Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι απλό: Η χώρα χρειάζεται επενδύσεις και μία ουσιαστική διευθέτηση του χρέους της. Με άλλα λόγια η χώρα χρειάζεται χρήματα! Οι Ευρωπαίοι, λοιπόν, έχουν κάθε καλή διάθεση να μας δώσουν άπειρες συμβουλές, αλλά την παραμικρή πρόθεση να βάλουν το χέρι στην τσέπη.
Κι όμως! Τα νούμερα εμφανίζονται ανθηρά! Ασφαλώς! Το πρωτογενές πλεόνασμα είναι γεγονός από την στιγμή που το ελληνικό δημόσιο έχει κηρύξει επί της ουσίας στάση πληρωμών προς τον ιδιωτικό τομέα. Κι σε ότι αφορά τα έσοδα του δημοσίου, θα πρέπει να ελέγξουμε τι ακριβώς συμβαίνει με τυχόν προκαταβολές. Αν δηλαδή το ελληνικό δημόσιο έχει προεισπράξει έσοδα από επόμενες χρονιές από μερίσματα. Ή αν υπάρχουν αποθεματοποιήσεις από την αγορά. Κι η Ευρωπαϊκές Αρχές; Τα ελέγχουν; Πιστεύουμε ότι θα τα θεωρήσουν όλα αυτά «λογικά»; Αρκεί να εξυπηρετείται η βασική στρατηγική του Βερολίνου: Να προσποιηθούμε όλοι ότι όλα βαίνουν καλώς!
Τι τους λέει το ΔΝΤ; Ότι το έργο αυτό δεν βγαίνει ούτε με σφαίρες κι ότι η Ευρώπη θα πρέπει να πληρώσει τώρα που τα πράγματα είναι ακόμη υπό έλεγχο. Την απάντηση την είχε δώσει ο ίδιος ο κ. Τσίπρας λίγες μέρες αφού βγήκαν στον αέρα οι περίφημες κασέτες με τις συνομιλίες των στελεχών του ΔΝΤ, όταν δήλωσε – ούτε λίγο ούτε πολύ- ότι θα σώσει την Ευρώπη από το ΔΝΤ που θέλει να της κάνει … κακό! Μισό λεπτό σιγής για να δηλώσουμε έκπληκτοι, ακόμη και από μία κυβέρνηση που μας έχει συνηθίσει στους αιφνιδιασμούς και στις συνεχείς αλλαγές κατεύθυνσης…
Το Βερολίνο, λοιπόν, βρήκε έναν καλό συνεργάτη στην Αθήνα που του εξασφαλίζει συνεργασία απέναντι στο ενοχλητικό ΔΝΤ. Γιατί θα πρέπει να τον αλλάξει; Οπότε, θα κάνει τα πάντα για να τον «βοηθήσει». Θα ανεχτεί τα πρωτογενή πλεονάσματα, τις προκαταβολές μερισμάτων και ό,τι άλλο χρειαστεί. Μέχρι πότε; Μέχρι την ώρα εκείνη που θα νιώσουν ότι απειλούνται για κάποιον λόγο τα συμφέροντά τους. Το ιδανικό, πάντως, για τους Γερμανούς θα ήταν να συνεχίσουμε με ηρεμία μέχρι την Άνοιξη του 2017 ή ακόμη και τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου. Μέχρι να έχουν τελειώσει τις δικές τους πολιτικές «υποχρεώσεις». Ωραία! Και μετά; Δεν ξέρουμε τι θα συμβεί μετά. Εκείνο που αντιλαμβανόμαστε είναι ότι δύσκολα θα βάλουν και τότε το χέρι στην τσέπη!
Το κακό είναι ότι μέχρι τότε η κατάσταση στο εσωτερικό θα έχει γίνει ακόμη δυσκολότερη. Οι φόροι και οι εισφορές που δεν θα μπορούν να πληρωθούν θα αυξήσουν τις οφειλές των πολιτών προς την εφορία και τους πλειστηριασμούς ακινήτων και τις κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών. Τις ιδιωτικές επενδύσεις ξεχάστε της μέσα σε αυτό το φορολογικό περιβάλλον.
Και πως σκέφτεται να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση την ζοφερή πραγματικότητα που βιώνει ο ελληνικός λαός; Με αλλαγή του εκλογικού νόμου. Το μόνο που τους απασχολεί, δηλαδή, είναι το πώς θα διατηρηθούν στην κυβέρνηση. Κι επειδή γνωρίζουν ότι αυτό δεν μπορεί να συμβεί με την εξάντληση της τετραετίας για την παρούσα Βουλή, η προσοχή τους στρέφεται στην δημιουργία συνθηκών που θα τους καταστήσουν ρυθμιστές στις μελλοντικές κυβερνήσεις. Γνωρίζοντας, δηλαδή, τα περιθώρια που τους δίνει η γερμανική ανοχή, θα προσπαθήσουν να στεριώσουν με κάθε τρόπο την εξουσία τους. Μέσω του νέου εκλογικού νόμου και φυσικά μέσω θεσμικών παρεμβάσεων σε σημαντικούς τομείς του δημοσίου.
Ζούμε το απόλυτο θέατρο του παραλόγου! Η χώρα βουλιάζει κάθε μέρα και πιο βαθιά στον βούρκο της κρίσης. Κι ενώ όλοι γνωρίζουν ότι το επόμενο μνημόνιο θα είναι το μνημόνιο της δραχμής, αρέσκονται να παρακολουθούν πόσο καλά εξυπηρετούνται τα συμφέροντα των Γερμανών. Διότι το δικό μας συμφέρον δεν είναι η Ελλάδα της δραχμής. Είναι η Ελλάδα της παραγωγικής ανασυγκρότησης, η Ελλάδα της ευημερίας.
Θανάσης Μαυρίδης στο liberal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου