Οφείλω εδώ να κάνω δύο παρατηρήσεις. Ο κόσμος αυτός είναι κατά βάση μουσουλμάνοι που αρνούνται τις αξίες του Χριστιανισμού και εμμένουν στην ανωτερότητα της δικής τους θρησκείας. Γιατί στρέφονται λοιπόν προς την Ευρώπη και δεν κινούνται – κοντύτερα – προς ευημερούσες κοινωνίες της δικής τους αξιακής υποδομής; Γιατί δεν στρέφονται προς την Σαουδική Αραβία, το Κατάρ, το Κουβέιτ και τα Εμιράτα; Γιατί η Ευρώπη, που ουδέποτε τους κάλεσε, είναι υποχρεωμένη να τους δεχθεί; Πόσο μπορεί η παλιά Ευρωπαική ήπειρος να αντέξει την εισροή/εισβολή εκατοντάδων χιλιάδων (εκατομμυρίων στην ουσία) μεταναστών δίχως να υποστεί σημαντικές κοινωνικές εντάσεις και πιθανές βίαιες αναταραχές και ανατροπές; Γιατί η αντίδραση απέναντι σε αυτές τις προοπτικές αντιμετωπίζεται με κριτική κι απαξίωση από αριστερόστροφους φορείς και ΜΜΕ – ιδίως της Βόρειας Ευρώπης και κάποια των ΗΠΑ; Για ποιο λόγο επίσης τα λεφούσια αυτά των προσφύγων δεν στρέφονται προς χώρες που βρίσκονται κοντύτερα στα δικά τους σύνορα και που οικονομικά εμφανίζουν δείκτες καλύτερους από τους Ευρωπαικούς; Λχ η Κίνα και η Ρωσία θα μπορούσαν με μεγαλύτερη επιτυχία να έπαιζαν αυτό τον ρόλο. Ούτε υπαινιγμός όμως δεν γίνεται για το γεγονός πως όλοι αυτοί οι «δυστυχισμένοι» θα μπορούσαν να στραφούν προς άλλες κατευθύνσεις και πολιτείες. Μήπως επειδή στις χώρες αυτές η υποδοχή που θα τους γινόταν θα ήταν μάλλον εχθρική κι αποφασιστικά αποθαρρυντική;
Υπάρχουν όμως και άλλα σημαντικά ζητήματα. Σε ποιο βαθμό οι μουσουλμάνοι μετανάστες αποστρέφονται τις βαρβαρικές επιλογές του ισλαμικού χαλιφάτου; Πότε και που σημειώθηκαν μαζικές διαμαρτυρίες των λεγόμενων μετριοπαθών μουσουλμάνων για τις θηριωδίες των ομοπίστων τους; Κι αφού προφανέστατα δεν νοιάζονται να διαφοροποιηθούν γιατί οι δυτικοί χριστιανοί θα πρέπει να ανοίξουν αγκαλιές φιλοξενίας; Αντί να μείνουν στις χώρες τους και να πολεμήσουν τους φρικαλέους ισλαμιστές έρχονται εδώ αδιαφορώντας για τα εγκλήματα εναντίον του ελληνο-δυτικού πολιτισμού (λχ στην Παλμύρα) που διαπράττουν οι ιδεολογικοί και θρησκευτικοί συγγενείς τους στις χώρες από τις οποίες έφυγαν. Και μάλιστα σε πολλά από αυτά τα εγκλήματα μετέχουν κι ‘ευρωπαίοι μουσουλμάνοι δεύτερης και τρίτης γενιάς’ που ξεκίνησαν από την Ευρώπη για να την πληγώσουν στη Συρία και το Ιράκ. Μισώ βαθύτατα όσους λεηλάτησαν και βεβήλωσαν τα ιερά μνημεία πολιτισμού της Παλμύρας. Κι εξ ίσου αντιπαθώ όλους εκείνους που προστρέχουν στη Δύση διατηρώντας την μουσουλμανική τους πίστη, συνήθειες και παραδόσεις. Εφ’ όσον δεν δείχνουν την παραμικρή διάθεση να καταγγείλουν έμπρακτα τα κτήνη που προσβάλουν το ανθρώπινο είδος με τις πράξεις τους.
Για να ξεκαθαρίσω την θέση μου. Η χώρα δεν μπορεί να είναι ξέφραγο αμπέλι για όποιον επικαλεστεί την προσφυγιά για να παραβιάζει τα σύνορά της. Εφ όσον επιλέγει την χώρα μου θα αφήσει υποχρεωτικά πίσω τις αξιακές του ιδιαιτερότητες. Θα πάψει να είναι μουσουλμάνος. Και πρέπει να υποστεί αυστηρούς ελέγχους δεξιοτήτων ώστε τελικά να γίνουν δεκτοί σαν καινούργιοι κάτοικοι – οι πολίτες εκείνοι που έχουν να προσφέρουν στην νέα τους πατρίδα. Ανάμεσά τους υπάρχουν πραγματικά άνθρωποι αξιόλογοι που περιποιούν τιμή σε μια χώρα όταν την διαλέγουν για καινούργιο τόπο εγκατάστασής τους. Πρόσφατα στους Financial Times o Πρόεδρος της σοβαρής Γαλλικής Δεξαμενής Σκέψης Generation Libre, Gaspard Koenig, έγραφε απογοητευμένος για το γεγονός πως τόσες χιλιάδες αξιόλογοι μουσουλμάνοι προτιμούν την Βρετανία σαν προορισμό, από την πατρίδα του την Γαλλία ( “The optimistic manifesto of a Frenchman scorned”, 8 Αυγούστου 2015). Οφείλουμε λοιπόν να γνωρίζουμε ποιοι ακριβώς έρχονται, και για ποιο λόγο. Κόλπα του είδους «καταστράφηκαν τα χαρτιά», «βούλιαξε η βάρκα» η «βρεθήκαμε ναυαγοί δίχως ταυτότητες σε έρημο νησί κι ανάψαμε φωτιά για να μας δείτε» δεν θα γίνονται ανεκτά. Ολοι αυτοί θα πηγαίνουν πακέτο από εκεί που ήλθαν, την Τουρκία η την Λιβύη, και με παρόμοιο τρόπο. Με πλοίο που θα τους αποβιβάζει στις ακτές.
Σε όσους δε αρέσουν αυτές οι πρακτικές (ΟΗΕ, Κομισιόν, Βόρειες Χώρες) μπορούν να βάλουν τα πορτοφόλια τους εκεί που είναι το στόμα τους, είτε καταβάλλοντας αλμυρότατα ποσά για τον καθένα από τους πρόσφυγες, είτε ανοίγοντας τα σύνορα στις δικές τους πατρίδες. Οφείλουν όλοι να καταλάβουν πως το πάρτυ τελείωσε . Τα εδάφη μας δεν θα ξαναπεράσουν τις εμπειρίες του 378 μχ, μετά την καταστροφική για τους Ρωμαίους μάχη της Αδριανούπολης, και την τελική κατακλυσμική εισβολή των βαρβάρων. Γνωρίζουμε τι έγινε τότε. Δεν θα επιτρέψουμε να γίνουν, με διαφορετικές μεθόδους, τα ίδια και τώρα…
Γράφει ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος στο Μπλέ Μήλο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου