«Πού τους πάτε; Σε ποια φυλακή; Σε ποιο στρατόπεδο;». Επεσαν και ωραία συνθήματα, έγιναν και κάτι μικροεπεισόδια αλληλεγγύης, ο δρόμος άνοιξε, η κυκλοφορία απεκατεστάθη και η πλατεία απέκτησε και πάλι τα χαρακτηριστικά πλατείας. Δημόσιος χώρος είπατε; Κάτι τέτοιο. Δημόσιος χώρος αρκεί να μην είσαι Ελληνας υπήκοος που θέλει να κάνει ελεύθερο κάμπινγκ. Επιτρέπεται μόνον σε πρόσφυγες και μετανάστες για ανθρωπιστικούς λόγους. Τόσο ανθρωπιστικούς που δεν σε νοιάζει τι θα φάνε, τι θα πιουν, πώς θα πλυθούν και πού θα κάνουν τις ανάγκες τους; Κι αν βρέξει, υπάρχει και ο σταθμός του Ηλεκτρικού. Τόσο ανθρωπισμό πώς να τον αντέξεις;
Εντέλει τους πήγαν στο Ολυμπιακό Γυμναστήριο στο Γαλάτσι. Βγήκε και ο δήμαρχος Γαλατσίου και είπε πως δεν τον ειδοποίησαν για να μην του λένε οι περίοικοι τι είναι αυτά που κάνεις, και έτσι ολοκληρώθηκε η ωραία ατμόσφαιρα. Και αναρωτιέμαι ο αφελής. Αυτό το ρημάδι το Γυμναστήριο που άνοιξε μετά δέκα χρόνια δεν υπήρχε πριν από δύο μήνες όταν ξεκίνησε το πρόβλημα; Λάθος ερώτηση. Η επιστήμη προχωράει με τα λάθη της κι επειδή η ελληνική διοίκηση πάσχει από υπερβάλλουσα σωφροσύνη περιμένει να κάνει λάθος επί δύο μήνες ώσπου να αποφασίσουν οι αρμόδιοι ότι δεν είναι αναρμόδιοι. Δεν είναι σαν τον επιπόλαιο Νεύτωνα ο οποίος, με το πρώτο μήλο, απεφάνθη περί του νόμου της βαρύτητος. Εμείς περιμένουμε να πέσει το δέντρο πρώτα.
Εννοείται πως η λαϊκή θυμοσοφία απεφάνθη πως όλη η κίνηση έγινε όταν απείλησε ο Κασιδιάρης πως θα αναλάβει δράση. Για να θυμόμαστε πως όταν η δημοκρατία συμπεριφέρεται σαν προβληματικός έφηβος, καραδοκούν οι τρωγλοδύτες.
Του Τ. Θεοδωρόπουλου από την Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου