Από την κρίση δεν πρόκειται να βγούμε επειδή οι Αμερικανοί (που μας φροντίζουν) θα βάλουν τους δανειστές να μας κάνουν χατίρια με το χρέος. Το χρέος δεν σηκώνει εγχειρήσεις χωρίς ΔΝΤ. Και το ΔΝΤ δεν χτυπάει κάρτα παρουσίας... χωρίς τέταρτο μνημόνιο. Το ίδιο και η ΕΚΤ. Δεν θα κάνει καμία χαλάρωση όσο το ΔΝΤ απέχει και επιμένει (με κάθε τρόπο) ότι δεν έχουμε βιώσιμο χρέος.
Και όταν πορεύεσαι, προς τα 600-650 δισ. ευρώ συνολικό χρέος, με το εσωτερικό να ετοιμάζεται να σκαρφαλώσει στα 300 δισ. ευρώ και να παίρνει κεφάλι... από το εξωτερικό που "κοιτάει” πάνω από τα 350 δισ. ευρώ, δεν έχεις απαντήσεις για το ΔΝΤ που συντάσσει ήδη (στο πρόχειρο) το επόμενο μνημόνιο.
Το τι σημαίνουν όλα αυτά για εμάς είναι αυτονόητο. Λογαριασμός (σε μορφή κουστουμιού...) για εργαζόμενους, συνταξιούχους, επαγγελματίες και άλλους αιχμαλώτους στα φορολογικά στρατόπεδα τους ελληνικού κράτους τέρατος.
Κουστούμι που θα ξεπερνάει (από πρώτους υπολογισμούς) τα 3 δισ. Και άγνωστο πόσο θα φθάσει καθώς εξαρτάται από την μορφή της ρύθμισης του χρέους.
Τι άλλο σημαίνει, λοιπόν, (για την τσέπη μας) η ρύθμιση του χρέους εκτός από προεκλογικό λάβαρο, από το 2017 και μετά μέχρι το 2019, όπου (στην ιδανικότερη περίπτωση για τον ΣΥΡΙΖΑ) θα προκηρυχθούν οι εκλογές;
Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ εξασφαλίσει (στο Eurogroup της 5 Δεκεμβρίου) τη συγκατάθεση του ΔΝΤ να περάσουν σε πράξη οι συμβουλές Ομπάμα και Λιού για να διαμορφωθεί πλαίσιο ρύθμισης του χρέους (ώστε και ο Τραμπ να τα βρει έτοιμα τον Ιανουάριο του 2017) το κέρδος (προσωπικά για τον Αλέξη Τσίπρα) θα είναι πολύ μεγάλο. Αλλά μόνο ως κίνηση στην πολιτική σκακιέρα.
Πρακτικά θα αποκτήσει και την ευχέρεια να πάρει στα χέρια του την παντιέρα του κέρδους και (με την κυβέρνηση που έφτιαξε για δήθεν καλύτερες ημέρες) να πάει για εκλογές μέχρι το επόμενο καλοκαίρι.
Εάν δεν το κάνει το 2017. Και φυλάξει τη σημαία... του κέρδους για αργότερα (περιμένοντας στην πράξη και την ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ) θα σημαίνει πως η προεκλογική του τακτική θα ξεκινήσει το 2018 με το εξής σύνθημα.
Αμερικάνοι και οι δανειστές εμάς ξέρουν... εμάς εμπιστεύονται... (όπως έλεγε και παλιά διαφήμιση για απορρυπαντικά...). Και επειδή οι δανειστές έχουν ήσυχο το κεφάλι τους με τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση και όχι στις πλατείες ψηφίστε μας πάλι γιατί εμείς θα τελειώσουμε τα μνημόνια και θα φέρουμε και επενδύσεις και ανάπτυξη....
Σανό δηλαδή και μπαρουφολογία με το τσουβάλι που δεν σημαίνουν απολύτως τίποτε για εμάς. Και πολύ περισσότερο για την τσέπη μας.
Κανείς δεν αντιλέγει πως έχουμε ανάγκη τη χαμηλή χρηματοδότηση (από την ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ) όπως και τις Τραπεζικές διευκολύνσεις προς επιχειρήσεις που δεσμεύουν ακόμη τα capital controls.
Όμως ούτε το ένα ούτε το άλλο είναι αρκετά για να εξασφαλίσουν ροή χρήματος για κινητοποίηση επενδύσεων. Ακόμη και των προγραμματισμένων για ανάγκες εκσυγχρονισμού επιχειρήσεων που, το ΙΟΒΕ τις εκτιμά, πάνω από 10 δισ. ευρώ. Μόνο για εκσυγχρονισμό και αντικατάσταση παλαιού εξοπλισμού.
Που καταλήγουμε. Η προοπτική ρύθμισης του χρέους (μετά το 2018) ακόμη και ως δέσμευση του Eurogroup δεν αρκεί για να μεταβληθεί το επενδυτικό περιβάλλον της χώρας.
Άλλωστε το Eurogroup από τον περασμένο Μάιο έχει αποφασίσει την παρέμβαση. Είδε όμως κανείς επενδυτές ή επιστροφή της οικονομίας σε κανονικότητα; Ούτε θα δει μέχρι το 2019 του τέταρτου μνημονίου!!!
Για να γυρίσει ο ήλιος στην τσέπη μας... θέλει δουλειά πολύ. Θέλει γνωστοί και φίλοι... να κάνουν επενδύσεις από το 2017. Θέλει τις 23 αποκρατικοποιήσεις να τελειώσουν πριν το 2018. Θέλει πολιτική συναίνεση με καθολική συμμετοχή στην προσέλκυση ξένων επενδύσεων (τώρα που η φτώχεια διώχνει την ταξική πάλη -όπως ορθότατα παρατηρεί ο Stefanos_Lazaridis- ενώ και οι Αμερικάνοι δεν είναι πια φονιάδες των λαών... αλλά προστάτες των αριστερών...). Θέλει μείωση δαπανών του κρατικού κομματικού στρατού κατοχής πάνω από το 3% που προβλέπει ο προϋπολογισμός. Αλλιώς θα σερνόμαστε μέχρι το 2020.Και βλέπουμε...
Του Γιώργου Κράλογλου στο capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου