Αντί για «ανοίξαμε και σας περιμένουμε», περνούμε λοιπόν στο «κλείσαμε και δεν σας θέλουμε». Κάτι ανάλογο κάνει και ο αιώνιος φοιτητής του υπουργείου Παιδείας, όταν απαγορεύει την εξωτερική αξιολόγηση σε ιδιωτικό σχολείο, καθιστώντας ουσιαστικά τους ιδιωτικούς υπαλλήλους (εκπαιδευτικούς) δημοσίους υπαλλήλους. Προπαντός να μη θιγεί ο αυτισμός του Υπαρκτού Ελληνισμού! Αυτή είναι η ιδιαιτερότητά μας.
Την ίδια ώρα, το μόνο που χτίζεται είναι οι βάσεις του καθεστώτος. Προσφάτως, κατατέθηκε από την κυβέρνηση στη Βουλή σχέδιο νόμου με σωρεία ρυθμίσεων αρμοδιότητας του υπουργείου Αμύνης. Δεν πρόκειται ακριβώς για νομοσχέδιο, είναι μάλλον ένας ολόκληρος αχυρώνας που κατασκευάσθηκε για να κρυφτεί μια καρφίτσα. Συγκεκριμένα, με το άρθρο 25 αλλάζει η βαθμολόγηση στις στρατιωτικές σχολές, κατά τρόπο ώστε η βαθμίδα του λίαν καλώς να περιλαμβάνει όσους έχουν βαθμολογηθεί από το 15 ώς και το 18,99. Δηλαδή, κατεβάζουν τον πήχυ, ώστε ο μέτριος να περνάει για καλός και ο καλός για πολύ καλός.
Το κάνουν, επειδή αυτός είναι ο μόνος τρόπος προκειμένου να αλώσουν την τάξη των ανωτάτων αξιωματικών. Μέχρι τώρα, ισχύει ότι προάγονται στους βαθμούς των ανωτάτων αξιωματικών μόνον όσοι ανώτεροι έχουν αποφοιτήσει από τη Σχολή Πολέμου με άριστα ή λίαν καλώς. Αν ψηφισθεί το νομοσχέδιο, με τη νέα διευθέτηση θα δικαιούνται προαγωγής και οι μέτριοι. Εφόσον οι μέτριοι αναγνωρίσουν την ευεργεσία, η ευγνωμοσύνη τους προς τους εχθρούς της αριστείας μπορεί να θεωρείται δεδομένη. Ετσι θα δημιουργηθεί μια ομάδα ανίκανων και, οπωσδήποτε, κομπλεξικών ανωτάτων αξιωματικών, οι οποίοι όμως θα ξέρουν ότι οφείλουν τις κλάρες και τα αστέρια τους στον ΣΥΡΙΖΑ και στους ΑΝΕΛ. Δεν χρειάζεται κάτι περισσότερο για να δημιουργήσουν την κλίκα των δικών τους, διότι είναι βέβαιο ότι οι ανίκανοι που θα ευνοηθούν θα φροντίσουν να προωθήσουν τους ομοίους τους, ώστε να μην είναι μόνοι και να νιώθουν ασφαλείς.
Το πνεύμα του Μπαλτά περνά, λοιπόν, και στις ένοπλες δυνάμεις· είναι δε πολύ φυσικό να συμβαίνει αυτό, αφού η ισοπέδωση είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τον εθνικολαϊκό σοσιαλισμό. Το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί, βέβαια, είναι αν όλο αυτό γίνεται βάσει σχεδίου με σκοπό την εγκαθίδρυση ενός καθεστώτος τσαβικού τύπου ή όχι. Η δική μου απάντηση παραμένει η ίδια: δεν τους έχω ικανούς να εκπονήσουν και να φέρουν εις πέρας οποιοδήποτε σχέδιο είτε προς το καλό είτε προς το κακό· κάνουν απλώς αυτό που βγαίνει από μέσα τους. Αν τώρα αυτό που τους βγαίνει είναι κομμουνιστικό, είναι επειδή δεν έχουν τίποτε άλλο μέσα τους. Αυτά ξέρουν, με αυτά έχουν φάει τη ζωή τους, αυτά κάνουν. Είναι η χειρότερη και πιο επικίνδυνη κυβέρνηση που είχε η χώρα από το 1974.
Για ένα νι
Η Φώφη η Γεννηματά, η πρόεδρος της Πασοκάρας*, συνεχάρη αυτοπροσώπως τον Κυριάκο, παρά την άβυσσο που τους χωρίζει. Το είπε η ίδια και μάλιστα δις: «Τον συνεχάρη», έτσι το είπε στο πρώτο πρόσωπο του ενικού, αντί να πει «τον συνεχάρην». Θα μπορούσε, βέβαια, να το έλεγε περιφραστικά (π.χ., του έδωσα συγχαρητήρια), αλλά εκείνη ήθελε τον λόγιο τύπο του ρήματος, ενδεχομένως ως περισσότερο αρμόζοντα στην προεδρική αίγλη της.
Τι συνέβη, αναρωτιέμαι, μέσα στην προεδρική κεφαλή της, κάτω από το άψογο χτένισμά της, και η πρόεδρος έφαγε το νι του πρώτου προσώπου. Να μη γνώριζε τη διαφορά μεταξύ του πρώτου και του τρίτου προσώπου στον αόριστο του ρήματος «συγχαίρω»; Το αποκλείω. Οχι δηλαδή ότι ξέρει γράμματα (ΠΑΣΟΚ γέννημα-θρέμμα, τι να τα κάνει;), αλλά δεν είναι και Τσίπρας. Τείνω να πιστέψω ότι, έχοντας στο νου της την άβυσσο που τη χωρίζει από τον Κυριάκο, επαναστάτησε μέσα της η δημοκρατικότητα (κληρονομικό χάρισμα...) και έφαγε το νι ως αντιδημοκρατικό. Στο κάτω κάτω, είναι δημοκρατία (κατά την έννοια του ΠΑΣΟΚ πάντα) να ισχύουν αυτές οι λεπτές διαφοροποιήσεις στη γραμματική, που ξεχωρίζουν τους ανθρώπους σε μορφωμένους και αγράμματους, εν τέλει σε ελιτιστές και «δημοκράτες»; Πολιτικά ήσαν, λοιπόν, τα αίτια του γραμματικού λάθους, που δεν ήταν λάθος αλλά εκδημοκρατισμός.
Φυσικά, αντιλαμβάνεσθε ότι όλο αυτό παραπάνω το λέω για να διασκεδάσουμε. Με τη Φώφη όμως και την Πασοκάρα, πάντα υπάρχει η πιθανότητα το απίθανο να είναι πιθανό. Αλλωστε, ένα ψήγμα αλήθειας υπάρχει μέσα στο αστείο: σε αυτή την αντίληψη της εξίσωσης όλων προ τα κάτω βασίστηκε ο σοσιαλισμός στην Ελλάδα, στην ίδια αντίληψη οφείλεται και η γενικότερη αγραμματοσύνη.
*: Η έννοια ΠΑΣΟΚ ανήκει πλέον σε όλους, είναι εθνική κληρονομιά – ως γνωστόν, σε αυτή την κληρονομιά βασίστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ και έγινε κυβέρνηση. Εφεξής, λοιπόν, παύω να αποκαλώ «ΠΑΣΟΚ» το κόμμα που επισήμως ονομάζεται ΠΑΣΟΚ και θα το αποκαλώ «Πασοκάρα».
Του Στ. Κασιμάτη από την Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου