θα διαβάζουν, τι έργα θα βλέπουν, πώς θα ψυχαγωγούνται οι πολίτες) από το οποία, άλλωστε, ο Τζόρτζ Όργουελ εμπνεύστηκε τα έργα του «Ο Μεγάλος Αδελφός» και «1984».
Και στην (αγαπημένη του κ. Τσίπρα) Βενεζουέλα πρώτα ο Τσάβες και τώρα ο Μαδούρο απέκτησαν δική τους τηλεοπτική εκπομπή. Ο Τσάβες μάλιστα, στην εκπομπή του «Γεια σου, Πρόεδρε!», κανοναρχούσε με απέραντους μονολόγους τον λαό, κάθε Κυριακή από τις 11 το πρωί ως τις 6 το απόγευμα! Κι’ αν κανένα ιδιωτικό κανάλι τολμούσε να μην την αναμεταδώσει ολόκληρη, ο Τσάβες έδινε εντολή να… κλείσει! Συνέβη στην περίπτωση του συνδρομητικού δικτύου RCTV, γνωστού για την επικριτική στάση του απέναντι στην κυβέρνηση Τσάβες, με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν μεγάλες διαδηλώσεις στο Καράκας.
Είναι επίσης γνωστό ότι τον Μάιο του 2007 ο Τσάβες πέταξε έξω από τα ερτζιανά το δημοφιλέστερο ιδιωτικό δίκτυο της χώρας, το Ράδιο Καράκας TV, ενώ κατέθεσε αγωγή εναντίον του CNN για εξώθηση σε βία – επειδή ο Τσάβες διαφωνούσε με… τον τρόπο που το CNN κάλυψε τις αντιδράσεις για τη μη ανανέωση άδειας λειτουργίας του Ράδιο Καράκας.
Και τον Μάρτιο του 2010, ο ιδιοκτήτης του ιδιωτικού δικτύου Globovision, Γκιγιέρμο Σουλοάγα, συνελήφθη από κρατικούς πράκτορες της Βενεζουέλας με εντολή Τσάβες, με την κατηγορία της διασποράς ψευδών ειδήσεων και προσβολής του Προέδρου επειδή φέρεται να εξέφρασε τη λύπη του για την αποτυχία του στρατιωτικού πραξικοπήματος, το 2002.
Θυμίζω επίσης ότι τον Απρίλιο του 2010, ο Τσάβες εξήγγειλε «επικοινωνιακό αντάρτικο», για να αντιμετωπιστούν, όπως είπε στην τηλεοπτική του εκπομπή, τα ψέματα των ιδιωτικών μέσων ενημέρωσης και να αποτραπεί επανάληψη του αίσχους του 2002, όταν είχε σημειωθεί απόπειρα πραξικοπήματος και τα παραπάνω μέσα δεν είχαν πει κουβέντα.
Ήδη από τον προηγούμενο Φεβρουάριο είχαν αρχίσει να εκπαιδεύονται οι πρώτες τρεις 25μελείς μονάδες – τάγματα προπαγάνδας, με στόχο να δημιουργηθούν άλλες 25 μόνο στο Καράκας. Επρόκειτο για παιδιά από 13 ως 17 ετών, τα οποία φορώντας χακί στολές και πράσινα μαντίλια ορκίστηκαν με το χέρι σηκωμένο ψηλά ότι θα αγωνιστούν κατά της παραπληροφόρησης που ασκούν τα ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης.
«Ορκίζομαι ότι θα αντισταθώ στην αδικία των ισχυρών και θα υπερασπιστώ την αξιοπρέπεια του λαού μας», ήταν ο όρκος τους.
«Αν αυτό πράξετε, ας σας επιβραβεύσουν ο Θεός, η πατρίδα και ο κυρίαρχος λαός», ήταν η απάντηση της υπουργού Επικοινωνίας και Ενημέρωσης Τάνια Ντίας, που μόλις είχε διοριστεί και η οποία τους διάβασε τις πρώτες οδηγίες για την πρώτη ημέρα της Επιχείρησης Επικοινωνιακός Κεραυνός: «Συγκροτήστε ομάδες ταχείας μετακίνησης και ξεκινήστε αφισοκόλληση στους σταθμούς της πρώτης γραμμής του μετρό». Τους δασκάλεψε επίσης, «όταν για παράδειγμα λέει κάποιος ένα ψέμα στο λεωφορείο, πρέπει να υπάρχει πάντα ένας αντάρτης που θα αποκαθιστά την αλήθεια»!
Και βέβαια, ο δημοσιογράφος Νέλσον Μποκαράνδα καθυβρίστηκε ως «ψεύτης» και «παλιάτσος», ως «ομοφυλόφιλος, κοκαϊνομανής και κάθαρμα» όταν, στα μέσα του 2011, αποκάλυψε τη μεγάλη είδηση πως ο Τσάβες έπασχε από καρκίνο.
Σημειώστε ότι στο νόμο για τα κανάλια του κ. Παππά, υπήρχε και ειδικό Κεφάλαιο για την
«Εθνική Επικοινωνιακή Πολιτική» και τη δημιουργία «Συμβουλίου Εθνικής Επικοινωνιακής Πολιτικής», δηλαδή ενός επισήμου Κέντρου Προπαγάνδας, στο οποίο θα μετέχουν διάφοροι υπουργοί και του οποίου θα προΐσταται ο ίδιος ο πρωθυπουργός – ο οποίος έχει ήδη λάβει μέρος σε μια τέτοια συνεδρίαση.
Στο συγκεκριμένο νομοθέτημα μάλιστα γίνεται και ολόκληρη ανάλυση περί προπαγάνδας – ώστε να μην υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι μιλούμε για προπαγάνδα στο εσωτερικό της χώρας.
Έτσι, θα βρει κανείς εκεί τι εστί «εσωτερική κοινή γνώμη» (η συλλογική γνώμη του ελληνικού λαού σε θέματα δημόσιου χαρακτήρα, τα οποία χρήζουν αποφάσεων και δράσεων), τι εστί «εσωτερική πολιτική ενημέρωση» (την οποία προφανώς θα αναλάβει το Κέντρο Προπαγάνδας), τι εστί «δημοσιογραφική διαμεσολάβηση» (μεσολάβηση των δημοσιογράφων για τη διεξαγωγή διεθνών διαπραγματεύσεων, λένε, αλλά όλοι ξέρουμε ότι επικοινωνιακή διαμεσολάβηση, όπως είναι ο σωστός όρος, είναι η διαμεσολάβηση μεταξύ εξουσίας και λαού που ασκείται δια των μέσων ενημέρωσης).
Πληροφορούμεθα επίσης ότι «ρύθμιση και εποπτεία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης είναι η υπαγωγή της οργάνωσης και λειτουργίας των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης σε κανόνες δημοσίου δικαίου προς εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος και η σχετική άσκηση του ελέγχου νομιμότητας με την επιφύλαξη του άρθρου 15 παρ. 2 του Συντάγματος».
Όλοι γνωρίζουμε, όμως, πως έλεγχος του περιεχομένου των ειδήσεων αποτελεί λογοκρισία, που δεν μπορεί να ασκηθεί ούτε στον Τύπο, ούτε στα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης.
Πληροφορούμεθα επίσης ότι η «Εθνική Επικοινωνιακή Πολιτική» καθορίζεται από την κυβέρνηση και τα αρμόδια κυβερνητικά όργανα και εφαρμόζεται από τη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης και Επικοινωνίας, η οποία υπάγεται απευθείας στον πρωθυπουργό και εποπτεύεται από υπουργό Επικρατείας, στον οποίο ανατίθεται η σχετική αρμοδιότητα».
Και ότι «σκοπός της εθνικής επικοινωνιακής πολιτικής είναι ο συντονισμός και η αποτελεσματική διαχείριση της επικοινωνίας της κυβέρνησης με την εσωτερική και τη διεθνή κοινή γνώμη».
Μάλιστα, σύμφωνα με το νομοθέτημα, η εθνική επικοινωνιακή πολιτική περιλαμβάνει και τομέα «εσωτερικής πολιτικής ενημέρωσης».
Είναι προφανές πως παρ’ όλα αυτά, ο κ. Τσίπρας και η παρέα του δεν έχουν ακόμη κατορθώσει να χειραγωγήσουν πλήρως την ενημέρωση.
Εξ ου και η ενόχληση και οι πρωτοφανείς δηλώσεις Τσίπρα περί της ανάγνωσης των εφημερίδων…
www.elzoni.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου