Νομίζω πως το κύριο γνώρισμα του τεθνεώτος, δεν ήταν η πολυμορφία των συνιστωσών του και η συνύπαρξη τους. Το κύριο γνώρισμα ήταν, πως συνυπήρχαν άνθρωποι με διαφορετική κοσμοαντίληψη για την πολιτική στράτευση και την συνέπεια στις αρχές τους. Υπήρχαν αυτοί που εννοούσαν αυτά που έλεγαν, ασχέτως αν εμείς, "οι κανονικοί" άνθρωποι, τα βρίσκαμε γραφικά στην αρχή, αποκρουστικά μετέπειτα. Υπήρχαν άνθρωποι εκεί μέσα που πίστευαν πραγματικά πως το 4% του εκλογικού σώματος, πριν μετασχηματίσει την Ελλάδα, θα άλλαζε την Ευρώπη όλη. Δεν έχει σημασία που εμείς γελούσαμε στην αρχή και γίναμε έξαλλοι αργότερα, με τις συνέπειες αυτής της ιδεοληψίας.
Σημασία έχει πως αυτά τα στελέχη του Σύριζα, εμμένοντας πεισματικά στην πεποίθηση πως αποτελούν την φωτισμένη πρωτοπορία, αρνήθηκαν το συμβιβασμό της ηγετικής ομάδας και παράτησαν θώκους και αξιώματα. Άλλοι, από νέους σχηματισμούς συνεχίζουν τον αγώνα τους, άλλοι, με στυφή τη γεύση της ήττας, φαίνεται πως θα ιδιωτεύσουν. Όλους αυτούς, μπορούμε να τους προσάψουμε μύρια -όσα σε πολιτική βάση. Ένα όμως δεν μπορούμε να πούμε: πως είναι πολιτικοί απατεώνες. Πως γαντζωμένοι στις καρέκλες τους πούλησαν σημαίες και ιδέες. Και είναι πολλοί αυτοί.
Στον ίδιο οργανισμό, συνυπήρχε και η ηγετική ομάδα. Την απαρτίζουν άνθρωποι –όπως αποδείχτηκε– εξουσιομανείς, που προχώρησαν στο όνομα του ρεαλισμού, στην μεγαλύτερη ιδεολογική και πολιτική μετάλλαξη. Το ψέμα και ο κυνισμός, η πολιτική απάτη και ο τυχοδιωκτισμός, τα υπέρτατα πολιτικά τους όπλα. Και τώρα ακόμα που το κόμμα τους αποσυντίθεται, ξεδιάντροπα, αφήνουν χωρίς δουλειά 2000 προλετάριους - μεταλλωρύχους, δηλώνουν ανερυθρίαστα πως το μνημόνιο που υπέγραψαν ήταν τακτικός ελιγμός, ενώ μεθοδεύουν το προεκλογικό τέχνασμα του "παράλληλου προγράμματος". Θα μου πείτε, και ποιός τους πιστεύει πλέον; Δεν είναι αυτό το ζήτημα. Κρίνουμε την χωρίς αρχές συμπεριφορά τους, που θα κλιμακωθεί όσο πλησιάζουμε προς την ημέρα των εκλογών.
Το πόρισμα της νεκροψίας επίσης δείχνει, πως ο εκλιπών οργανισμός διέθετε συλλογική ηγεσία σε μία χώρα που ήταν εθισμένη στην ύπαρξη αρχηγού-ηγέτη και σε ένα πολίτευμα με πρωθυπουργοκεντρικό χαρακτήρα. Και ο μεν λαός, με τη βοήθεια των ΜΜΕ, κατασκεύασε την πλαστή εικόνα του ηγέτη Τσίπρα, την οποία όμως ακύρωνε κάθε συνεδρίαση των κομματικών οργάνων, σε τέτοιο σημείο που η εφημερίδα Λιμπερασιόν έγραψε: "οι Ευρωπαίοι διαπραγματεύτηκαν για έξι μήνες όχι με μια κλασσική κυβέρνηση αλλά με μία κεντρική επιτροπή." Το δε πολίτευμα τραυματίσθηκε βαρύτατα, οι θεσμοί καταρρακώθηκαν, γιατί έγινε απόπειρα τα κέντρα λήψης των αποφάσεων να μετατεθούν από τη βουλή και την κυβέρνηση, στα κομματικά όργανα του Σύριζα, με έναν πρωθυπουργό άβουλο, ανίκανο να διαχειρισθεί την κρίσιμη διαπραγμάτευση. Απρόθυμο να κυβερνήσει.
Μέσα σε αυτόν τον σεσηπότα οργανισμό, εκτράφηκαν τα φαινόμενα Βαρουφάκη και Κωνσταντοπούλου. Ο πρώτος εκμεταλλευόμενος την ανυπαρξία του πρωθυπουργού προσπάθησε να εφαρμόσει τη θεωρία των παιγνίων επί του κοινωνικού σώματος, σε τελική ανάλυση. Μία θεωρία μοντέλων σε μία κοινωνία ανθρώπων. Η καταστροφή πλήρης. Η Κωνσταντοπούλου, ευθύς εξ αρχής κατέστησε σαφή την πρόθεση της να αυτονομηθεί πολιτικά, κάτι που και με δεδομένη την ιδιομορφία του χαρακτήρα της προκάλεσε πολλές θεσμικές δυσλειτουργίες.
Σήμερα λοιπόν αυτό το "πράγμα" που ονομάζεται Σύριζα, ουδεμία σχέση έχει με τον κραταιό οργανισμό του Ιανουαρίου του 2015. Όσες προσπάθειες και να κάνει η "σεσημασμένη" διαπλοκή να τον πλασάρει ως την νέα κεντροαριστερά, ο λαός πολύ δύσκολα θα ξαναφάει το παραμύθι. Το στοιχειωμένο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης είναι το θλιβερό ενθύμιο του Σύριζα.
Του Σάκη Μουμτζή συγγραφέα από το Capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου