Ακόμη και αν πετύχει η κυβέρνηση να ολοκληρώσει τη χειραγώγηση της δικαιοσύνης, του κράτους και του τύπου, κάτι που είναι αμφίβολο κατά τη γνώμη μου για μια χώρα της Ε.Ε., δύσκολα θα μπορέσει να κυβερνήσει μια χώρα με το 25% του εργατικού δυναμικού χωρίς εργασία, με 90 δισ. ληξιπρόθεσμες οφειλές (πάνω από το 50% του ΑΕΠ με τάσεις κλιμάκωσης), με τις ληξιπρόθεσμες οφειλές προς τη ΔΕΗ πάνω από το 60% του ετήσιου τζίρου της, με το ΙΚΑ και τον ΟΑΕΕ κάθε μήνα που περνά να βρίσκονται κοντά στην αδυναμία καταβολής συντάξεων.
Παρά την τρομακτική για τα ιστορικά δεδομένα ελληνική οικονομική κρίση δεν διαφαίνονται στον ορίζοντα σημάδια ανάκαμψης γιατί μια σειρά σοβιετικού τύπου ρυθμίσεων εμποδίζουν τις δυνάμεις της δημιουργικής καταστροφής να λειτουργήσουν.
Από αυτόν τον τόπο έχουν περάσει δικτατορικά καθεστώτα που δεν είχαν εκδηλώσει απλώς προθέσεις ασφυκτικού ελέγχου του κράτους, του τύπου και της δικαιοσύνης, αλλά το είχαν πετύχει απόλυτα.
Ο απόλυτος έλεγχος από τη δικτατορία των συνταγματαρχών όλων των πυλώνων της εξουσίας και όχι μόνο του τύπου, του κρατικού μηχανισμού και της δικαιοσύνης, δεν της εξασφάλισε τη μακροημέρευση μετά την εκδήλωση της πρώτης πετρελαϊκής κρίσης που είχε αρνητικές συνέπειες στην οικονομία, η οποία παρά ταύτα ήταν σε καλύτερη κατάσταση απ’ ό,τι σήμερα.
Η κυβέρνηση παραλογίζεται αν νομίζει πως θα παραμείνει στην εξουσία παραπάνω απ’ ό,τι οι συνθήκες θα της επιτρέψουν μέσω αυταρχικών επιλογών. Όσοι χρεωθούν αυτές τις επιλογές θα είναι σαν να βάζουν το κεφάλι τους στο "ντορβά" την επόμενη μέρα όταν οι εξαπατηθέντες χειροκροτητές θα αναζητούν άλλοθι για τις ευθύνες των επιλογών που οδηγούν από καταστροφή σε καταστροφή.
Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα είχε μια ευκαιρία να σώσει την παρτίδα, να εκμεταλλευτεί την οικονομική αναστροφή που είχε δρομολογήσει η πολιτική Σαμαρά-Βενιζέλου-Στουρνάρα, να εξαντλήσει την τετραετία και να διεκδικήσει και την επόμενη.
Αυτή η ευκαιρία χάθηκε το Φεβρουάριο του 2015 όταν αντί του Βαρουφάκη, Δραγασάκη και Τσακαλώτου έπρεπε να είχε αναθέσει τα οικονομικά υπουργεία σε πρόσωπα εκτός κόμματος φιλικά προς τις αγορές.
Από τότε ο χρόνος μετράει αντίστροφα.
Ούτε η κυβέρνηση Τσίπρα, ούτε ο ίδιος ο πρωθυπουργός δεν μπόρεσαν να κάνουν αυτές τις επιλογές γιατί είχαν παγιδευτεί στα ψέματα που είπαν για να καταλάβουν την εξουσία και πολύ περισσότερο γιατί είχαν πιστέψει και ίδιοι ένα σημαντικό μέρος των ψεμάτων αυτών.
Καμία εκτίμηση του κ. Τσίπρα και του επιτελείου για το πως θα εξελιχθούν τα πράγματα το 2015 δεν επιβεβαιώθηκε. Ούτε η Μέρκελ με τους δανειστές υποχώρησαν, ούτε οι αγορές κατέρρευσαν το καλοκαίρι του 2015 με τη ρήξη, ούτε οι δανειστές έτρεχαν πανικόβλητοι να μας δανείσουν.
Καμία από τις εκτιμήσεις του κ. Τσίπρα και του οικονομικού επιτελείου δεν επιβεβαιώνεται και το 2016. Ούτε τα capital controls σταμάτησαν το Μάρτη, ούτε τον Ιούνη, ούτε η ανάσταση της οικονομίας ήρθε μετά το Πάσχα. Αντιθέτως η οικονομία συνεχίζει να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο.
Υπό κανονικές συνθήκες ελεύθερης οικονομίας μια χώρα που έχει ανεργία στο 25% του εργατικού δυναμικού θα προσέλκυε αυτόματα επενδύσεις λόγω των πιέσεων που θα δέχονταν οι μισθοί.
Εδώ οι μισθοί πέφτουν αλλά το κόστος εργασίας για τις επιχειρήσεις αυξάνεται λόγω αύξησης των φόρων και των ασφαλιστικών εισφορών. Το κράτος και οι πελάτες των κομμάτων έχουν εξαπλωθεί σαν καρκίνος σε όλη την έκταση της οικονομίας και της κοινωνίας και δεν αφήνουν τίποτα να αναπνεύσει.
Η κυβέρνηση της αριστεράς έχει την αυταπάτη πως μπορεί να εφαρμόσει το σουηδικό μοντέλο σε μια χώρα που δεν έχει την παραγωγική υποδομή της Σουηδίας τη δεκαετία του ’50, το συσσωρευμένο πλούτο της Σουηδίας του ’50 και την αυστηρή προτεσταντική κουλτούρα περί λιτού βίου, σκληρής εργασίας και αμαρτίας της τεμπελιάς και της εξαπάτησης.
Για να λειτουργήσει το σουηδικό μοντέλο υψηλής φορολογίας και ανεπτυγμένου κοινωνικού κράτους μετά τον πόλεμο είχαν προηγηθεί δεκαετίες χαμηλής φορολογίας που δημιούργησαν τις προϋποθέσεις να φτιαχτούν οι μεγάλες επιχειρήσεις που στήριξαν την προσπάθεια. Η Σουηδία δεν αναμείχθηκε στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και όχι μόνο δεν καταστράφηκε όπως το σύνολο της Ευρώπης αλλά κέρδισε και συσσώρευσε πλούτο από τις εξαγωγές πρώτων υλών στη ναζιστική Γερμανία.
Τέλος, το σουηδικό μοντέλο του δημοκρατικού σοσιαλισμού χρεοκόπησε τη δεκαετία του ’80 και από τότε το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα εφαρμόζονται πολιτικές απελευθέρωσης της οικονομίας.
Κατά συνέπεια όσοι από το ΣΥΡΙΖΑ μετά το στραπάτσο του 2015 είδαν το σοσιαλδημοκρατικό φως το αληθινό και πιστεύουν πως με την αυξημένη φορολογία θα πετύχουν σουηδικού τύπου κοινωνικό κράτος που θα στηρίζεται σε μια οικονομία Ουγκάντας, αν δεν κοροϊδεύουν όλους εμάς κοροϊδεύουν τους εαυτούς τους.
Αν κρίνω από το πως βολεύουν τους ημετέρους, πως μοιράζουν τα εκατομμύρια της προσφυγικής βοήθειας με απευθείας αναθέσεις και πως έστησαν αμέσως τους δικούς τους εργολάβους δημοσίων έργων μάλλον εμάς κοροϊδεύουν γιατί φαίνεται πως η δικτύωση στη "μάσα" είναι το μόνο που λειτουργεί σ’ αυτήν την κυβέρνηση.
Προχθές βγήκαν στα στοιχεία για την παγκόσμια κατάταξη με βάση την ανταγωνιστικότητα. Η Ελλάδα παρά την υπόθεση πως εφαρμόζει μεταρρυθμίσεις από την 81η θέση έχει πέσει στην 85η.
Αυτό είναι άλλο ένα στοιχείο που επιβεβαιώνει την εκτίμηση πως η χώρα κινείται προς την οικονομική κατάρρευση. Οι προθέσεις αυταρχικής διακυβέρνησης το μόνο που μπορούν να πετύχουν είναι να χειροτερεύσουν τις ευθύνες των προσώπων που ηγούνται της κυβέρνησης.
Του Κ. Στούπα στο Capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου