Και αναφέρομαι στην απόφαση του Εθνικού Θεάτρου , να ανεβάσει έργο που είναι βασισμένο και σε βιβλίο του καταδικασθέντος για δολοφονίες Σάββα Ξηρού. Και αναφέρω τις δολοφονίες για τις οποίες καταδικάστηκε , γιατί φαίνεται πως ακόμα και σήμερα στην χώρα μας κάποιο συγχέουν την τρομοκρατία, με την επανάσταση και με την λέξη πρόοδος και την έννοια προοδευτικός.
Για κάποιους , δυστυχώς ακόμα στην χώρα μας, ο τρομοκράτης πολλές φορές είναι περίπου ταυτόσημος με «αγωνιστή της δημοκρατίας» και άλλα παρόμοιο. Και βέβαια , δεν χρειάζεται να εξηγήσω ότι μια τέτοια λογική οδηγεί στην δικαιολόγηση όποιων κινήσεων κάνει ο τρομοκράτης , αφού τις κάνει για… το καλό του λαού . Αρά και οι δολοφονίες ανθρώπων, που αποφάσισε γιατί έτσι του άρεσε, είναι περίπου λογικές αν όχι αναγκαίες!!!!.
Μιλάμε δηλαδή για έσχατο παραλογισμό. Ένα παραλογισμό που μπορεί να υπάρξει σήμερα , μόνον στα άρρωστα και φανατικά μυαλά των ανθρώπων του « Ισλαμικού Κράτους». Που δυστυχώς ενδημεί και σε κάποια αντίστοιχα μυαλά και στην χώρα μας. Και δεύτερη φορά δυστυχώς, όχι σε μυαλά κάποιων μόνον περιθωριακών τύπων , αλλά και κάποιων που βρίσκονται ακόμα και στα κέντρα της πολιτικής εξουσίας….
Όμως , το να φτάνει το εθνικό θέατρο, δηλαδή το θέατρο το οποίο πληρώνουμε όλοι εμείς ως έλληνες πολίτες, ουσιαστικά να επιβραβεύει τις πράξεις του δολοφόνου Σ Ξηρού, χρησιμοποιώντας το βιβλίο του για να παράγει ένα θεατρικό έργο, ξεπερνά κάθε όριο.
Κάθε όριο ηθικής , κάθε όριο πολιτικής κουλτούρας αλλά και κάθε όριο κοινωνικής ανοχής.
Οι δικαιολογίες των υπευθύνων του Εθνικού Θεάτρου, σύμφωνα με τις οποίες «Η παράσταση συνδυάζει του «Δίκαιους» του Αλμπέρ Καμί με τα ημερολόγια του Σάββα Ξηρού που κατέγραφε κατά τις ημέρες νοσηλείας του στον «Ευαγγελισμό», σύμφωνα με όσα ο ίδιος λέει στο βιβλίο του» προκαλούν μεγαλύτερα ερωτηματικά μια και η σύνδεση του τρομοκράτη-συγγραφέα με τον Αλμπερ Καμι εκτός από ένα είδος «ιεροσυλίας» θα μπορούσε να θεωρηθεί και μια προσπάθεια «νομιμοποίησης» των όσων λέει ο καταδικασμένος για δολοφονίες Σάββας Ξηρός.
Ενώ οι δικαιολογίες του αναπληρωτής καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου Θοδωρή Αμπαζή «η παράσταση δεν παίρνει θέση σχετικά με την υπόθεση της «17 Νοέμβρη» και ότι «η Πειραματική Σκηνή είναι καλλιτεχνικό πεδίο έρευνας» μάλλον είναι προφάσεις εν αμαρτίαις.
Γιατί αν , όπως λέει και ο ίδιος, «Η Τέχνη εγείρει ερωτήματα στο κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο ανθεί. Δεν λογοκρίνουμε καλλιτέχνες», κάποιος προτείνει ένα ρατσιστικό έργο, ένα αντισημιτικό ή ένα ναζιστικό, θα έπρεπε να το αποδεχτεί το εθνικό μια και δεν πρέπει να λογοκρίνουμε τους καλλιτέχνες.
Και πιθανόν η σκηνοθέτης του έργου να επιθυμεί μέσω αυτής της παράστασης η να εκφραστεί η και δια του θορύβου να προβληθεί, το ερώτημα είναι κατά ποσόν δικαιούται οι υπεύθυνοι του Εθνικού Θεάτρου , να αποδέχονται τέτοιες επιλογές.
Και επίσης πως το υπουργείο Πολιτισμού , επιτρέπει την προβολή και με ένα τρόπο νομιμοποίηση της τρομοκρατικής δράσης και των απόψεων του δολοφόνου Ξηρού.
Οφείλει λοιπόν το υπουργείο να δώσει συγκεκριμένες εξηγήσεις και να πάρει αποστάσεις από τις ενέργειες αυτές της διοίκησης του εθνικού , η οποία είναι σαφές πως είναι έκθετη στην κοινωνία.
Εκτός και αν και η ηγεσία του υπουργείου πολιτισμού έχει τις ιδέες απόψεις σε σχέση με την τρομοκρατία. Της λογικής «ε, δεν έγινε και κάτι Και αυτοί αγωνιστές ήταν αλλά το έκαναν με ακραίο τρόπο».
Γιατί και αυτό το έχουμε ακούσει σε αυτή την χώρα.
Του Π. Τρουπιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου