Δίκαιη ανάπτυξη, μία ακόμη ωραία αυταπάτη ...

Δίκαιη ανάπτυξη, η νέα αυταπάτη του κ. Πρωθυπουργού που πανηγυρικά εξήγγειλε στο Μουσείο Ακροπόλεως. Προεξόφλησε με την εκχειλίζουσα αυτοπεποίθησή του ότι τα ιδιωτικά κεφάλαια, τα σχεδόν ανύπαρκτα ντόπια και τα αδιάφορα ξένα θα σπεύσουν να επενδύσουν στην Ελλάδα. Του αρκεί άραγε η βαρύτατη φορολογία που ήδη διώχνει από την Ελλάδα ακόμη και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις; Ή μήπως προτίθεται να βάλει χέρι και στα όσα τυχόν κέρδη θα απομένουν για να τα διανείμει και αυτά στη συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού που δεν παράγει τίποτα και αποζεί σε βάρος των ολίγων παραγωγών πλούτου;

Και θα αφήσουν οι αμετανόητοι κορυφαίοι υπουργοί του να γίνει οποιαδήποτε σοβαρή επένδυση στη χώρα, πράγμα που ακυρώνει την ήδη προβληματική αξιοπιστία του κ. Τσίπρα;

Αν όντως επιθυμεί ανάπτυξη, τότε παράλληλα με τις σοφές συμβουλές του συντρόφου του κ. Καρανίκα ας ρίξει μια ματιά και στο νέο βιβλίο του κ. Δ. Σιούφα, του σεμνότερου εκ των προέδρων της μεταπολιτευτικής Βουλής, με ουσιαστικό έργο ως υπουργός στην προσπάθεια διάσωσης του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, που κυκλοφορεί με τίτλο «Ελλάδα ανταγωνιστική - Ανάπτυξη και ποιότητα παντού». Και ας επικεντρωθεί στον όρο «ανταγωνιστική».
Διότι, αν τα αγαθά και οι υπηρεσίες που πρόκειται να παράγει η χώρα μας εξακολουθήσουν να μην είναι ανταγωνιστικά προς τα αντίστοιχα ξένα, τότε σύντομα θα πεταχτούν στα μπάζα και οι όποιες νέες παραγωγικές μονάδες στηθούν. Διότι ματαιοπονείς αν προσφέρεις στην ελληνική και διεθνή αγορά προϊόντα που δεν ζητούνται ή  είναι ακριβότερα ή υστερούν σε ποιότητα, με θετικές εξαιρέσεις προς το παρόν μόνο τον τουρισμό και την εμπορική ναυτιλία μας.

«Ενας μεγάλος απών από την πολιτική ζωή της πατρίδας μας, ο Αθανάσιος Κανελλόπουλος, ήταν από τους πρώτους που είδαν την απαξίωση να έρχεται και μίλησαν γι' αυτήν και τη θεραπεία της» υπενθυμίζει σε άρθρο του στα «Νέα» (15 Μαΐου) ο κ. Σιούφας. Παραθέτω μερικές καίριες επισημάνσεις και υποδείξεις του δασκάλου μου στη δημοσιογραφία:
«Είναι ανάγκη να θέσουμε αμέσως τέρμα στην εποχή της ήσσονος προσπάθειας. Ο έντιμος ανταγωνισμός είναι η ενθάρρυνση των νέων μας για την καθημερινή πάλη. Η αντικατάστασή του με την ευνοιοκρατία, με τον νεποτισμό, με τον κομματικό πατριωτισμό οδηγεί στην απογοήτευση, στην εγκατάλειψη της προσπάθειας, στον αναχωρητισμό ή στη διάθεση εκδίκησης της κοινωνίας.

Ο βουλευτής πρέπει να έχει κατά κανόνα ελευθερία γνώμης και ψήφου κατά συνείδησιν, η αξιοκρατία να είναι το κύριο κριτήριο των αποφάσεών του και να αποτελεί ιδιώνυμον αδίκημα η παρέμβαση υπέρ της κομματικής πελατείας. Χρειαζόμαστε ένα κράτος που θα βοηθά τους πολίτες να δημιουργούν και όχι ένα κράτος που θα αντικαθιστά τους πολίτες».

Μάταιες προ 30ετίας συστάσεις ανάμεσα σε άλλες σπάνιες προειδοποιητικές φωνές. Η κρατικοδίαιτη χώρα μας, αποδεχόμενη ανοήτως την ενοχοποίηση των επιχειρήσεων και του κέρδους, με τη βαριά ευθύνη των περισσότερων πολιτικών μας, οδηγήθηκε στην οικονομική κατάρρευση. Και η Αριστερά, που ενθουσιωδώς συνέβαλε στη διάλυση της οικονομίας και στην εξαθλίωση και εξαχρείωση της κοινωνίας, υπόσχεται σήμερα δίκαιη ανάπτυξη.

Του Γ. Μαρίνου στο Βήμα