"Αντιμνημόνιο" και "επαναδιαπραγμάτευση" ...

Δύο όροι κυριάρχησαν στην μεταχρεοκοπική (όπως λέμε μεταπολιτευτική) ιστορία μας: το "αντιμνημόνιο" και η "επαναδιαπραγμάτευση". Εμπνευστής και των δύο ο Σαμαράς. Αρνήθηκε κάθε στήριξη και συνεργασία με τον καλοπροαίρετο (επιμένω) αλλά εντελώς ανεπαρκή ΓΑΠ, κήρυξε αντιμνημονιακό ανένδοτο, διέγραψε τη Ντόρα που ψήφισε υπέρ του πρώτου μνημονίου, έριξε την κυβέρνηση Παπαδήμου, τη μόνη που θα μπορούσε να προχωρήσει σε δομικές μεταρρυθμίσεις χωρίς να τις χρεωθεί ευθέως το πολιτικό σύστημα, και είχε ως προεκλογική σημαία το 2012 την επαναδιαπραγμάτευση, την οποία φυσικά μετά τις εκλογές έκανε γαργάρα. Πρόσφερε δηλαδή στους επελαύνοντες αναρχομπαχαλάκηδες του ΣΥΡΙΖΑ δύο έτοιμα concepts τα οποία οι προλετάριοι με το πολυσέλιδο Ε9 "αξιοποίησαν" στο έπακρον.

Επιπλέον, δεν έκανε καμμία ουσιαστική μεταρρύθμιση από όσες προβλέπονταν στο πρώτο μνημόνιο (για παράδειγμα η κατάργηση ΟΛΩΝ των φόρων υπερ τρίτων, του αγγελιοσήμου συμπεριλαμβανομένου, ήταν μία από αυτές) αλλά δεν έκανε ούτε κι αυτές που δεν είχαν δημοσιονομικές επιπτώσεις, όπως τον έλεγχο με κλήρωση 200 "πόθεν έσχες" εφοριακών κάθε χρόνο. Διατήρησε τα ληστρικά προνόμια των συντεχνιών, δεν άγγιξε τα επικουρικά (100% συντεχνιακά) ταμεία φορτώνοντάς τα στις πλάτες του φορολογούμενου και ισοφάρισε τις περικοπές μισθών στο δημόσιο με προαγωγές, οδοιπορικά και υπερωρίες, ενώ έδωσε τη δυνατότητα σε εκατοντάδες χιλιάδες νεαρούς και νεαρές ΔΥ να γίνουν συνταξιούχοι. Λανσάρισε τον ΕΝΦΙΑ για να διατηρήσει τα "κεκτημένα" των πελατών του κομματικού συστήματος, ανέχθηκε την ανομία των "λαϊκών" κινητοποιήσεων, ξήλωσε τον νόμο Διαμαντοπούλου για να ικανοποιήσει το καθηγητικό κατεστημένο και τις κομματικές νεολαίες και άνοιξε διάπλατα τον δρόμο για το γιουρούσι της συριζαϊκής συμμορίας.
Άντε, γιατί πολλή εξιδανίκευση έχει πέσει εκεί στο συνέδριο της ΝΔ με την επιλεκτική μνήμη μερικών. Το "μαθαίνουμε από τα λάθη μας" αγαπητέ Κυριάκο, προϋποθέτει να έχουμε καταλάβει ποια είναι αυτά και πόσο συνέβαλαν στο σημερινό χάλι της χώρας. Επιβάλλει επίσης το να τα διορθώνουμε όχι απλώς εξορκίζοντάς τα αλλά προτείνοντας συγκεκριμένα, κοστολογημένα μέτρα εκεί που μέχρι τώρα υπήρχαν ευχές και γενικολογίες.
Υ.Γ. Είναι διασκεδαστικοί στη γελοιότητά τους, αλλά τραγικοί ως "πολιτικό υλικό", κάποιοι κατά δήλωσή τους φιλελεύθεροι, που ενώ διϋλίζουν τον κώνωπα με ολόκληρα δοκίμια υφολογικής ανάλυσης του Τζήμερου (και διαπιστώνουν ότι, μολονότι συμφωνούν με τις θέσεις μου, η κορεκτίλα τους δεν είναι συμβατή, κατά ποσοστόν τι, με το ύφος μου), καταπίνουν αμάσητη την κάμηλον πότε της κόρης της σοσιαλίστριας, πότε του "ούτε - ούτε" και πότε του εμπνευστή του αντιμνημονίου και της επαναδιαπραγμάτευσης. Οπορτουνισμός λέγεται αυτό στην πολιτική διάλεκτο, αλλά φαίνεται δεν έχουν μελετήσει μέχρι εκεί.

Του Θ. Τζήμερου.