Είναι αλήθεια ότι το επιτελείο του Νίκου Παππά έψαξε να βρει μεγάλα ονόματα του εξωτερικού για να συμμετάσχουν στον διαγωνισμό, δίνοντας έτσι μια πραγματική αίσθηση αλλαγής στο τηλεοπτικό τοπίο. Μακάρι να υπήρχαν επιφανείς έλληνες του εξωτερικού ή και ξένες επιχειρήσεις του κλάδου που να ήθελαν να βάλουν ένα λιθαράκι στην προσπάθεια αναβάθμισης του τηλεοπτικού προϊόντος. Μόνο που και εδώ έγινε τελικά αυτό που συμβαίνει και στον χώρο του ποδοσφαίρου: Οι πρόεδροι των ομάδων κάνουν γενναίες προτάσεις σε παίκτες παγκοσμίου κλάσης, αλλά στο τέλος προσελκύουν παίκτες χαμηλότερης ποιοτικής στάθμης. Πολύ απλά, το ελληνικό πρωτάθλημα δεν είναι ελκυστικό.
Ο κ. Μαρινάκης, ο κ. Σαββίδης και ο κ. Καλογρίτσας είναι γνωστοί επιχειρηματίες και η συμμετοχή τους αυξάνει το ενδιαφέρον για την τελική έκβαση αυτού του διαγωνισμού. Το ερώτημα είναι αν η παρουσία τους στα τηλεοπτικά δρώμενα αλλάζει προς το καλύτερο την εικόνα. Γιατί, δηλαδή, οι κκ Μαρινάκης, Σαββίδης και Καλογρίτσας είναι οπωσδήποτε καλύτεροι από τους κκ Αλαφούζο, Κυριακού και Βαρδινογιάννη; Αυτό που σίγουρα δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί είναι ότι οι νέοι επενδυτές είναι οπωσδήποτε καλύτεροι ή και μεγαλύτεροι από τους παλαιούς! Από την άλλη πλευρά, αν έχουν τηλεοπτικούς σταθμούς οι «παλαιοί», ποια λογική θα αποκλείσει τους νέους ενδιαφερόμενους;
Ξαναγυρίζουμε αυτόματα στο ερώτημα που τέθηκε από την πρώτη στιγμή αυτής της ιστορίας: Γιατί τέσσερις άδειες και όχι επτά ή εννιά ή δώδεκα; Η σύγχρονη τεχνολογία δίνει την δυνατότητα να υπάρξουν πολλές άδειες και περισσότερα έσοδα για το δημόσιο. Εκτός κι αν ο στόχος δεν είναι τελικά αυτός, αλλά να υπάρξει έλεγχος της πληροφόρησης. Αν δηλαδή ο στόχος είναι η δημιουργία μιας νέας διαπλοκής.
Ότι υπάρχει πρόβλημα στον κόσμο της τηλεόρασης είναι γεγονός. Οι απλήρωτοι μισθοί των εργαζομένων το πιστοποιούν. Ότι έπρεπε να λυθεί το καθεστώς των προσωρινών αδειών είναι επίσης αδιαμφισβήτητο. Όλα αυτά, όμως, δεν έχουν σχέση με τα όσα έχουν συμβεί σε αυτό τον διαγωνισμό. Ας μην ξεχνάμε την περίφημη έκθεση της Φλωρεντίας! Η επιμονή της κυβέρνησης στις 4 άδειες είναι κάτι περισσότερο από προβληματική.
Στο επόμενο χρονικό διάστημα τα πράγματα θα ξεκαθαρίσουν. Και το πιο πιθανό είναι να κληθεί η Δικαιοσύνη να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά. Και δεν είναι μόνο η απόφαση που αναμένεται από το ΣτΕ στην προσφυγή των τηλεοπτικών σταθμών. Ακόμη κι αν η προσφυγή απορριφθεί, η Δικαιοσύνη θα πρέπει στην συνέχεια να απαντήσει στο αίτημα του κάθε υφιστάμενου σταθμού που θα ζητά να παραταθεί η λειτουργία του. Εκεί τα πράγματα θα δυσκολέψουν για όλους και είναι πιθανό να καταλήξουμε σε ένα νέο καθεστώς με πολλές περισσότερες … προσωρινές άδειες από αυτές που υπάρχουν σήμερα.
Ένα κρίσιμο ερώτημα είναι το ποιος τελικά αποφασίζει για τους φακέλους! Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι που απαρτίζουν την επιτροπή και τι εξουσία έχουν. Και τι το ξεχωριστό έχουν σε σχέση με το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο που παραγκωνίστηκε μαζί με το Σύνταγμα για να βρεθούν οι τέσσερις ιππότες της νέας τηλεοπτικής εποχής.
Οι πληροφορίες από το μέτωπο των «καναλαρχών» και για τις επόμενες κινήσεις τους είναι πολλές και το γεγονός αυτό από μόνο του δείχνει ότι ο έλεγχος του τηλεοπτικού τοπίου δεν είναι μια αθώα υπόθεση. Ούτε για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ούτε για τις παλαιότερες κυβερνήσεις. Αλλά η διαπλοκή δεν είναι κάτι που αντιμετωπίζεται με περιορισμό του αριθμού των αδειών. Το αντίθετο!
Θανάσης Μαυρίδης στο liberal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου