Είναι σαφές βέβαια ότι το ερώτημα είναι μάλλον ρητορικό, μια και είναι γνωστό ότι η κυβέρνηση δεν ακολουθεί καμία πολιτική, δεν έχει ούτε σχέδιο, ούτε στόχους και γενικώς απλώς χρησιμοποιεί επικοινωνιακούς «αριστερούς μανδύες» για να καλύπτει αυτή της την ανυπαρξία.
Όμως , ο πρώην πρωθυπουργός στο άρθρο του έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα επισήμανση, που πρέπει να την δούμε με πολύ προσοχή.
Αναφέρει λοιπόν ο πρώην πρωθυπουργός στο συγκεκριμένο άρθρο:
« Η κυβέρνηση οφείλει να εξασφαλίσει πόρους. Για να τους αποκτήσει είναι υποχρεωμένη να επιλέξει μεταξύ της αύξησης της φορολογίας και του περιορισμού των κρατικών δαπανών.
Η σαφής προτίμηση της κυβέρνησης είναι η αύξηση της φορολογίας. Την προτιμά διότι οι περιορισμοί δαπανών δημιουργούν δυσαρεστημένους και κοινωνικές τριβές.
Η υποχρεωτική μείωση των ελλειμμάτων που επιδιώκει η κυβέρνηση βασίζεται κατά 92% σε νέους φόρους και μόνο κατά 8% σε περιορισμό δαπανών.
Η αύξηση της φορολογίας εμφανίζεται ως αριστερή πολιτική αλλά στη σημερινή συγκυρία δεν είναι. Οι Έλληνες υπερφορολογούνται.
Αποτέλεσμα είναι η επέκταση της παραοικονομίας και η αποφυγή επενδύσεων. Η εξέλιξη αυτή λειτουργεί εναντίον της απασχόλησης και δεν βοηθά στη μείωση της άνισης κατανομής των εισοδημάτων.»
Η επισήμανση αυτή του πρώην πρωθυπουργού περιγράφει το κεντρικό οικονομικό πρόβλημα της χώρας αλλά παράλληλα και το κεντρικό πολιτικό πρόβλημα.
Δηλαδή από την μια πως ο έλληνας υπερφορολογείται και από την άλλη πως όλο αυτό γίνεται για να μην υπάρξουν μεταρρυθμίσεις που θα θίξουν κατεστημένα συμφέροντα και «εκλογική πελατεία» των κομμάτων.
Που οδηγεί όμως όλη αυτή η ιστορία.
Η υπερφορολογηση , οδηγεί στην αδυναμία πληρωμής των φόρων , άρα στο να μην πιάνονται οι στόχοι , κάτι που σημαίνει ανακύκλωση του προβλήματος Και αυτό γιατί η κάθε κυβέρνηση όταν βλέπει να μην έρχονται τα έσοδα που περιμένει, αντί να σκεφτεί ποιο είναι το λάθος, καταφεύγει στην εύκολη λύση. Κι άλλους φόρους. Κάτι βέβαια που έκανε και η κυβέρνηση Τσιπρα.
Αυτό όμως με την σειρά του οδηγεί όχι μόνον σε νέα ελλείμματα μια και οι πολίτες δεν μπορούν να πληρώσουν τα ποσά που του ζητούνται αλλά και σε αύξηση μεγάλη της παραοικονομίας, αφού όλοι προσπαθούν να βρουν κάθε είδους «παράθυρο» για να κινηθούν έξω από το φορολογικό σύστημα.
Αλλά η υπερφορολογηση προκαλεί μεγάλα προβλήματα και στις επενδύσεις, που έτσι και αλλιώς , λογω του πολίτικου κλίματος αλλά και του μη σταθερού οικονομικού περιβάλλοντος είναι πολύ δύσκολο να ελθουν. Η μη ύπαρξη επενδύσεων , όπως πολλές φόρες έχουμε πει δεν βοηθά στην καταπολέμηση της ανεργίας, αρά ερχόμαστε πάλι στην αρχή του κύκλου της κρίσης.
Κι όμως , όπως φαίνεται , η "δεύτερη φορά κυβέρνηση αριστεράς", επιμένει στο παλαιό αυτό μοντέλο των φόρων, φόρων, φόρων. Κι αυτό γιατί προφανώς αδυνατεί να δει την πραγματικότητα, αδυνατεί να προχωρήσει τις μεταρρυθμίσεις. Παρόλα όσα λέει, κοιτά πίσω και σκέφτεται με λογικές του 70. Κρατικές λογικές και με ιδεοληψίες.
Γι αυτό και δεν έχει , δυστυχώς για την χώρα., πιθανότητες επιτυχίας.
Του Π. Τρουπιώτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου