Και ομολογώ ότι όλα αυτά, ιδιαίτερα αν είσαι νέος , ακούγονται παρά πολύ καλά Χαϊδεύουν τα αυτιά, γιατί νομίζεις ότι ξεκίνα η αλλαγή της κοινωνίας και του κόσμου.
Πιστεύεις πως ζεις κι εσύ ένα μεγάλο όραμα και μετέχεις σε ένα μεγάλο και ωραίο αγώνα-ταξίδι.
Και ομολογώ επίσης ότι ναι πρέπει οι πολίτικοι να σκέφτονται και το αύριο και το μεθαύριο. Να προγραμματίζουν για τις επόμενες τετραετίες άλλα και τις επόμενες γενιές.
Να οραματίζονται νέες δομές και ευτυχισμένες ζωές.
Μόνον που όλα αυτά θα πρέπει να γίνονται όταν έχουν λυθεί μια σειρά από προβλήματα του σήμερα.
Όταν έχουν ασχοληθεί , με την καθημερινότητα του πολίτη, όταν έχουν προσπαθήσει να λύσουν τα απλά καθημερινά θέματα του, όταν έχουν οδηγήσει την κοινωνία και τους πολίτες σε πιο εύκολες καταστάσεις/ Όταν εν πάσι περιπτώσει δουν με σοβαρότητα τα καθημερινά προβλήματα του κόσμου, τα αντιμετωπίσουν και είναι αποτελεσματικοί.
΄Η εν πάσι περιπτώσει παράλληλα με όλα αυτά.
Φαίνεται πάντως ότι αυτό είναι δύσκολο για τους πολιτικούς μας. Ίσως μάλιστα πολλοί εξ αυτών να το θεωρούν και υποδεέστερο των ιδίων και της προσωπικότητας τους. Ίσως θεωρούν πως δεν είναι για να διαχειριστούν την καθημερινότητα , άλλα για να σχεδιάσουν το μακρινό και αόριστο μέλλον. Έξαλλου , όταν τα οράματα τους θα κρίνονται οι ίδιοι δεν θα είναι στην θέση τους για να κριθούν και αυτοί….
Οι πολίτες όμως θέλουμε πολιτικούς –γι αυτό τους ψηφίζουμε έξαλλου- να ασχολούνται και με τα «μικρά», τα καθημερινά, τα προβλήματα που αντιμετωπίσουμε κάθε μέρα μπροστά μας. Και όσο μικρά και αν φαίνονται τελικά γίνονται ένα τεράστιο βουνό που εμποδίζουν την καθημερινότητα μας. Και αν η ζωή σήμερα είναι μαρτύριο, κόλαση , τι να τα κανείς τα οράματα για το αύριο και το μεθαύριο , που τελικά είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα έλθουν ούτε αυτά.
Γιατί αυτός που δεν μπορεί να λύσει το μικρό , να αντιμετωπίσει το σήμερα είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν μπορεί να οραματιστεί και το μεγάλο, να σχεδιάσει σωστά το αύριο.
Οι σκέψεις αυτές μου ήλθαν στο μυαλό ακούγοντας το πρωί της περασμένης Παρασκευής στην ώρα του πρωθυπουργού στην Βουλή, τον βουλευτή της ΝΔ τον κ Κακλαμάνη, να αναπτύσσει την επίκαιρη ερώτηση του , που δεν αφορούσε ούτε το μέλλον της χώρας ούτε κάποια μεγαλεπήβολα σχέδια.
Αφορούσε απλά καθημερινά ζητήματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες της πρωτεύουσας και όχι μόνον. Το ζήτημα του νέου πλήθους των «λαθρομεταναστών» που έχουν κατακλύσει τους τελευταίους μήνες τις πλατείες και τα πάρκα της Αθήνας και όχι… «δεν λιάζονται» , απλώς δεν ε
χουν που αλλού να πάνε και μένουν εκεί. Σε πρόχειρες σκηνές, στα παγκάκια, στο πάτωμα…
Το πρόβλημα που τείνει να μετατρέψει και πάλι το κέντρο της πρωτεύουσα σε ένα χωρίς κανένα όριο και όρο προσφυγικό καταυλισμό. Έναν καταυλισμό χωρίς τις στοιχειώδεις καν υποδομές. Ένα καταυλισμό που όλο μεγαλώνει και κανείς δεν ξέρει πως θα αντιμετωπιστεί.
Ένα πρόβλημα που καίει κυριολεκτικά χιλιάδες κατοίκους της πρωτεύουσας, από όποια πλευρά και αν το δεις.
Και βέβαια, ο κ Κακλαμάνης δεν πηρέ καμία σχεδόν συγκεκριμένη απάντηση από τον πρωθυπουργό, τα ερωτήματα έμειναν μετέωρα να ζητούν απάντηση.
Όμως τελικά ,αυτή να πρέπει να είναι η δράση (και η υποχρέωση) των εκπρόσωπων μας στο κοινοβούλιο. Να θέτουν και να αναθέτουν τα επίκαιρα μικρά και μεγάλα ζητήματα που μας απασχολούν Και να πιέζουν για λύσεις. Εδώ και τώρα . Λύσεις άμεσες, συγκεκριμένες και ολοκληρωμένες. Με σχέδιο, χρονοδιάγραμμα, αρχή και τέλος.
Ωραία τα οράματα του αύριο, μα αν δεν μπορέσουμε να έχουμε άμεσα και συγκεκριμένα αποτελέσματα για το σήμερα , είναι βέβαιο όχι ότι δεν θα πραγματοποιηθούν τα οράματα αυτά, άλλα ούτε θα έχουμε την δυνατότητα ως έθνος να τα δούμε.
Του Π.Τρουπιώτη απο το Χρηματιστήριο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου