- Κύριε Μάνο, με την ανάληψη της προεδρίας από τον Τραμπ, ο πλανήτης φαίνεται να μπαίνει σε αχαρτογράφητα νερά. Πώς διαμορφώνεται από δω και πέρα, η θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη και στον παγκόσμιο χάρτη;
Κάθε σοβαρός Έλληνας ξέρει πως η πολιτική μας, μεταπολεμικά, ήταν πλήρως εξαρτημένη από τις ΗΠΑ. Και στο επίπεδο των εξοπλισμών και στις διεθνείς σχέσεις. Μπορεί να τους βρίζαμε, να τους θεωρούσαμε «φονιάδες των λαών» και ένα σωρό άλλες γραφικότητες αλλά στα δύσκολα τρέχαμε σε αυτούς να μας βοηθήσουν. Ο «αντιαμερικανισμός» ήταν κάτι σαν εθνικό άλλοθι που εξυπηρετούσε την αριστερή κουλτούρα στο εσωτερικό αλλά κάθε φορά που φτάναμε στο αδιέξοδο ο «θείος Σαμ» είχε τον τρόπο του να μας ξελασπώνει. Στην πρώτη ομιλία του, ο νέος πρόεδρος ξεκαθάρισε ότι θα πάψει να νοιάζεται για άλλους. Μόνο για την ίδια την Αμερική. Απλά, ρεαλιστικά, κυνικά. Και αυτό είναι ένα ιστορικό όριο στη στροφή της Αμερικανικής πολιτικής.
Εν τω μεταξύ, ήδη βρισκόμαστε μέσα στην δίνη των εξελίξεων σε Ανατολή και Δύση. Η επιθετικότητα της Τουρκίας απέναντι μας, στο Αιγαίο αυξάνεται ακατάπαυστα και εξελίσσεται σε μεγάλη απειλή- λαμβάνοντας υπόψη και την αυταρχική πολιτική του Ερντογάν -τη στιγμή που εμείς παραπαίουμε από μνημόνιο σε μνημόνιο, ακυβέρνητοι. Χρειαζόμαστε ηγεσία ικανή να αντιμετωπίσει τους εξωτερικούς και οικονομικούς κινδύνους. Από δω και πέρα, όλα θα εξαρτώνται από μας. Στην εποχή Τραμπ, δεν νομίζω ότι θα έχουμε πλέον τις πλάτες των Αμερικανών…
- Και η Ευρώπη τι κάνει για όλα αυτά; Δεν είναι και τόσο υπερβολική η άποψη ότι ο Πούτιν και ο Τραμπ επιθυμούν την διάλυσή της. Ποια είναι η δική σας πρόβλεψη; Θα παραδοθεί στον «ταυτοτισμό» ή θα αδράξει την ευκαιρία για την πολιτική της ένωση;
Η Ευρώπη έπρεπε να είχε προβλέψει αυτά που συμβαίνουν σήμερα. Δεν το έκανε όμως και τώρα όλα θα είναι πολύ δύσκολα. Και πάλι όμως, σας λέω, πως είναι ζήτημα ηγετών και ισχυρής βούλησης. Ίσως ο Τραμπ πετύχει το ακριβώς αντίθετο από αυτό που επιδιώκει. Φτάνει μόνο να κατανοήσουν οι ευρωπαϊκές ηγεσίες και κυρίως η γερμανική, ότι οι πρωτοβουλίες είναι πια στα χέρια τους. Από την Αμερική, δεν έχουν πλέον να περιμένουν παρά μία αυτόνομη και προστατευτική, για τα συμφέροντά της, πολιτική. Να κινηθούν γρήγορα και να προλάβουν τα χειρότερα που έρχονται.
- Πώς είδατε την συμπόρευση της Δράσης με την Νέα Δημοκρατία; Θεωρείτε πως δημιουργείται ένα ισχυρό μέτωπο, ικανό να αναλάβει με αξιώσεις την εξουσία, όποτε και αν γίνουν εκλογές;
Εγώ, κύριε Ζαμπούκα, έχω αποχωρήσει από την ενεργό πολιτική δράση, εδώ και πολύ καιρό. Εκείνο που με απασχολεί είναι η δημιουργία ευρύτερων σχημάτων , έτοιμων να συνεργαστούν για μία αποφασιστική ηγεσία που θα αναλάβει την εξουσία, μετά την κατάρρευση του σημερινού παραλογισμού. Δεν μπορώ να κρίνω κάτι για το οποίο ελπίζω μόνο θεωρητικά, για το μέλλον. Είναι σαφές ότι ευελπιστώ σε ένα φιλελεύθερο σχήμα για την διακυβέρνηση της χώρας αλλά το ζήτημα είναι πρακτικό. Αυτό που θέλουμε είναι ικανούς ανθρώπους που θα αντισταθούν σε ομάδες συμφερόντων. Ομάδες που λυμαίνονται την χώρα για δεκαετίες. Κάτι που ακόμα το πολιτικό σύστημα δεν θέλει να παραδεχτεί και να ζητήσει συγγνώμη. Ίσως από εκεί ξεκινάει και το μεγαλύτερο σημερινό αδιέξοδο!
- Είναι πολλοί που θεωρούν ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να χειραγωγήσει την ελευθεροτυπία και την Δικαιοσύνη. Πιστεύετε ότι τα καταφέρνει;
Όλοι βλέπουν τι γίνεται. Πρώτα, με τις τηλεοπτικές άδειες, μετά με τις «συμβουλές» προς το ΣτΕ και τώρα με την πρόεδρο του Αρείου Πάγου που θέλει να παρατείνει την θητεία της. Αν και εδώ, δεν είμαι βέβαιος ότι είναι συντονισμένη προσπάθεια και όχι απλώς η ματαιοδοξία του ατόμου. Απορώ πάντως, πως μπορεί έτσι να εξασφαλίσει το κύρος της! Για την περίπτωση του ΔΟΛ, το καλύτερο θα ήταν η ίδια η αγορά να λύσει το ζήτημα. Είτε με την ρύθμιση των δανείων είτε με την πώληση του συγκροτήματος σε νέο επενδυτή. Το ότι η κυβέρνηση «διορίζει» ουσιαστικά «τοποτηρητή» τον Μουλόπουλο της Αυγής είναι μία τραγελαφική εξέλιξη.
Όσο για την Δικαιοσύνη, παρατηρώ ότι αντιστέκεται σθεναρά και αυτό είναι προς τιμήν της. Και στην περίπτωση των τηλεοπτικών αδειών αλλά και στην εκδίκαση των Τούρκων αξιωματικών που ζητούν άσυλο- ας ελπίσουμε σε αίσιο τέλος-, αποδεικνύεται ότι οι δικαστές τηρούν το γράμμα του νόμου και σέβονται το Σύνταγμα. Κι αυτό με κάνει αισιόδοξο για το μέλλον.
- Τι απέγινε το πόνημα του καινοτόμου Συντάγματος που είχατε εκδώσει με τους Ν. Αλιβιζάτο, Π. Βουρλούμη, Γ. Γεραπετρίτη, Γ.Κτιστάκι και Φ.Σπυρόπουλο; Θυμάμαι ότι ήταν μία εξαιρετική δουλειά. Ασχολήθηκε κανένας με την πρόταση;
Δυστυχώς, πολύ λίγοι. Πρόκειται για μία σημαντική προσπάθεια που περιμέναμε να έχει μεγάλη απήχηση, δεδομένου ότι είναι η μόνη συγκροτημένη. Περιμένω κάποια στιγμή, να ανοίξει ένας ουσιαστικός διάλογος και η βάση για το νέο Σύνταγμα της χώρας να είναι η δική μας πρόταση.
- Για το Κυπριακό, επιμένετε στην παλιά σας άποψη για δύο ανεξάρτητα κράτη;
Ναι, επιμένω και τώρα. Η Κύπρος αυτή τη στιγμή είναι ένα ισχυρό- για το μέγεθός του- ανεξάρτητο κράτος. Μόλις βγήκε από το ισχυρό σοκ του bail in, αποδεικνύοντας πόσο γρήγορα μπορεί η οικονομία της να ανακάμψει. Ταυτόχρονα, ετοιμάζεται να κάνει τις πρώτες εξορύξεις του φυσικού αερίου και των πετρελαίων της και το κατά κεφαλήν εισόδημα των πολιτών του είναι από τα υψηλότερα στον κόσμο! Από την άλλη, η κοινότητα των Τουρκοκυπρίων, είναι εξαρτημένη πολιτικά από την Τουρκία. Τι μέλλον έχει ένα απειλητικό αγκάθι της Τουρκίας μέσα στον ελληνισμό και στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Είναι δυνατόν ποτέ να συμπλεύσουν πολιτιστικά δύο κοινότητες όπου οι διαφορετικές θρησκείες παίζουν τεράστιο ρόλο στην ιδιοσυγκρασία των ανθρώπων και οι θρησκευτικοί τους ηγέτες μετέχουν ουσιαστικά, στην διακυβέρνηση του κράτους; H Kύπρος πρέπει να πάρει τη μεγάλη απόφαση και να τραβήξει το δρόμο της, αφοσιωμένη στην πρόοδο και την ευημερία της!
- Η δεύτερη αξιολόγηση έχει παγώσει. Πιστεύετε ότι υπάρχει μία συντονισμένη στρατηγική της κυβέρνησης ή ότι οδεύουμε προς νέο αδιέξοδο, όπως το 2015;
Mα τι λέτε τώρα; Ποια συντονισμένη στρατηγική; Οι άνθρωποι εμμένουν στο δόγμα της «δημιουργικής ασάφειας» και δεν καταλαβαίνουν, για παράδειγμα, πως το Δ.Ν.Τ είναι το τελευταίο ανάχωμα κατά της ασυναρτησίας, ντόπιας και Ευρωπαϊκής. Συμφέρον της Ελλάδας είναι η στενή συνεργασία μαζί του. Μα δεν είδατε τι έγινε με τον Tόμσεν; H δημοσιοποίηση των συγκροτημένων απόψεών του λειτούργησε ως τυφώνας κατηγορίας 3, σε ανέτοιμη πολιτεία. Και οι αντιδράσεις φυσικά που προκάλεσε ήταν κυρίως ασυνάρτητες. Τι είπε δηλαδή; Oτι το 55% των νοικοκυριών στην Ελλάδα δεν πληρώνει φόρο εισοδήματος!
Εν τω μεταξύ, συνεχίζουμε να μιλάμε για σύνταξη στα 52 και να αναζητούμε τρόπους προκειμένου να μεγαλώσουμε ακόμα περισσότερο, το κράτος. Αυτό δείχνει ότι είναι ελάχιστοι αυτοί που συνειδητοποίησαν τι έχει συμβεί.
Μακάρι να βρεθεί λύση αλλά ο κόσμος πρέπει επιτέλους να καταλάβει πως μπαίνουμε σε μια περίοδο μεγάλης αβεβαιότητας. Οι Έλληνες θα ξοδεύουν ακόμα περισσότερα για να συντηρήσουν το τεράστιο κράτος τους και θα παράγουν δυσανάλογα, πολύ μικρότερο πλούτο. Δεν υπάρχει πιο βέβαιη διαδρομή προς την φτωχοποίηση της κοινωνίας και της πλήρους αδράνειας του παραγωγικού ιστού.
Πρέπει να φύγουν το συντομότερο δυνατό. Καταστρέφουν τη χώρα, χωρίς να έχουν καμία συνείδηση του χρόνου που κυλάει εις βάρος όλων μας!
Συνέντευξη στον Ανδρέα Ζαμπούκα στο Liberal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου