Σε άλλες εποχές, εάν η ελληνική κυβέρνηση διέθετε την υποστήριξη του επικεφαλής των Σοσιαλδημοκρατών στο Ευρωκοινοβούλιο, του κ. Πιτέλλα, του αντικαγκελαρίου και ηγέτη των Σοσιαλδημοκρατών της Γερμανίας, κ. Γκάμπριελ, και -πολύ περισσότερο- του Γάλλου προέδρου, κ. Ολάντ, θα μπορούσε πράγματι να μιλήσει για μια υπολογίσιμη συμμαχία. Μονάχα που οι καιροί έχουν αλλάξει – κι οι δύστυχοι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές δεν περνούν τις καλύτερες μέρες τους, βλέποντας την πολιτική ισχύ κι επιρροή τους να συρρικνώνεται διαρκώς, προς όφελος είτε της λαϊκιστικής ακροδεξιάς είτε της λαϊκιστικής Αριστεράς.
Οι Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες που αναφέραμε παραπάνω, για παράδειγμα, έχουν για μόνη τους παρηγοριά ότι είναι συνεταίροι της κ. Μέρκελ στη νομή της εξουσίας. Το κόστος αυτής της νομής όμως είναι μεγάλο: η τελευταία πανεθνική δημοσκόπηση έδειξε το ποσοστό τους να έχει πέσει για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες κάτω από το 20% - και, αντιθέτως, η Εναλλακτική για τη Γερμανία, έχοντας πραγματοποιήσει ένα θριαμβευτικό αντιμεταναστευτικό συνέδριο βλέπει τα ποσοστά της να αυξάνονται διαρκώς.
Στην πλέον δύσκολη θέση βρίσκονται οι Σοσιαλιστές του κ. Ολάντ, με τον πρόεδρο να σημειώνει ιστορικά χαμηλά στα ποσοστά του στις δημοσκοπήσεις – κι οι πονοκέφαλοι να συσσωρεύονται μέρα τη μέρα, είτε πρόκειται για την υπέρβαση του ελλείμματος, είτε για τους μεταμεσονύκτιους διαδηλωτές. Η Μαρί Λεπέν, από την άλλη μεριά, υπεραμυνόμενη της αποχώρησης από το ευρώ, κερδίζει συνεχώς έδαφος.
Στην Αυστρία, περίπου όλοι προεξοφλούν τη νίκη του ακροδεξιού υποψηφίου του Κόμματος Ελευθερίας στις επαναληπτικές προεδρικές εκλογές της 22ας Μαΐου. O Σοσιαλδημοκράτης καγκελάριος κ. Φάιμαν, ο οποίος χθες υπέβαλε παραίτηση από όλα τα αξιώματά του, έβλεπε το κόμμα του να συρρικνώνεται όλο και περισσότερο σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Έχοντας περίπου όσα χρόνια έχει και η κ. Μέρκελ στην εξουσία, υλοποίησε, τελικά, το αδιανόητο – την παραίτηση, σε συνδυασμό με μια νέα στρατηγική για την αντιμετώπιση της ακροδεξιάς. Οι παρατηρητές, ωστόσο, συναινούν πως είναι μάλλον αργά για κάτι τέτοιο. Η αντιμεταναστευτική ρητορική του Κόμματος Ελευθερίας έχει «μολύνει» πλέον την πολιτική ζωή της Αυστρίας...
Στην Ισπανία, οι νέες εκλογές της 23ης Ιουνίου ελπίζεται ότι θα δώσουν μια κυβέρνηση Σοσιαλιστών και Podemos. Όμως, ουδείς αμφιβάλει -ήδη από τις προηγούμενες εκλογές- πως ο αδύναμος κρίκος είναι οι Σοσιαλιστές, που αρνούμενοι να συνεργαστούν με το Λαϊκό Κόμμα -«για να μην πάθουμε ό,τι έπαθαν και τα αδερφά μας κόμματα αλλού»- καταδίκασαν τον εαυτό τους σε ένα ρόλο κομπάρσου στην παράσταση του Podemos.
Τα παραδείγματα είναι κι άλλα. Αλλά το συμπέρασμα είναι ένα: εάν οι Σοσιαλιστές και Σοσιαλδημοκράτες της Ευρώπης δεν αποκτήσουν λόγο διακριτό -και δεν απαγκιστρωθούν από την εμμονή της εξουσίας που θεωρούν ότι δικαιωματικά τους ανήκει- θα καταλήξουν κομματίδιο ξεπερασμένο από τις σύγχρονες, ενδεχομένως πιο πολωτικές, συνθήκες. Άλλωστε, σε ορισμένες χώρες αυτό έχει γίνει ήδη χωρίς να προκαλέσει καμιά έκπληξη...
Της Ειρήνης Καρανασοπούλου στο Liberal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου