Λαζόπουλος – Αδωνις 1 - 0

Σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη (17.12.15)

Υπήρχαν φορές που αναρωτιόμουν μήπως τον είχα αδικήσει με την κρίση μου. Μήπως, δηλαδή, είχα δώσει μεγαλύτερη σημασία στα ελαττώματά του παρά στα εμφανή προτερήματά του. Από προχθές το βράδυ, όμως, έχω βεβαιωθεί ότι ο Αδωνις Γεωργιάδης δεν κάνει για πρόεδρος της Ν.Δ. και αρχηγός της αντιπολίτευσης. Η απόπειρα αυτοπρόσωπης παρέμβασης στην εκπομπή του Λαζόπουλου, για να δώσει τον αντίλογο στα όσα έλεγε ο ηθοποιός, ήταν πράξη ανάρμοστη και (σόρι, Αδωνι) γελοία. Επιπλέον, δε, ανήγαγε τον Λαζόπουλο –έστω για μερικές ώρες– σε παράγοντα στην εκλογή προέδρου της Ν.Δ.


Το σόου του Λαζόπουλου είναι ένα προϊόν το οποίο είτε σου αρέσει είτε δεν σου αρέσει και, προσωπικώς, δεν μου αρέσει καθόλου: εύκολος συναισθηματισμός και χοντροκομμένη προπαγάνδα σε ψιλοκαλιαρντό περιτύλιγμα. Δεν αμφισβητείται όμως το δικαίωμά του να λέει ό,τι θέλει στο πλαίσιο του ρόλου του· και όποιος κρίνει ότι θίγεται έχει το Ιντερνετ για να απαντήσει ή τη Δικαιοσύνη για να προσφύγει, αν βλάπτεται σοβαρά. Ποιος όμως αντιδρά, επιχειρώντας να εισβάλει απρόσκλητος σε ένα τηλεοπτικό σόου για να απαντήσει επιτόπου; Ο Αλέξης Κούγιας (ξανά σόρι, Αδωνι). Δεν είμαι ο μόνος που έκανε τη σύνδεση, όλοι την έχουν κάνει από χθες το πρωί.

Ο Αδωνις υποστηρίζει ότι τα όσα έλεγε ο Λαζόπουλος συνιστούσαν «παρέμβαση στα εσωτερικά της Ν.Δ.» και, γι’ αυτό, προφανώς, έκρινε ότι έπρεπε να ανταποδώσει και εκείνος με παρέμβαση στην εκπομπή και μάλιστα αυτοπροσώπως. Φαντάζομαι ότι θα φτιάχτηκε (με την καλή έννοια), σκεπτόμενος τον Αλέξανδρο και τις περίφημες εφορμήσεις του με το ιππικό των Εταίρων, όπως στον Γρανικό, και αποφάσισε να πέσει επάνω στις γραμμές του εχθρού για να τις διασπάσει. Κακώς, κάκιστα. Μπέρδεψε τον, ούτως ειπείν, καλλιτεχνικό ρόλο του με τον πολιτικό και, φυσικά, έδωσε την ευκαιρία στον Λαζόπουλο να βγει κι από πάνω ως ο «αξιοπρεπής» της υπόθεσης.

Ο Λαζόπουλος είναι πασίγνωστο ότι συμπλέει απολύτως με τον ΣΥΡΙΖΑ και ότι η μεταξύ τους έλξη είναι αμοιβαία. Δεν είναι συμπτωματικό ότι δύο φορές, αν δεν κάνω λάθος, του πρότειναν να μετάσχει στα ψηφοδέλτιά τους – τη μία μάλιστα καθυστέρησαν πολύ την ανακοίνωσή τους για χάρη του και μόνο. Ούτε ότι ήταν προσωπική επιλογή του Τσίπρα να μετάσχει στη συνάντηση του Ολάντ με εκπροσώπους των γραμμάτων και της τέχνης – λες και ξέρει να μιλάει λαρισαίικα ο Ολάντ. (Παρεμπιπτόντως, η διοργάνωση της συνάντησης ήταν επιθυμία του Ολάντ και την ανέλαβε η γαλλική πρεσβεία. Ο πρωθυπουργός προσέθεσε, απλώς, κάποιους δικούς του, με πρώτο και καλύτερο τον Λαζόπουλο.)

Τίποτε από αυτά, ωστόσο, δεν απαγορεύει στον Λαζόπουλο να παρεμβαίνει κατά το γούστο του στη διαδοχή της Ν.Δ. Οι ίδιοι οι νεοδημοκράτες, άλλωστε, επέλεξαν την ανοιχτή διαδικασία (που δεν μπόρεσαν να την πραγματοποιήσουν την πρώτη φορά) και μέχρι τώρα εξακολουθούν να προσκαλούν τους πολίτες να ασχοληθούν με την εκλογή αρχηγού στη Ν.Δ. και να συμμετάσχουν. Γιατί, λοιπόν, να μην παρεμβαίνει ο Λαζόπουλος; Αυτός μεν δεν έχει καμία επίσημη κομματική θέση στον ΣΥΡΙΖΑ, οι δε νεοδημοκράτες δεν νομίζω να εξαιρούν από την ανοιχτή διαδικασία ούτε τους προπαγανδιστές της άλλης πλευράς. Πού είναι το πρόβλημα, ειλικρινά δεν καταλαβαίνω.

Καταλαβαίνω, μάλλον, ότι το πρόβλημα είναι στον Αδωνι και λέγεται υπερβολική αυτοπεποίθηση. Αφήνεται στη δύναμη της θέλησής του και χάνει κάθε αντίληψη των ορίων. Είναι κρίμα, διότι έχει αρετές σπάνιες και απαραίτητες, είτε για αντιπολιτευτικό είτε για κυβερνητικό ρόλο. Ομως, με τέτοια παρορμητικότητα (άλλοι το λένε «αυθορμητισμό»...) για αρχηγός δεν κάνει.

Δεν συνάδει

Ο ξυλοδαρμός του βουλευτή Βασίλη Οικονόμου από αναρχικούς στα Εξάρχεια είναι ένα αισχρό και απαράδεκτο γεγονός, που εξοργίζει ιδιαιτέρως, επειδή ξέρεις ότι οι δράστες δεν πρόκειται να υποστούν τις συνέπειες που αρμόζουν στην πράξη τους, ούτε και πρόκειται να αλλάξει η κατάσταση στα Εξάρχεια, ειδικά με αυτή την κυβέρνηση. Η υπόθεση δεν σηκώνει αστεϊσμούς ούτε εξυπνάδες και, πράγματι, δεν άκουσα από κανέναν τίποτε σχετικό. Εντούτοις, ουδείς μπορεί να αποκλείσει ποτέ το στοιχείο αυτό που εγώ ονομάζω «πνεύμα του φολκλορικού σουρεαλισμού», διότι είναι σύμφυτο με την κατάσταση του Υπαρκτού Ελληνισμού. Αυτό το πράγμα δεν γίνεται να το εμποδίσεις· θα ξεφυτρώσει μπροστά σου και στις πλέον ακατάλληλες περιστάσεις. Οπως π.χ. όταν ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης δήλωσε, σχετικά με το περιστατικό, ότι... «δεν συνάδει με τον ελληνικό πολιτισμό».

Συνάδει και παρασυνάδει, κύριε Βαγγέλη μας! Σε ποια άλλη πρωτεύουσα της ευρωπαϊκής Δύσης το κράτος αναγνωρίζει ατύπως άσυλο για τέτοιου είδους αλητεία και μάλιστα μέσα στο κέντρο; Πού αλλού –και αναφέρομαι στο 2008– επετράπη στους αναρχικούς να καίνε και να λεηλατούν επί τρεις ημέρες ελεύθερα; Ακούς εκεί «δεν συνάδει με τον ελληνικό πολιτισμό»! Αλλά, εν πάση περιπτώσει, μπορεί να μην το εννοούσε ή να το είπε επειδή ακουγόταν βαρύγδουπο. Επίσης, ήταν λίγο μετά τις 8 π.μ. όταν τα είπε αυτά ο Βαγγέλης και ακουγόταν κάπως αγουροξυπνημένος.

Παρεμπιπτόντως, επειδή το ακρόαμα των αγουροξυπνημένων βουλευτών είναι συχνότατο στο πρωινό ραδιόφωνο, μια φιλική συμβουλή: παιδιά, το ξυπνητήρι 15 λεπτά πριν από τη συνέντευξη, όχι 5. Και, επίσης, κάνετε και καμιά γαργάρα προηγουμένως – είστε συνηθισμένοι άλλωστε...

Του Στ. Κασιμάτη από την Κ.