Ηταν μια χαλαρή μέρα σήμερα στις Βρυξέλλες (σ.σ.: «κάζουαλ φράιντεϊ» την έλεγαν εκεί) και ο αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου είχε τον απαραίτητο ελεύθερο χρόνο να ασχοληθεί με το χόμπι του… Γιατί μπορεί να είναι ένας διαπρεπής πολιτικός που οι παρεμβάσεις του μέσω twitter να προκαλούν μικρούς σεισμούς (σ.σ. γέλιου…) αλλά κατά βάθος το όνειρό του ήταν άλλο… Ναι, ο Δημήτρης Παπαδημούλης ήθελε πάντα να γίνει ένας ντετέκτιβ. Ενας αστυνόμος Μπέκας που θα λύνει τα μυστήρια πριν από όλους. Και όχι μόνο θα τα λύνει, αλλά και που θα ανακοινώνει τη λύση τους στους υπόλοιπους με χαριτωμένα αλλά και πανέξυπνα λογοπαίγνια.
Δεν είχε ανάγκη ούτε τα πορίσματα των ειδικών, ούτε τις πραγματογνωμοσύνες ο Dim.Papadimoulis όπως ήταν γνωστός στο twitter. Του αρκούσε το ένστικτό του. Γιατί η πραγματικότητα και τα στοιχεία δεν έχουν σημασία για τον Δημήτρη Παπαδημούλη, όταν μπροστά του εμφανίζεται σαν όραμα η αλήθεια…
Γι’ αυτό και μόλις διάβασε για τη φωτιά στο αυτοκίνητο του εκδότη Τάκη Μαυρίκου στην Αττική Οδό, δεν χρειάζονταν να περιμένει. Ηθελε να είναι ο πρώτος που θα το ανακοίνωνε. Ειδικά όταν του ήρθε και η έμπνευση να συσχετίσει την «δικαστική οδό» με την «Αττική Οδό»… Μέσα σε κύματα συγκίνησης για την έμπνευσή του άρπαξε το κινητό και πληκτρολόγησε γρήγορα (σ.σ.: για να μην προλάβει κάποιος άλλος να του πάρει την ιδέα…): «Η όζουσα υπόθεση Μαυρίκου, δεν επιλύθηκε όπως πρέπει, μέσω της δικαστικής οδού, αλλά μέσω της Αττικής οδού. Τον έκαψαν για να μην τους κάψει». Και στη συνέχεια πάτησε το κουμπί «δημοσίευση»… Η Ιστορία τον περίμενε και δεν ήθελε να την στήσει…
Στη συνέχεια άφησε το κινητό στην άκρη και έγειρε πίσω στην πολυθρόνα του αντιπροέδρου αποκαμωμένος. Η ένταση της σκέψης του, που τον οδήγησε σε τέτοια έμπνευση, τον είχε εξαντλήσει. Εκλεισε τα μάτια και άρχισε να σκέφτεται τα χαμόγελα, τα likes και τα retweet όσων τον ακολουθούσαν στο twitter. Για άλλη μια φορά θα ήταν το είδωλό τους. Θα ένιωθαν υπερήφανοι που έχουν έναν πνευματικό τιτάνα σαν αυτόν στο timeline τους.
Στη συνέχεια άφησε το κινητό στην άκρη και έγειρε πίσω στην πολυθρόνα του αντιπροέδρου αποκαμωμένος. Η ένταση της σκέψης του, που τον οδήγησε σε τέτοια έμπνευση, τον είχε εξαντλήσει. Εκλεισε τα μάτια και άρχισε να σκέφτεται τα χαμόγελα, τα likes και τα retweet όσων τον ακολουθούσαν στο twitter. Για άλλη μια φορά θα ήταν το είδωλό τους. Θα ένιωθαν υπερήφανοι που έχουν έναν πνευματικό τιτάνα σαν αυτόν στο timeline τους.
Μάλιστα η χαρά του ήταν τόση που δεν σκέφτηκε καν ότι έπρεπε να αποδείξει αυτά που έγραφε. Γιατί στο κάτω-κάτω, σημασία δεν έχουν τα στοιχεία. Αυτά ας τα ψάξουν οι αρμόδιοι. Σημασία έχει να βρίσκεσαι σε αρμονία με το λαϊκό αίσθημα. Και σε αυτό είχαν ιδιαίτερο ταλέντο τόσο ο ίδιος όσο και ο υπόλοιπος ΣΥΡΙΖΑ.
Σηκώθηκε και πήγε μέχρι το παράθυρο. Κοίταξε τις Βρυξέλλες με τους «κουτόφραγκους» όπως του άρεσε να τους αποκαλεί. Σκέφτηκε ότι αν παρίστανε κι αυτός όπως οι περισσότεροι τον υπεύθυνο πολιτικό που κάνει αποκαλύψεις μόνο όταν έχει στοιχεία, θα ήταν ακόμα στη γραμματεία του ΚΚΕ Εσωτερικού. Ευτυχώς όμως προόδευσε. Και έφτασε μέχρι εδώ τολμώντας να κάνει tweets σαν αυτό… Αλλά που να το καταλάβουν αυτό οι συνάδελφοί του στο Ευρωκοινοβούλιο. Δεν πειράζει… Είχε πάντα τους followers του. Και αυτό του αρκούσε.
Νίκος Ζαχαριάδης στο www.protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου