Ο Γιάνης «ελέγχεται» για πολλά πράγματα. Πείτε ό,τι θέλετε, αλλά δραχμιστής δεν ήταν! Όποιος διάβασε τη συνέντευξη του Παναγιώτη Λαφαζάνη στο liberal.gr θα καταλάβαινε πολλά πράγματα. Η ουσία είναι ότι από τη μία πλευρά έχεις ένα κόμμα του 3% με πολλές εσωτερικές αντιφάσεις που ανήλθε στην εξουσία μέσα από μία παράξενη ιστορική συγκυρία και από την άλλη την εμμονή του Δόκτωρα Σόιμπλε, και όσων συμφερόντων εκπροσωπεί, για το Grexit.
Είμαι από εκείνους που είχαν υποστηρίξει πριν πολλά χρόνια ότι η Ελλάδα δεν ήταν έτοιμη να υιοθετήσει το ευρώ. Από τη στιγμή που μπήκε όμως στη ζώνη του ευρώ δεν μπορεί να βγει! Θα ήταν καταστροφικό! Από την άλλη πλευρά, δεν είμαι ευρωλάγνος. Η Ευρώπη του διαφωτισμού δεν μπορεί να είναι ταυτισμένη με ένα νόμισμα. Δεν μπορούμε να κάνουμε θρησκεία ένα εργαλείο. Εδώ έχουμε βάλει το κάρο μπροστά από το άλογο και περιμένουμε να τρέξουμε στις αρματοδρομίες…
Στην Ελλάδα των υπεραπλουστεύσεων δεν τολμάμε ούτε καν να ανοίξουμε αυτό το θέμα της συζήτησης. Στην Ελλάδα θα πρέπει να είσαι ή Ολυμπιακός ή Παναθηναϊκός. Είναι αντιπαραγωγικό, αλλά έτσι συμβαίνει μερικούς αιώνες τώρα! Υπάρχουν φίλοι που όταν ακούσουν να αμφισβητεί κάποιος το ευρώ τον κατατάσσουν αυτόματα στους «περίεργους». Κι άλλοι που όταν αναφέρει κάποιος την παραγωγική ανασυγκρότηση του κλείνουν το μάτι και του δείχνουν με τρόπο κάποιο αρχαιοελληνικό σύμβολο!
Το βασικό ερώτημα είναι για ποιον λόγο ο κ. Σόιμπλε επιμένει σε μία λύση που ξέρει ότι δεν οδηγεί παρά μόνο στα συσσίτια. Πρόκειται για μία εμμονή ενός έξυπνου ανθρώπου ή για κάτι πιο ουσιαστικό;
Είναι βολικό να πιστεύει κανείς ότι ο άγνωστος χ στην εξίσωση είναι η δραχμή. Σαν να λέμε ότι δεν χρειάζεται να αλλάξουμε κάτι γύρω μας και ότι είναι αρκετό να υιοθετήσουμε ένα νέο νόμισμα για να λυθούν ως δια μαγείας όλα μας τα προβλήματα. Είναι μία θέση που δεν την καταλαβαίνω, επειδή και πάλι βάζουμε το κάρο μπροστά από το άλογο και θεοποιούμε ένα εργαλείο. Και μάλιστα ένα εργαλείο σαφώς κατώτερης αξίας σε σχέση με το ευρώ! Θα πρέπει να είναι ηλίθιοι όλοι εκείνοι οι άνθρωποι στον κόσμο που αποταμιεύουν τον κόπο τους σε ευρώ και εμείς οι μόνοι έξυπνοι που θέλουμε να απαλλαγούμε το συντομότερο δυνατόν από τα δεσμά του…
Από την άλλη πλευρά, εκείνο που θα πρέπει να μας απασχολήσει και δεν έχει συμβεί μέχρι σήμερα είναι τι θα γίνει αν η γερμανική Ευρώπη αποφασίσει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να εγκαταλείψει το ευρώ, τουλάχιστον με τη μορφή που το γνωρίζουμε σήμερα. Είτε να προωθήσει το διπλό νόμισμα στην περιφέρεια, είτε ακόμη και να επιστρέψει στο μάρκο! Μπορούν να καταφέρουν το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα με πολλούς διαφορετικούς τρόπους.
Τότε εμείς θα βρεθούμε σε μία πραγματικά μειονεκτική θέση. Κι ο λόγος είναι ο ίδιος με εκείνον που μας παρασέρνει και σήμερα στην άβυσσο: Η έλλειψη παραγωγής, τα ερείπια στην πραγματική οικονομία, οι δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις που έβαλαν λουκέτο ή μετέφεραν τη δραστηριότητά τους στο εξωτερικό. Μόνο που σήμερα υπάρχει η σημαντική βοήθεια της Ευρώπης μέσω του ΕΣΠΑ, των επιδοτήσεων και άλλων μηχανισμών κι έτσι η διολίσθηση στην άβυσσο δεν φαίνεται με μία πρώτη ματιά! Αν βρεθούμε απότομα σε ένα νέο περιβάλλον και εκλείψουν τα μαξιλαράκια της Ευρώπης, τότε η διαφορά θα εμφανιστεί χαώδης και η εμπειρία θα είναι τραυματική.
Από την αρχή ο κ. Σόιμπλε και οι δραχμιστές είχαν τον ίδιο στόχο. Μία Ελλάδα έξω από την Ευρωζώνη. Οι δραχμιστές χωρίζονται σε πολλές ομάδες. Άλλοι κινούνται από ιδεοληψία. Άλλοι από ιδιοτέλεια (έχοντας πολλά δάνεια ή χρήματα στο εξωτερικό ή και τα δύο μαζί) και άλλοι επειδή πραγματικά πιστεύουν ότι βρήκαν το νερό του Καματερού…
Το ερώτημα είναι γιατί επιμένει ο κ. Σόιμπλε! Δεν το είπε μόνο το 2011! Το είπε και την περασμένη Τετάρτη. Στο μεταξύ χρονικό διάστημα, το επανέλαβε κι άλλες φορές; Πότε και γιατί; Θα ήταν χρήσιμο εκείνοι που συνομίλησαν μαζί του από ελληνικής πλευράς να αρχίσουν να ξετυλίγουν το κουβάρι. Θα ήταν χρήσιμο, τουλάχιστον για την επόμενη ημέρα. Μόνο η αναζήτηση της αλήθειας μπορεί να μας οδηγήσει σε ασφαλείς επιλογές για το μέλλον!
Θανάσης Μαυρίδης από το liberal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου