Καταρχήν δεν υπάρχει το νομικό πλαίσιο για να γίνει η μετάβαση. Θα πρέπει πολλά πράγματα να γίνουν από την αρχή. Να συνεδριάσουν επιτροπές, να φτιαχτούν νομικά κείμενα, να συμφωνηθούν όλες οι διαφορές που θα προκύψουν από το διαζύγιο. Μιλάμε για μία σκληρή και επίπονη διαδικασία που θα διαρκέσει περισσότερα από δύο χρόνια κι αυτό κάτω από καλές συνθήκες. Με την προϋπόθεση ότι θα υπάρχει καλή διάθεση και από τις δύο πλευρές και γρήγορη επίλυση όλων των ζητημάτων που θα βγαίνουν κάθε φορά στην επιφάνεια. Στο διάστημα αυτό η χώρα θα χάσει αυτόματα όλα τα οικονομικά πλεονεκτήματα που απολαμβάνει σήμερα ως μέλος της Ευρωζώνης.
Μιλάμε για μία νέα συμφωνία, για ένα νέο μνημόνιο. Με αρχή, μέση και τέλος. Και κυρίως με υποχρεώσεις! Πάμε πάλι! Αποφασίζουμε να βγούμε από το ευρώ και να πάμε στη δραχμή. Καθόμαστε από δύο ως τέσσερα χρόνια σε διαπραγματεύσεις για να καταλήξουμε σε ένα μνημόνιο που θα προβλέπει όλες μας τις υποχρεώσεις. Το χρέος, την επιστροφή επιδοτήσεων και την επίλυση λοιπών διαφορών που μπορεί να προκύψουν στο μέλλον και οι οποίες θα προκύψουν!
Το καλύτερο είναι ότι οι όποιες υποχρεώσεις μας θα είναι στην πράξη στο νέο μας νόμισμα, στο οποίο θα εκφράζονται πλέον όλα τα οικονομικά μας μεγέθη. Δηλαδή, το χρέος που σήμερα το υπολογίζουμε σε ευρώ θα το υπολογίζουμε στο μέλλον σε δραχμές. Μόνο που η δραχμή δεν θα είναι σταθερή στην αρχική της ισοτιμία. Η τιμή της θα διαμορφωθεί από τις αγορές. Εκτός κι αν πιστεύει κανείς ότι θα έχουμε ένα νόμισμα που θα ανατιμηθεί! Το χρέος δεν πρόκειται πάντως να εξαφανιστεί! Θα υπάρχει. Θα είναι μεγαλύτερο, θα είναι σε σκληρό νόμισμα, αλλά θα υπάρχει…
Να μην μιλήσουμε για τα επιτόκια. Κάτι που αφορά όλους μας, καθώς θα κληθούμε να πληρώνουμε κάθε μήνα τα σημερινά μας δάνεια με χαρτοσακούλες γεμάτες πληθωριστικά χαρτονομίσματα…
Να ξαναδούμε τη μεγάλη εικόνα. Θέλουμε να πάμε στη δραχμή επειδή δεν θέλουμε να εφαρμόσουμε τα μνημόνια ή επειδή νομίζουμε ότι υπάρχει άλλους δρόμος. Και γι' αυτό εγκαταλείπουμε ένα ισχυρό νόμισμα όπως είναι το ευρώ και υιοθετούμε ένα νέο νόμισμα που δεν θα το θέλει κανείς για τις συναλλαγές του. Ούτε στο εσωτερικό, ούτε στο εξωτερικό. Και γι' αυτόν τον λόγο καλούμαστε έπειτα από σκληρές διαπραγματεύσεις ετών να υπογράψουμε ένα πολύ σκληρό νέο μνημόνιο, δίχως παράλληλα να έχουμε τα οφέλη που απολαμβάνει ένα μέλος της Ευρωζώνης. Κι όλα αυτά όταν μπορούσαμε να έχουμε ήδη εφαρμόσει τα μνημόνια και να είμαστε στον δρόμο της ανάπτυξης, όπως τόσες και τόσες άλλες χώρες. Βρείτε το λάθος…
Θανάσης Μαυρίδης στο liberal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου