Μία χούφτα μεγιστάνες – ολιγάρχες του χρήματος συνεχίζει να νταραβερίζεται με την πολιτική εξουσία και να εξασφαλίζει για τον εαυτό της προνόμια που συναντά κανείς μόνο σε μπανανίες. Στην Ελλάδα της κρίσης, που θα έπρεπε τα πάντα να έχουν αλλάξει, όλα παραμένουν ίδια. Μία χώρα που μετά απ’ όσα έχει περάσει εξακολουθεί και λειτουργεί με όρους φεουδαρχίας δεν έχει την παραμικρή πιθανότητα ξεπεράσει την κρίση.
Δικαιοσύνη σημαίνει να υπάρχουν ίδιοι κανόνες για όλους και ίσες ευκαιρίες. Σημαίνει διαφάνεια. Ένας από τους λόγους που κέρδισε ο ΣΥΡΙΖΑ πολλούς «πόντους» ακόμη και σε παραδοσιακά προπύργια του αστικού χώρου είναι ότι υποσχέθηκε Δικαιοσύνη. Υποσχέθηκε να βάλει ένα τέλος στην Ελλάδα των έξι οικογενειών. Κάτι που τελικά δεν συνέβη. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι δεν έχετε ακούσει το παραμικρό για την Αττική Οδό κι απ’ ότι φαίνεται και δεν πρόκειται να ακούσετε. Κι αυτό είναι ένα και μόνο παράδειγμα…
Η κυβέρνηση πασχίζει να μας πείσει ότι δεν είναι έτσι. Γι’ αυτό και έχει αναγάγει την μάχη για τις τηλεοπτικές άδειες σε μητέρα των μαχών. Επειδή θέλει να έχει κάτι για να περιφέρει και να αποδείξει με αυτό τον τρόπο στους ψηφοφόρους της ότι δεν απέχει αρκετά από τις προεκλογικές υποσχέσεις του 2014…
Και ποια είναι εκείνα τα πρόσωπα που μας δείχνουν ότι κτυπήθηκε η λεγόμενη διαπλοκή στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο; Είναι τα ίδια με εκείνα που συμμετείχαν και χτες, με την προσθήκη των κκ Μαρινάκη, Καλογρίτσα και Σαββίδη. Δηλαδή, αυτοί οι τρεις «νέοι παίκτες» στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο είναι το «κτύπημα στην διαπλοκή»; Κι έπειτα τους φταίνε οι δημοσιογράφοι που τους τα επισημαίνουν.
Ας μιλήσουμε ειδικότερα για τον κ. Καλογρίτσα. Κι ας υποθέσουμε ότι βρισκόμαστε στο 2013 κι ότι ο εργολάβος κ. Καλογρίτσας ήταν κουμπάρος του Σαμαρά ή του Βενιζέλου. Κι έπαιρνε το ένα δημόσιο έργο πίσω από το άλλο και την ίδια ώρα διεκδικούσε και μία τηλεοπτική άδεια. Τι θα έλεγαν οι σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ; Για να το πούμε κι αλλιώς. Γιατί ήταν κακός ο εργολάβος Μπόμπολας και είναι καλός ο εργολάβος Καλογρίτσας; Αν και τελευταία και ο εργολάβος Μπόμπολας είναι πλέον μία χαρά άνθρωπος για τους συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ…
Το τι συμβαίνει είναι προφανές. Η μαύρη προπαγάνδα του καθεστώτος συνεχίζει, βέβαια, να κάνει το άσπρο μαύρο. Όσοι επισημαίνουν αυτό το προφανές είναι εκείνοι που δεν θέλουν να αλλάξει το… χτες! Ας σας ακολουθήσουμε στον συλλογισμό σας κύριοι. Ας υποθέσουμε ότι αποκλείονται όλοι οι παλαιοί και αναλαμβάνουν τρία κανάλια οι τρεις «νέοι». Θα έχετε κτυπήσει την διαπλοκή με τους κκ Μαρινάκη, Καλογρίτσα και Σαββίδη;
Είμαι οπαδός του ΠΑΟΚ και θα αγόραζα το δικαίωμα προβολής των αγώνων της ομάδας μου για έναν χρόνο. Το ίδιο θα έκαναν και οπαδοί άλλων ομάδων. Αν αυτό είναι αρκετό για να γίνουν επικερδείς οι σταθμοί ή όχι είναι κάτι που θα το σταθμίσει ο επιχειρηματίας. Δεν θα το εξασφαλίσει το κράτος. Πιστεύω, λοιπόν, ότι οι κκ Μαρινάκης και Σαββίδης έχουν κάτι να πουλήσουν. Επειδή ακριβώς ασχολούνται με το ποδόσφαιρο έχουν μία έτοιμη πελατεία για να της προσφέρουν ένα προϊόν που ήδη διαθέτουν. Γιατί να μην μπορούν να το κάνουν; Με ποιον τρόπο θα έχανε η κοινωνία αν άνοιγαν άλλα δύο κανάλια; Ή άλλα πέντε ή άλλα δέκα; Γιατί είναι καλύτερο να λειτουργούν 4 κανάλια και όχι περισσότερα; Το να ανοίξουν άλλα πέντε κανάλια, αυτό σημαίνει περισσότερο πλουραλισμό. Το να περιοριστεί ο αριθμός όλων των καναλιών σε τέσσερα, όταν η τεχνολογία οδηγεί στον ακριβώς αντίθετο δρόμο σε όλο τον κόσμο, είναι περιορισμός της ελευθερίας και της ενημέρωσης.
Προσωπικά δεν δίνω δεκάρα αν ο επιχειρηματίας Σαββίδης θα έχει κέρδος ή όχι. Είναι δική του η απόφαση να ανοίξει ή όχι κανάλι, όπως δική του ήταν και η απόφαση να αγοράσει τον ΠΑΟΚ. Ο κ. Σαββίδης έχει ένα προϊόν που θέλω να αγοράσω. Αν αυτό είναι αρκετό, ας το κρίνει ο κ. ίδιος ο κ. Σαββίδης. Αν έχει λεφτά και διάθεση να ρισκάρει σε αυτή την δύσκολη δουλειά ας προχωρήσει…
Ότι το τηλεοπτικό τοπίο χρειαζότανε μια ισχυρή παρέμβαση είναι κάτι που είναι κοινά αποδεκτό. Αλλά όχι έτσι. Κι όχι με αυτό τον τρόπο που έγινε. Δεν χρειαζότανε το… Ινστιτούτο Φλωρεντίας κι αυτό αποδείχτηκε στην πορεία. Κι ας κατηγορούσανε πριν λίγους μήνες από του Μαξίμου όποιον επισήμανε τότε το παράδοξο εκείνης της «έρευνας». Ούτε και οι τέσσερις άδειες δεν χρειαζότανε. Εκείνο που χρειαζότανε ήταν ένα ισχυρό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο που να ελέγχει την ποιότητα της ψυχαγωγίας και της ενημέρωσης. Αλλά ο σκοπός δεν ήταν να έχουμε μία καλύτερη τηλεόραση. Παιγνίδια μικροπολιτικής παίζονται. Θέλουν να ελέγξουν την ενημέρωση και ταυτόχρονα να δείξουν ότι εξακολουθούν και πολεμούν την… διαπλοκή.
Θανάσης Μαυρίδης στο liberal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου