Όμως, και αυτή την φορά, κυριάρχησαν άλλους είδους λογικές, φόβοι των επιτελείων των πολίτικων, αγκυλώσεις κόμματων και δημοσιογράφων και αλλά παρόμοιε προβλήματα και «απονεύρωσαν» και αλί τον όλο διάλογο , που θα μπορούσε να γίνει.
Όλα ήταν πολύ καλύτερα από άλλες φόρες, ήταν αρκετά βήματα προς την σωστή κατεύθυνση, όμως ακόμα είμαστε μακριά από αυτό που θα μπορούσε, αυτό που θα έπρεπε να γίνει.
Είχαμε μια τηλεμαχία δυστυχώς με μια σειρά από ορούς , που τελικά όχι μόνον δεν βοήθησαν ώστε να μάθουμε ως πολίτες τις απόψεις των αρχηγών των δύο μεγαλυτέρων κόμματων για συγκεκριμένα θέματα , αλλά μάλλον έθεσαν μεγαλύτερα εμπόδια. Και αυτό γιατί τα χρονικά όρια, οι «κόκκινες κάρτες» οι ερωτήσεις και οι ανταπαντήσεις και όλα αυτά , όχι μόνον εμπόδιζαν την εξέλιξη του διαλόγου και της συζήτησης αλλά επειδή δεν έγιναν κατανοητά ούτε από τους συμμετέχοντες τελικά ήταν ένα από τα προβλήματα.
Πέραν από το ότι όλοι εμείς ως τηλεθεατές και δεν καταλάβαμε την όλη διαδικασία που εξηγήθηκε με «γραφειοκρατική» λογική στην αρχή και βεβαίως μπερδευτήκαμε περισσότερο ,όταν αυτή η διαδικασία και οι οροί δεν ετηρούντο…
Από την άλλη –και αυτό είναι ευθύνη και των δημοσιογράφων- άσχετα με τον τομέα –πεδίο συζήτησης , οι ερωτήσεις ήταν αυτές που είχε επιλέξει ο κάθε δημοσιογράφος και μάλιστα άσχετες με το εκάστου πεδίο. Και αυτό βέβαιου προκαλούσε μια ακόμα σύγχυση.
Όπως και το αν και ποτέ μπορούσε να διακόπτει ο κάθε αρχηγός, αλλά και ότι μετά από δυο ερωτήσεις , παρά το ότι ιερότατο για κάτι άλλο, ο κάθε αρχηγός απαντούσε στον άλλο, σε ένα θέμα που ίσως είχε ξεχαστεί.
Παράλληλα, το στήσιμο χωρίς ενδιαφέρον σκηνοθετικό, μια και η επιλογή των όρθιων αρχηγών , θα είχε νόημα αν βλέπαμε μακρινά πλανά. Τώρα , με τα πολύ κοντινά το μόνο που γινόταν ήταν να κουράζονται 3 ώρες όρθιοι οι δυο μονομάχοι…
Επί της ουσίας βέβαια πολύ λίγα ακούσαμε για το τι θα γίνει και συγκεκριμένα μέτρα που θα πρέπει από αύριο να ληφθέν.
Ο κ Μειμαράκης ήταν σαφώς πιο άνετος και ποιο συγκεκριμένος , αλλά ορισμένες φόρες μπήκε στον πειρασμό να ανταγωνιστεί σε επιθετικότητα τον πρώην πρωθυπουργό, κάτι που δεν πρόσθεσε τίποτε στον διάλογο.
Ο Πρόεδρος του Σύριζα, σαφώς πιο αγχωμένος , μπήκε μονός του σε αμυντική θέση , απολογούμενος και φάνηκε να έχει τεράστιο άγχος.
Η όλη συζήτηση θα μπορούσε να είχε εξελίχθη σε ιδιαίτερα θετική για όλους εμάς τους πολίτες, αν τελικά είχαμε οδηγηθεί σε κάτι πιο απλό.
Τους δυο αρχηγούς να ρωτούν ο ένας τον άλλον και να αντιπαρατίθενται, με ένα δημοσιογράφο (με πείρα και άνεση όμως , αλλά και γνώσεις θεμάτων) που απλώς να συντονίζει , να δίνει τον λόγο και να «μαλώνει» τους αρχηγούς , όταν δεν απαντούν στην ερώτηση που τους γίνεται η γενικολογούν και απεραντολογούν.
Αυτή θα ήταν μια συζήτηση που θα μας ενδιέφερε όλους τους πολίτες.
Το αντέχουν αυτό οπή πολιτικοί μας;
Του Π.Τρουπιώτη από το Χρηματιστήριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου