Δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν ήξερε ότι με την απόφασή του να μοιράσει λεφτά από ένα ανύπαρκτο πλεόνασμα θα έθετε σε κίνδυνο την σχέση μας με την Γερμανία. Με αυτούς, δηλαδή, που πληρώνουν. Η Κομισιόν είναι μαζί μας, αλλά δεν πληρώνει. Οι δηλώσεις συμπαράστασης, λοιπόν, από τους γραφειοκράτες που μέχρι χτες μισούσε ο Αλέξης και από τους Ολανδρέου της Ευρώπης είναι στο τέλος άνευ σημασίας. Εκείνο που μετράει είναι η άποψη εκείνων που πληρώνουν. Δηλαδή της Γερμανίας και του ΔΝΤ. Κι εκεί έγιναν πολλά «λάθη».
Τι θέλησε να κάνει ο Αλέξης Τσίπρας; Μακάρι να ήμασταν στο μυαλό του Αλέξη Τσίπρα για να σας πούμε τι είδε που δεν το είδαμε έγκαιρα όλοι οι υπόλοιποι. Η αλήθεια είναι ότι αποδείχτηκε για άλλη μία φορά ότι είπε πολλά κι χοντροειδή ψέματα. Είπε ότι οι δανειστές ήσαν ενημερωμένοι. Αποδείχτηκε και με βάση τις παραδοχές Τσακαλώτου, ότι δεν ήταν. Είπε ότι έχει πλεόνασμα για να ξοδέψει. Ξέχασε να μας πει ότι όλο το πλεόνασμα το οφείλει στον ιδιωτικό τομέα. Το ελληνικό δημόσιο οφείλει λεφτά σε όποιον μιλάει ελληνικά. Είπε ότι θα κάνει πολιτική διαπραγμάτευση. Ήξερε ότι η Άνγκελα θα του έλεγε ό,τι ακριβώς του έχει πει στο παρελθόν, τόσο στον ίδιο όσο και στους προκατόχους του: «Πίσω στον κηδεμόνα σου και αύριο να παρουσιαστείς πρωί – πρωί στον Σόιμπλε». Το ήξερε. Το ερώτημα είναι γιατί το έκανε…
Παρόλα αυτά πιστεύουμε ότι στις επόμενες ημέρες θα μπορούσε κάτω από ορισμένες συνθήκες να υπάρξει μία «επικοινωνιακή νίκη» του κ. Τσίπρα! Να πάρει κάτι τις από το «πλεόνασμα» για να το μοιράσει στους ιθαγενείς. Σε δεύτερη φάση, όμως, οι «θεσμοί» είναι ... υποχρεωμένοι να του χρεώσουν τον λογαριασμό στην δεύτερη αξιολόγηση! Εκεί, δηλαδή, που ήταν έτοιμος να κλείσει την αξιολόγηση δημιούργησε ένα επιπλέον πρόβλημα. Ακόμη κι αν ξεπεράσει αυτό το πρόσθετο εμπόδιο, έχει «καταφέρει» να ψηλώσει το δεύτερο, εκείνο που θα το περνούσε με «ευκολία». Τζόγαρε για να πάρει μία επικοινωνιακή νίκη. Διότι ακόμη κι αν καταφέρει να περάσει το μέτρο, αυτό θα έχει καταφέρει: Μία νίκη με επικοινωνιακά και μόνο χαρακτηριστικά και πρόσκαιρα οφέλη. Επί της ουσίας τα χρήματα αυτά θα πρέπει με κάποιον τρόπο να βρεθούν, αφού στην πραγματικότητα δεν περισσεύουν.
Τα ζάρια είναι στο DNA αυτής της Αριστεράς. Δεν τους ενδιαφέρει το τι θα συμβεί στην χώρα. Τους ενδιαφέρει η δική τους και μόνο κατάσταση. Έχοντας καταρρεύσει δημοσκοπικά και γνωρίζοντας τις δύσκολες αποφάσεις που καλούνται να πάρουν, αποφάσισαν να ρίξουν άλλη μία ζαριά. Τι μπορεί να τρομάξει τον χαμένο, πόσο να φοβηθεί από την βροχή ο βρεγμένος; Είτε βρίσκονται στο 16% είτε βρίσκονται στο 10%, το αποτέλεσμα γι αυτούς είναι το ίδιο: Είναι τόσο αδύναμοι που κινδυνεύουν να εξαφανιστούν στον πρώτο φύσημα του αέρα. Στο δικό τους μυαλό, λοιπόν, δεν έχουν πολλά να χάσουν. Αντίθετα, πιστεύουν ότι ρίχνοντας άλλη μια ζαριά, έχουν πιθανότητες να γυρίσουν το παιγνίδι. Όλοι οι τζογαδόροι σκέφτονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.
Ο φίλος Σάκης Μουμτζής υποστηρίζει ότι δεν θα πέσουν με την θέλησή τους, αναγνωρίζοντας την αδυναμία τους να προσφέρουν κάτι καλό στην κοινωνία. Ο Σάκης, λοιπόν, λέει ότι είναι μαχητές και ότι θα προσπαθήσουν με κάθε τρόπο και με κάθε τίμημα να παραμείνουν στην εξουσία. Κι έχει δίκιο. Το αντικειμενικό πρόβλημα είναι ότι η ίδια η αγορά δεν αντέχει άλλη μία βαρουφάκειο περίοδο…
Από την άλλη πλευρά, έχουν αρκετά όπλα στην φαρέτρα τους. Για την ακρίβεια έχουν πολλά σχέδια στην τσάντα τους. Μπορεί να είναι απλά και μόνο σχέδια επί χάρτου και να έχουν έτσι μία σχετικά περιορισμένη αξία, αλλά θα μας απασχολήσουν από την στιγμή που είναι αποφασισμένοι να τα δοκιμάσουν στον πραγματικό κόσμο.
Σιγοντάρουν την δημιουργία ενός δεξιού ρήγματος από τα δεξιά του Κυριάκου. Δεν είναι τυχαία η προσέγγιση με την Χρυσή Αυγή. Δεν είναι ένας ή δύο εκείνοι οι βουλευτές που βγαίνουν να χαϊδέψουν τα αφτιά των δολοφόνων του Φύσα. Είναι βέβαιο ότι δεν θα έβλεπαν άσχημα ένα κόμμα στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας που θα έκανε ζημιά στον Κυριάκο και το οποίο θα του στερούσε την αυτοδυναμία σε εκλογές. Γι αυτό και αναφέρονται στους καλούς ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής. Τους ψήφους τους θέλουν. Καλοβλέπουν, λοιπόν, ένα ακροδεξιό κόμμα που θα είχε μέσα του τους οπαδούς της Χρυσής Αυγής, των Ανεξάρτητων Ελλήνων και όποιων άλλων μορφωμάτων της ακροδεξιάς.
Ένα άλλο χαρτί που θα χρησιμοποιηθεί ανάλογα με τις εξελίξεις είναι εκείνο της Οικουμενικής κυβέρνησης. Τους είναι δυσάρεστο να χάσουν την εξουσία. Τους είναι περισσότερο δυσάρεστο να πάνε σε εκλογές. Την ύστατη ώρα θα ήθελαν να ρίξουν το χαρτί της Οικουμενικής, το οποίο στηρίζεται και από κάποιους παράγοντες της Δεξιάς. Η Οικουμενική είναι η απόλυτη επιλογή της διαπλοκής που θα ήθελε έτσι να κερδίσει χρόνο για να προλάβει να ολοκληρώσει το δικό της σχέδιο. Να μην πάνε χαμένα τόσα χρόνια προετοιμασίας…
Σε όλα αυτά έχουν τρία προβλήματα: Το πρώτο είναι ο κόσμος. Όλοι καταλαβαίνουν τι γίνεται. Γι αυτό άλλωστε και τα πειράματα που έγιναν στα δεξιά της Δεξιάς σημείωσαν πλήρη αποτυχία. Το δεύτερο είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι ένας εύκολος αντίπαλος. Μέρα με την ημέρα τους κερδίζει σ ε όλα τα επίπεδα. Κι είναι ακόμη στην αρχή. Και το τρίτο είναι ότι έχει εξαντληθεί η υπομονή των συμμάχων τους στο εξωτερικό. Για να μην ξεχνιόμαστε, ο Αλέξης Τσίπρας δεν αναρριχήθηκε μόνος του στην εξουσία. Για περισσότερες πληροφορίες οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να ρωτήσουν τον Γιάνη Βαρουφάκη…
Η πραγματικότητα είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας παίζει ζάρια. Τζογάρει, νομίζοντας ότι το πολύ – πολύ να χάσει την ψηφοφορία στο αμφιθέατρο. Δεν κατανοεί ότι κινδυνεύει η χώρα να χάσει πολλά περισσότερα πράγματα. Μπορεί τον Ζουράρι να μην τον ενδιαφέρει αν θα χαθούν μερικά νησιά, αλλά όλους εμάς τους υπόλοιπους μας ενδιαφέρει. Την κρίσιμη ώρα δεν θα φτάσουν με πτήσεις τσάρτερ οι Ευρωπαίοι σοσιαλιστές να προτάξουν τα στήθη τους. Ούτε θα βγάλουν από τους προσωπικούς τους λογαριασμούς χρήματα για τα συσσίτια που θα στηθούν στην Ελλάδα της δραχμής. Μία ολόκληρη χώρα κινδυνεύει από τους τυχοδιωκτισμούς τους.
Θανάσης Μαυρίδης στο liberal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου