Προ ετών, η κυβέρνηση Καραμανλή είχε αποπέμψει τον κ. Τσιτουρίδη για την παράτυπη προτεραιότητα που εξασφάλισε τη μεταγραφή μέλους της οικογένειάς του από επαρχιακό πανεπιστήμιο.
Το ίδιο είχε συμβεί με τον Μαγγίνα όταν δημοσιοποιήθηκε πως απασχολούσε σε εργασίες κηπουρικής ανασφάλιστους αλλοδαπούς.
Θα μπορούσε να πει κάποιος πως τέτοιες κινήσεις γίνονται για να ρίξουν στάχτη στα μάτια και να καλυφθούν άλλες μεγαλύτερες λαθροχειρίες της εξουσίας. Ιδίως όταν αφορούν τη διακυβέρνηση Καραμανλή η οποία έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη χρεοκοπία του 2010 με την επιβάρυνση του προϋπολογισμού με πελατειακά βάρη κατά την περίοδο 2004 με 2009.
Η κυβέρνηση Τσίπρα για βαρύτερες κατηγορίες δεν έχει αποπέμψει κανένα. Αναθέτει έργα σε εταιρείες που είναι συνδεδεμένες με ηγετικά στελέχη, διορίζει σε καίριες θέσεις ανθρώπους που έχουν αποδείξει εγνωσμένη ανικανότητα και υποψίες κακοδιαχείρισης (όπως οι κ.κ. Φλαμπουράρης και Μυλόπουλος) με βάση μόνο το κριτήριο του κομματικού πατριωτισμού.
Οι ανεξάρτητες αρχές υπάρχουν και έχουν θεσπιστεί για να περιορίζουν την αυθαιρεσία της εκάστοτε κυβέρνησης και του κομματικού μηχανισμού σε βάρος της κοινωνίας.
Η απομάκρυνση π.χ. του κ. Λέανδρου Ρακιντζή από τη θέση του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, μπορεί τυπικά με βάση το γράμμα του νόμου να είναι εντάξει. Επί της ουσίας όμως στη γλώσσα των συμβόλων που είναι και αυτή που μιλάει βαθύτερα στην κοινή συνείδηση, η απομάκρυνση του κ. Ρακιντζή σηματοδοτεί την εκδίκηση του πελατειακού παρακράτους, του παρασιτισμού και της διαφθοράς που αγκαλιάζει με τα πλοκάμια της ασφυκτικά τον κρατικό μηχανισμό στην Ελλάδα.
Τα τελευταία χρόνια ο κ. Ρακιντζής και η υπηρεσία του έμοιαζε με ένα μοναχικό Δον-Κιχώτη που ερευνούσε και αποκάλυπτε τα κακώς κείμενα του πελατειακού κομματικού παρακράτους. Οι περισσότερες έρευνες αφορούσαν το πελατειακό παρακράτος των προηγούμενων κυβερνήσεων. Κανένας από τους πρωθυπουργούς των προηγούμενων κυβερνήσεων δεν τόλμησε να χρεωθεί την απομάκρυνση του κ. Ρακιντζή, αν και η διακυβέρνηση όλων δέχθηκε ισχυρά ραπίσματα από αυτόν.
Τόλμησε να το χρεωθεί ο κ. Τσίπρας, ίσως γιατί αισθάνεται πιο αδύναμος απ΄ όλους όσους πέρασαν. Αδύναμος να τιθασεύσει το κομματικό παρακράτος που λυμαίνεται το δημόσιο και τη χώρα. Υπάρχει ενδεχομένως και άλλος ένας λόγος για τον οποίο ο κ. Τσίπρας και το αριστερό-λαϊκίστικο συνονθύλευμα που ηγείται νιώθει αποστροφή για τις ανεξάρτητες αρχές.
Στην αριστερά, λόγω κάποιας θολής μαρξιστικής παιδείας, πιστεύουν πως κατέχουν την απόλυτη αλήθεια σε σχέση με το τι είναι σωστό και τι λάθος. Νομίζουν πως οι ίδιοι είναι φορείς της ιστορικής αλήθειας καθώς πιστεύουν πως αποτελούν κάτι σαν τις "καφετζούδες" ή "χαρτορίχτρες" της ιστορίας, αφού γνωρίζουν εκ των προτέρων το αποτέλεσμα της διαλεκτικής πάλης των αντιθέσεων με βάση το πλαίσιο που συνθέτει ο ιστορικός υλισμός. Αυτή η αυταπάτη τους έχει κάνει τα τελευταία 200 χρόνια να μοιάζουν με τους μάρτυρες του Ιεχωβά, ίσως με περισσότερο φανερή την ιδιοτέλεια..
Επειδή στο ΣΥΡΙΖΑ ο βασικός πυρήνας έχει γαλουχηθεί με το Λενινισμό και ποτέ δεν αντελήφθη τις διαφορές μεταξύ του τελευταίου και του μαρξισμού, ιδίως της νεανικής περιόδου του αμφιλεγόμενου φιλοσόφου, αντιλαμβάνονται το κόμμα σαν στρατό και το κράτος σαν χώρο που πρέπει να καταληφθεί εξ εφόδου και να ελεγχθεί ασφυκτικά.
Μοιραία λοιπόν η δημοκρατία, οι ανεξάρτητες αρχές, το σύνταγμα και οι όποιες άλλες βαλβίδες ασφαλείας θεωρούνται ενοχλητικά κατάλοιπα του αστικού πολιτεύματος. Αυτό σε θεωρητικό επίπεδο, γιατί σε πρακτικό εμποδίζουν τον κομματικό μηχανισμό και το παρακράτος να οργιάζει.
Κατά έναν ανάλογο τρόπο η κυβέρνηση επειδή κατέχει αυτήν την περίοδο οριακή πλειοψηφία στη Βουλή, αποφάσισε να αφαιρέσει από το ΕΣΡ την εκ του συντάγματος προβλεπόμενη αρμοδιότητα της αδειοδότησης των τηλεοπτικών καναλιών. Προφανώς θεωρεί ότι όποιος ελέγχει τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ελέγχει την κοινή γνώμη. Αν ήταν λίγο καλύτεροι μαθητές του Μαρξ και δεν συναγελάζονταν τους "ψεκασμένους", θα γνώριζαν πως οι υλικές συνθήκες είναι αυτές που διαμορφώνουν τις πεποιθήσεις της κοινής γνώμης. Καμία εξουσία όσο σιδερόφρακτη και απόλυτη και αν ήταν δεν κατάφερε να αντεπεξέλθει μιας κακής οικονομικής συγκυρίας.
Η σημειολογία των κινήσεων μαρτυρά υφέρπουσες προθέσεις ενός αριστερού πραξικοπήματος. Ενδεχομένως να οφείλεται σε άγνοια των κανόνων αλλά και των συνεπειών, όταν η ασταθής κοινή πεποίθηση αλλάξει προσανατολισμό και χαθεί η οριακή ηγεμονία στην κοινή γνώμη.
Βέβαια από την άλλη πλευρά δείχνουν πως προσπαθούν να διευρύνουν τη στήριξή τους από την κεντροαριστερά και το κέντρο. Αυτό δείχνει η προσπάθεια χαρακτηρισμού του επελαύνοντος κ. Μητσοτάκη ως νεοφιλελεύθερου κατά την αναλογία που ο Ανδρέας Παπανδρέου προσπάθησε να χειραγωγήσει το κέντρο με το εμφυλιοπολεμικό σκιάχτρο της δεξιάς.
Η οικονομική συγκυρία για τη χώρα είναι η χειρότερη δυνατή. Οι ανεξόφλητες οφειλές στο δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία αυξάνονται αλματωδώς. Οι τράπεζες βρίσκονται στον αέρα χωρίς καταθέσεις. Το 2015 το δημόσιο έκανε στάση πληρωμών έναντι πάντων εκτός μισθών και συντάξεων. Είναι απίθανο το 2016 να μη χρειαστεί να κόψει για 14η φορά μισθούς και συντάξεις. Η κοινωνία ήδη βράζει και είναι θέμα χρόνου το καπάκι να εκτοξευθεί. Πόσο μάλλον που θα έχουν αφαιρεθεί οι βαλβίδες ασφαλείας του δημοκρατικού αστικού πολιτεύματος που τα τελευταία δύσκολα χρόνια κράτησαν την ένταση σε επίπεδα μη έκρηξης...
Οι σύντροφοι, όπως κάνει ιστορικά η ελληνική αριστερά σε κρίσιμες περιόδους, εισήλθαν στην μπαρουταποθήκη με τις δάδες αναμμένες...
Καληνύχτα σύντροφοι, καληνύχτα Ελλάδα...
Του Κώστα Στούπα από το Capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου