Η ανασχηματισμός, αν κανείς δει τα πράγματα λίγο πιο αναλυτικά , είναι απλώς ορισμένα μπαλώματα , υποχρεωτικά, έτσι όπως ήλθαν τα πράγματα με την αριστερή πλατφόρμα και δεν δείχνουν καμία διάθεση αλλαγής νοοτροπίας και κυρίως προσαρμογής στα νέα δεδομένα.
Δεδομένα που έχουν δημιουργηθεί από την απόφαση του πρωθυπουργού να προχωρήσει σε συμφωνία.
Δυστυχώς, οι κινήσεις του μετά την συμφωνία , αλλά και τα όσα λέει σε σχέση με αυτή, δεν είναι δυνατόν να μειώσουν την αίσθηση της αναξιοπιστίας που έχουν οι εταίροι μας ( και δανειστές μας μην το ξεχνάμε) για τον ίδιο τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση του.
Ο ανασχηματισμός ήταν υποχρεωτικός μια και εκτός από τις παραιτήσεις ορισμένων υπουργών ( Ν Βαλαμβανη , Ν Χουντη) έπρεπε να ξεκαθαρίσει και η κατάσταση σε σχέση με την αριστερή πλατφόρμα και τους υπουργούς που ψηφίσαν όχι.
Γιατί αν θέλουμε βέβαια να λέμε και τα πράγματα με το όνομα τους , οι υπουργείο που ψηφίσαν όχι όφειλαν να έχουν την ίδια στιγμή καταθέσει και τις παραιτήσεις τους.
Όμως, για λόγους εντελώς μικροκομματικούς, θέλησαν να τους βγάλει ο πρωθυπουργός για να του το «χρεώσουν» στο στενό εσωκομματικό παιχνίδι. Ένα παιχνίδι που τελικά δεν ενδιαφέρει κανέναν. Ούτε καν τους ψηφοφόρους του Συριζα..Πόσο μάλλον την κοινωνία.
Από την άλλη, ο πρωθυπουργός ήταν σαφές ότι είχε μεγάλες δυσκολίες να βρει πρόσωπα ικανά και αποφασισμένα να μπουν στην κυβέρνηση.
Ο ίδιος , με τα όσα είπε για την συμφωνία, είχε υπονόμευση την προσπάθεια του.
Μια προσπάθεια , στην οποία έδωσαν την «χαριστική βολή» ορισμένοι υπουργοί, ανάμεσα τους και ο κ Βουτσης, με το να λένε ότι Σεπτέμβριο –Οκτώβριο θα πρέπει να πάμε σε εκλογές.
Πέρα από το καταστροφικό του πράγματος, ήταν σαφές ότι κανένας ικανός και εκτός των στενών πλαισίων του Συριζα δεν θα δεχόταν να αναλάβει κυβερνητική θέση , σε αυτή την δύσκολη στιγμή, για δυο-τρεις μήνες.
Έτσι , αναγκάστηκε να περιοριστεί σε πρόσωπα του στενού κομματικού κύκλου και μάλιστα όχι τα πιο γνωστά, προβεβλημένα και ίσως ικανότερα. Και παράλληλα , να διατηρήσει στο υπουργικό σχήμα, έστω και σε άλλες θέσεις υπουργούς που δεν έχουν την έξωθεν καλή μαρτυρία ( πχ Κατρουγκαλος).
Αλλά και πως είναι δυνατόν να πιστέψει κανείς ότι μπορούν να προχωρήσουν μέτρα , όπως οι ιδιωτικοποιήσεις , όταν στην θέση του αρμοδίου υπουργού τοποθετείται κάποιος που όχι μόνον επί χρόνια επιτίθεται σε όσους προωθούν τις ιδιωτικοποιήσεις , αλλά έφυγε από το προηγούμενο πόστο του γιατί δεν άντεχε να ακολουθητέε τις «μνημονικές» δεσμεύσεις…
Οδηγήθηκε λοιπόν σε μια κυβέρνηση, που δεν έχει καμία νέα δυναμική και πιθανόν δεν έχει να δώσει τίποτε στην κοινωνία.
Ίσως, γιατί σχεδιάζει να «δραπετεύσει» από το δύσκολο καθήκον της εφαρμογής της συμφωνίας μέσω εκλογών ή απλώς έχει πια πειστεί ότι η μονή λύση είναι η συγκρότηση κάποιας στιγμής οικουμενικής κυβέρνησης και γι αυτό δεν θέλησε να ανοίξει τώρα όλα τα χαρτιά του και να κάψει σε έναν «αδιέξοδο « ανασχηματισμό αρκετά από αυτά.
Όμως είναι δυνατόν , να τρέξει έτσι μια χώρα.
Και η χώρα μας δεν χρειάζεται απλώς τρέξιμο αλλά «γκάζωμα» που λένε και οι λάτρεις της ταχύτητας…
Του Π. Τρουπιώτη από το Χρηματιστηριο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου