Το ζήτημα αυτό το είδαμε τα τελευταία χρόνια, πολλές φορές, με τις καθυστερήσεις των κυβερνήσεων να λύσουν τα προβλήματα ή να προχωρήσουν σε αλλαγές και κινήσεις αναγκαίες με τον φόβο του πολιτικού κόστους. Και βέβαια , με την ελπίδα πως κάτι καλύτερο θα γίνει στην συνέχεια. Κάθε φορά τα πράγματα γινόταν όλο και πιο άσχημα.
Και δυστυχώς εμείς, ως χωρά , ως πολίτικο σύστημα αλλά και ως κοινωνία , δεν βάζαμε μυαλό. Αμέσως μετά κάναμε ακριβώς το ίδιο.
Το στυλ αυτό αποθεώθηκε κυριολεκτικά την περασμένη χρονιά , με τα τραγικά για όλους μας αποτελέσματα. Κι όμως το ίδιο στυλ συνεχίζει να ακολουθεί η κυβέρνηση και τώρα σε σχέση με την διαπραγμάτευση. Όλα λίγο πιο μετά λες και περιμένει «τον από μηχανής θεό», που θα φέρει την πολυπόθητη, χωρίς κόστος λύση. Έναν «θεό» που βεβαίως πότε δεν έρχεται…
Τον ίδιο «από μηχανής θεό» φαίνεται ότι περίμενε η κυβέρνηση και στο προσφυγικό ζήτημα.
Αφού έκανε τραγικά λάθη που ουσιαστικά παρουσίασαν την Ελλάδα ως χώρα –παράδεισο για τον κάθε πρόσφυγα αλλά και τον κάθε είδους, εθνικότητας και κατηγορίας μετανάστη, στην συνεχεία, άφησε το θέμα να εξελίσσεται, παρατηρώντας το αδιάφορη. Έλπιζε πως για κάποιο λόγο, η Ελλάδα θα είναι απλώς χώρα πέρασμα για τους μετανάστες και πρόσφυγές και οι βορειοευρωπαικές χώρες θα δεχόταν όλες αυτές τις χιλιάδες των ξεριζωμένων.
Και βέβαια, όπως συμβαίνει πάντα , τα όνειρα χάνονται μόλις αντικρίσουν την πραγματικότητα.
Αλλά δυστυχώς ακόμα και τότε η κυβέρνηση δεν θέλησε να δει τα πράγματα όπως είναι. Δεν θέλησε να πάρει μετρά, να πιέσει την Ένωση, να κινηθεί δυναμικά και επιθετικά για να ρυθμίσει το ζήτημα.
Περίμενε κάπως να το ρυθμίσουν οι άλλοι. Μόνον που οι άλλοι το ρύθμισαν έτσι όπως αυτοί ήθελαν. Έκλεισαν τα σύνορα και μείναμε εμείς και οι χιλιάδες μεταναστεύουν μάλιστα αυξάνονται.
Γιατί το θέμα «σέρνεται» από σύνοδό σε σύνοδό και την ίδια ώρα χιλιάδες μετανάστες συνεχίζουν να περνούν το Αιγαίο ενώ όλες οι γειτονικές μας χώρες κλείνουν τα σύνορα.
Και ενώ ο πρωθυπουργός μας έλεγε ότι δεν αποφασίστηκε κλείσιμο συνόρων στην τελευταία σύνοδο κορυφής, σήμερα τρεις-τέσσερις μέρες μετά, όλα τα σύνορα είναι κλειστά. Στα Σκοπιά δεν περνά κάνεις, στην Βουλγαρία υπάρχει στρατός και φράκτες, ενώ στην Αλβανία Ιταλοί στρατιώτες βοηθούν την τοπική αστυνομία να σφραγίζει τα περάσματα.
Και από την άλλη , γίνεται γνωστό και κάτι άλλο που μας είχαν αποκρύψει. Ότι η όποια συμφωνία επιτευχθεί με την Άγκυρα για επαναπροώθηση μεταναστών (και όχι προσφύγων) θα ισχύει από τότε που θα υπογράφει.
Δηλαδή όσοι είναι σήμερα στην Ελλάδα θα μείνουν εδώ , ενώ και ως την υπογραφή της όποιας συμφωνίας, δηλαδή ως τις 17 του μηνός, όσοι μπουν και πάλι θα μείνουν εδώ.
Και όπως καταλαβαίνεται τα επόμενα εικοσιτετράωρα θα γίνει στο Αιγαίο «η μεγάλη απόβαση», με τις πλάτες των Τούρκων.
Και αναρωτιέμαι απλώς εγώ, τι περίμενε η ελληνική κυβέρνηση τόσο καιρό και δεν πίεζε για άμεσα μετρά. Φοβόταν μην χαρακτηρίσει ¨ρατσιστική’ ‘η απλώς ‘ηλπιζε πως «έχει ο θεός « και πως «κάτι θα γίνει»…..
Γιατί «ο από μηχανής θεός « σίγουρα δεν έρχεται πια…
Του Π. Τρουπιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου