Το, ρητορικό θα μπορούσε να πει κάνεις, ερώτημα τίθεται τις τελευταίες μέρες από όλα σχεδόν τα πιστά στον πρωθυπουργό στελέχη του Σύριζα, σε όλα τα τηλεοπτικά πάνελ.
Με το ερώτημα αυτό, που είναι σαφές ότι αποτελεί και την «γραμμή άμυνας δια της επίθεσης» των προεδρικών προς την αριστερή πλατφόρμα, τα στελέχη αυτά του Σύριζα προσπαθούν να μειώσουν και θα μπορούσε κάνεις να πει να «συκοφαντήσουν «πολίτικά, όλους όσους διαφωνούν με την ακολουθουμένη το τελευταίο διάστημα πολιτική του πρωθυπουργού.
Ποια είναι η προσπάθεια και ο στόχος αυτού του επιχειρήματος.
Ο στόχος φαίνεται ότι είναι απλός. Να ξεχαστούν τα πάντα, οι «κωλοτούμπες», το «σβήσιμο» των υποσχέσεων, η κατάργηση του «προγράμματος της Θεσσαλονίκης» και όλα όσα θα μπορούσαν να δημιουργήσουν πρόβλημα στην ηγεσία του Σύριζα, μέσω του φόβου του να χαθεί η εξουσία.
Με σημαία την λογική πρώτη φορά κυβέρνηση αριστεράς και το «να μην μείνουμε πάλι στην αντιπολίτευση» η πλευρά του πρωθυπουργού προσπαθεί όχι να απαντήσει σε όσους από το ίδιο το κόμμα την κατηγορούν για «μνημονική στροφή» και «παράδοση στους καπιταλιστές», άλλα να ξεχαστεί το όλο ζήτημα.
Δηλαδή να μην γίνεται καμία συζήτηση για το περιεχόμενο των συμφωνιών, για την ίδια την πολιτική που ακολουθεί εδώ και έξι μήνες η κυβέρνηση, για τα αποτελέσματα της και την αναντιστοιχία των κινήσεων με τις υποσχέσεις της προεκλογικής περιόδου.
Να γίνεται μόνον με την λογική να μην πέσει η κυβέρνηση της αριστεράς .
Έτσι , γίνεται μια προσπάθεια ώστε ο στενός πυρήνας του Σύριζα, αυτό το 4%, να μην ακολουθήσει «την καρδιά του» και τα όσα τόσα χρόνια έλεγε (άρα τον Π λαφαζανη) αλλά να στηρίξει τον πρωθυπουργό «για να μην πέσει η αριστερή κυβέρνηση».
Ποια όμως είναι η διαφορά αυτής της λογικής από την λογική άλλων κομμάτων και ιδεολογικών ρευμάτων , που συσπειρώνονταν πάντα γύρω από την εξουσία και είχαν ως κεντρικό θέμα την εξουσία, αδιαφορώντας για όποιες άλλες αλλαγές και κινήσεις;
Μια λογική που ο Σύριζα , και γενικότερα η ελληνική αριστερά, κατηγορούσε πάντα μιλώντας για κόμματα κολλημένα στο μελί της εξουσίας και άλλα παρόμοιο;
Ποσό δηλαδή το επιχείρημα «αριστεροί βουλευτές δεν πρέπει να ρίξουν την πρώτη φορά κυβέρνηση της αριστεράς» , ευσταθεί, την στιγμή που η κυβέρνηση «της αριστεράς» όχι μόνον δεν εφαρμόζει το «προεκλογικό πρόγραμμα της αριστεράς», άλλα προχωρα σε μια σειρά μέτρων που ούτε οι κεντροδεξιές κυβερνήσεις δεν είχαν τολμήσει να πάρουν…
Μήπως λοιπόν ο κ Λαφαζάνης και οι υπόλοιποι της αριστερής πλατφόρμας, έχουν δίκιο στην συγκεκριμένη περίπτωση. Μήπως σωστά λένε ότι όλα αυτά που κάνει η κυβέρνηση δεν έχουν καμία σχέση με «το πρόγραμμα της αριστεράς» άρα δεν πρόκειται για αριστερή κυβέρνηση, άλλα μια ακόμα μνημονική κυβέρνηση , κατά την δική τους λογική και διάλεκτο;
Μήπως λοιπόν ο πρωθυπουργός, αν θέλει να έχει αξιοπιστία όχι μόνον στο στενό κομματικό του πυρήνα άλλα και στο υπόλοιπο 30% που τον ψήφισε (και δεν ενδιαφέρεται αν η κυβέρνηση είναι η όχι αριστερά) πρέπει να παραλεχθεί ότι έκανε λάθος, ότι υποσχέθηκε πράγματα που αποδεδείχθηκε ότι δεν μπορούσε να πραγματοποιήσει, ότι τώρα βλέπει την πραγματικότητα και προσπαθεί να διασώσει ότι γίνεται;
Μόνον με κάτι τέτοιο ο κ Τσίπας θα μπορούσε να αποκτήσει και πάλι μέρος της αξιοπιστίας του. Και παράλληλα θα έπρεπε να δηλώσει τι ακριβώς πολιτική θα εφαρμόσει από εδώ και περά και κυρίως ποιον πολίτικο χώρο θέλει να εκφράσει.
Αν βέβαια, μπορεί να ξεφύγει από τις ιδεολογικές αγκυλώσεις και «δεσμεύσεις» που έχει και ο ίδιος.
Του Π. Τρουπιώτη από το Χρηματιστήριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου