Η Δημοκρατία στο ΣτΕ ...

Ε​​μπαζε από την αρχή η υπόθεση των ραδιοτηλεοπτικών αδειών, που ιδιοχείρως θέλει να μοιράσει ο υπουργός Επικρατείας, Νίκος Παππάς. Κατ’ αρχάς, διότι ο νόμος που έφτιαξε για να αρπάξει την αρμοδιότητα από το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο κρίνεται, από όλους τους έγκριτους νομικούς, αντισυνταγματικός. Το άρθρο 15 παρ. 2 είναι σαφές: «Η ραδιοφωνία και η τηλεόραση υπάγονται στον άμεσο έλεγχο του κράτους. O έλεγχος και η επιβολή των διοικητικών κυρώσεων υπάγονται στην αποκλειστική αρμοδιότητα του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης, που είναι ανεξάρτητη αρχή, όπως νόμος ορίζει. O άμεσος έλεγχος του κράτους, που λαμβάνει και τη μορφή του καθεστώτος της προηγούμενης άδειας...».

Δεν γνωρίζουμε ποια από τις λέξεις «αποκλειστική αρμοδιότητα» δεν κατανοεί ο κ. Παππάς· πιθανώς να ασπάζεται το δόγμα Κίσινγκερ, ο οποίος είπε για τη διαβόητη κυβέρνηση Νίξον: «Το παράνομο το κάνουμε αμέσως. Για το αντισυνταγματικό χρειαζόμαστε λίγο χρόνο».
Βεβαίως υπάρχουν προβλήματα και καθυστερήσεις στην σύνθεση του ΕΣΡ, αλλά –όπως ορθώς παρατήρησε ένας δικηγόρος– καθυστερήσεις υπάρχουν και στην απονομή της Δικαιοσύνης. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο κ. Ν. Παρασκευόπουλος θα αναλάβει να εκδίδει μόνος του τις δικαστικές αποφάσεις. Ο συνταγματικός νομοθέτης –έχοντας την εμπειρία της μικροκομματικής εκμετάλλευσης από όλες τις κυβερνήσεις– θέλησε να κόψει το μακρύ χέρι του κράτους από τα ραδιοτηλεοπτικά, ώστε να μην καταντήσουν φερέφωνα της εκάστοτε περιστασιακής πλειοψηφίας, όπως γίνεται σε όλα τα αυταρχικά καθεστώτα του κόσμου. Και, επιπλέον, τίθεται ένα ερώτημα: Αφού ο κ. Παππάς θα μοιράζει τις άδειες, θα μπορεί να τις ανακαλεί κιόλας όταν δεν του αρέσει κάτι; Είναι κορυφαίο ζήτημα της Δημοκρατίας η αδειοδότηση των συχνοτήτων, γι’ αυτόν το λόγο υπάρχει ολόκληρο άρθρο στον καταστατικό χάρτη της χώρας. Η κυβέρνηση προσπαθεί να αλλοιώσει το Σύνταγμα στα μουλωχτά και εν μέσω θέρους. Η διαδικασία αδειοδότησης θα γίνει κατακαλόκαιρο, ενώ τα δικαστήρια θα έχουν συνθέσεις μειωμένης συμμετοχής, άρα και μειωμένης αξιοπιστίας στα μάτια των πολιτών.

Ετσι αύριο, 4 Ιουλίου, το οιονεί συνταγματικό δικαστήριο της χώρας, δηλαδή το Συμβούλιο της Επικρατείας, καλείται να αποφασίσει για τις αιτήσεις ακυρώσεως όλων των κανονιστικών πράξεων του κ. Παππά, διά των οποίων επιχειρεί να παρακάμψει τις ρητές προβλέψεις του άρθρου 15. Με άλλα λόγια, το ανώτατο αυτό δικαστήριο καλείται να πάρει μια κεφαλαιώδη για τη Δημοκρατία απόφαση, γι’ αυτό και ο πρόεδρός του κ. Νικόλαος Σακελλαρίου συγκάλεσε μείζονα ολομέλεια. Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι πιθανότατα η απόφαση θα βγει μετά τη διαδικασία αδειοδότησης που θα κάνει ιδιοχείρως ο κ. Νίκος Παππάς. Ετσι, κινδυνεύουμε να κριθεί μεν η απόφαση αντισυνταγματική, αλλά ταυτοχρόνως να υλοποιείται χωρίς να υπάρχει διαδικασία ή θέληση αναίρεσής της. Αν οι άδειες κατακυρωθούν και κλείσουν κάποιοι σταθμοί, δύσκολα ξανανοίγουν· και η διαδικασία και οι σταθμοί.

Tο ΣτΕ πρέπει να απαντήσει με πλήρη (ουσιαστικώς και ουχί τυπικώς) ολομέλεια και φυσικά όχι κατόπιν εορτής. Ανεξαρτήτως της απόφασής του –αν κρίνει δηλαδή συνταγματικό ή όχι το κατασκεύασμα του κ. Παππά– πρέπει να εκδώσει τεκμηριωμένη απόφαση πριν από τον διαγωνισμό. Δεν πρέπει να επιτρέψει στην κυβέρνηση να γελοιοποιήσει και το ΣτΕ, κάτι που σίγουρα θα γίνει εάν το δικαστήριο εκδώσει μία χωρίς αντίκρισμα απόφαση.

Του Π. Μανδραβέλη από την Κ.