Ο «πελάτης» συνηθίζει ή βολεύεται;

Έξις δευτέρα φύσις

Συνήθεια: Συμπεριφορά που επαναλαμβάνεται πανομοιότυπα και, συνήθως, όχι συνειδητά. Το κάπνισμα είναι κακιά συνήθεια.
Συνήθεια: Παγιωμένος και μη υποχρεωτικός τρόπος συμπεριφοράς των μελών μεγαλύτερης ή μικρότερης ομάδας.
Όλα αυτά από το Βικιλεξικό

Συνήθεια είναι όταν βλέπουμε ή να ακούμε κάτι κακό ή πολύ κακό επί μακρό διάστημα και σε λίγο χρονικό διάστημα να θεωρούμε πλέον ότι αυτό είναι δεδομένο.
Ένα σημαντικό μέρος της διαφήμισης ή της προπαγάνδας είναι ότι στηρίζει το θέμα που επιλέγει να προβάλει, στο να παγιωθεί. Δηλαδή «θα συνηθιστεί» από τον «πελάτη».

Προσωπικά θεωρώ ότι αυτός είναι ένας «έμμεσος» φασισμός. Μέσα στα Δημοκρατικά βέβαια πλαίσια, αλλά φασισμός. Άλλωστε ποιος λέει ότι η Δημοκρατία δεν έχει κενά;; Κανείς.
Επειδή το θέμα προπαγάνδας συνήθειας είναι τεράστιο και μπορούμε να φιλολογούμε ατελείωτες ημέρες, προσωπικά θα μείνω σε δυο τρία πράγματα που συμβαίνουν στην χώρα μου τα τελευταία χρόνια.

Περίοδος διακυβέρνησης Σαμαρά. Σαν πρωθυπουργός ήταν ο καταλληλότερος ο ικανότερος (ΠΑΝΤΑ με στοιχεία, όχι δικά μου αλλά υπηρεσιών, επίσης διεθνή στοιχεία και ακόμα καλύτερα σε σύγκριση με την τωρινή κυβέρνηση που πλέον δεν μπορεί να αμφισβητήσει ούτε ένας μέτριος νους )
Επί κυβέρνησης λοιπόν Σαμαρά η αριστερή αντιπολίτευση τότε, γνωρίζοντας άψογα το όλο θέμα προπαγάνδα, διαστρέβλωνε τα πάντα. Νούμερα, θέσεις, επιτυχίες, διεθνείς συζητήσεις ΤΑ ΠΑΝΤΑ.
Συνοδοιπόροι τους, (όχι αμέσως) τα ΜΜΕ. Τι κατάφεραν να περάσουν στον κόσμο; τι πέτυχαν; Πέτυχαν το απλό.
Να σκοντάφτει κάποιος στην Αλεξανδρούπολη και ο κόσμος να λέει ότι ο Σαμαράς φταίει.
Να μειώνει την ανεργία και ο κόσμος να λέει ότι την έχει αυξήσει
Να μειώνει το ΦΠΑ και να μην έχει ο κόσμος την ικανότητα να το αναγνωρίζει. Οτιδήποτε καλό έκανε, ο κόσμος είχε συνηθίσει (δεν μπορούσε να απεγκλωβιστεί) να τον κατηγορεί.
Ο κόσμος επί τρία χρόνια, για τα πάντα, κατηγορούσε τον Σαμαρά.
Έγινε η πρώτη λέξη η πρώτη κουβέντα στον κόσμο. Έγινε συνήθεια. Τέλος, ο Σαμαράς φταίει.
Ευτυχώς, αυτοί που είχαν καταφέρει να βάλουν στο στόχαστρο τον πρώην πρωθυπουργό έγιναν κυβέρνηση και έτσι κατέρρευσαν. Τα πάντα που του είχαν χρεώσει και όχι μόνο αυτό, αλλά οι ίδιοι αποδείχθηκαν κατώτεροι του όρου «ελάχιστου».

«Αλήτες», μολότοφ, εγχώρια τρομοκρατία. Χρόνια τώρα κάποιοι αλήτες βγαίνουν στο κέντρο της Αθήνας, ανακατεύοντας την τράπουλα ανάλογα με τα κέφια τους. Καίνε, σπάνε, λεηλατούν, απειλούν.
Αυτά τα παιχνίδια τους φυσικά, έχουν και θανάτους (Marfin). Τα πρώτα χρόνια ο κόσμος τα παρακολουθούσε με μεγάλη περιέργεια ή με αγωνία. Περάσαν 40 χρόνια. Τους συνήθισε. Καμία αίσθηση. Τίποτα.
Το ίδιο και με την τρομοκρατία. 17 Νοέμβρη. Κάθε φορά που εμφανιζόταν (δολοφονούσε δηλαδή) ο κόσμος με εμφανή αγωνία διάβαζε να μάθει τι συνέβη. Τώρα;…«συνελήφθη η Πώλα Ρούπα» και κάτι τρέχει στα γύφτικα….

Συνηθίσαμε την Αλ Κάιντα, τον Οσάμα μπιν Λάντεν, τους δίδυμους πύργους, τους Παλαιστίνιους, συνηθίσαμε τα μόνιμα ψέματα του Τσίπρα και όλης της κυβέρνησης του, τα σπασμένα πεζοδρόμια, τους χαλασμένους δρόμους, την βρώμα, τα σκουπίδια, την λέξη μαλάκα, συνηθίσαμε τα καμένα τρόλεϊ, καμία αίσθηση τα κεφάλια που κόβει το ISIS, τον κόσμο που καθημερινά σκοτώνετε στην Τουρκία, Γαλλία, Γερμανία, Αμερική, παντού, συνηθίσαμε
Καμία αίσθηση καμία αγωνία, κανένα ενδιαφέρον για οτιδήποτε συμβαίνει γύρω μας. Και το χειρότερο;
Καμία λύπηση για κανέναν. Ούτε και για τα διαλυμένα νοσοκομεία δίνουμε σημασία.
Συνηθίσαμε να μην αντιλαμβανόμαστε το πόσο ή τα πόσα κακά συμβαίνουν καθημερινά γύρω μας.
Έχουμε όμως μια μόνιμη εξαίρεση. Όταν κάτι μας αγγίζει προσωπικά. Εκεί έχουμε και φωνή και «μπόι»

Σήμερα
Σήμερα το πρωί βγαίνει ένας τύπος με καλάζνικοφ στο κέντρο τής Αθήνας, πυροβολεί μία κλούβα της αστυνομίας που έχει μέσα τουλάχιστον 15 αστυνομικούς και φεύγει με τα πόδια. Λίγη κουβέντα στα κανάλια και τέλος.
«Μια ενέργεια καταδικαστέα» λένε οι πολιτικοί και όλα καλά.
Τι θα έπρεπε κανονικά να γίνει; Τι θα γινότανε σε ένα πολιτισμένο κράτος;
Απλά θα έβγαζαν τα πιστόλια οι αστυνομικοί και θα τον έκαναν σουρωτήρι. Θα τον κυνηγούσαν, ακόμα και στο «άβατο» των Εξαρχείων. (άκου άβατο…) Μην αρχίσετε τα «άμα πυροβολήσει θα βρει τον μπελά του» ή «φταίει η αριστερή κυβέρνηση», και κάτι τέτοια…

Διότι ένας αστυνομικός που έχει μπροστά του έναν τρομοκράτη με καλάσνικοφ που πυροβολεί για να σκοτώσει επί τούτου ανθρώπους, τραβάει το πιστόλι του κανονικά και χωρίς εντολές. Διότι η αστυνομία δεν είναι μόνο να βαράει τον απλό κόσμο στις πορείες και να παίζουν πετροπόλεμο με τα πρεζόνια;;

Η τρομοκρατία διώκεται σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο εκτός της χώρας μας. Οι δολιοφθορείς διώκονται σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο εκτός της χώρας μας. Η αστυνομία σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο κάνει την δουλειά της εκτός της χώρας μας.
Υπάρχει ένας συγκεκριμένος υπουργός με συγκεκριμένες αρμοδιότητες. Έκανε κάτι ο υπουργός; Όχι. Συνέβη τίποτα; Όχι. Θα του κάνουν κάτι; Όχι. Θα παραιτηθεί; Όχι. Μας νοιάζει; Όχι. Συνηθίσαμε; ΝΑΙ
«Έξις δευτέρα φύσις» Κικέρων
«Η συνήθεια είναι η δεύτερη φύση του ανθρώπου» ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ

Γράφει ο Γιώργος Παντάκης στο lastpoint.gr