ΑΝΤΑΡ-CIA...

Βρέθηκα για ένα ταξίδι μιας βραδιάς στο Βόλο. Πήρα τη μάνα μου να κάνουμε μια βόλτα στην παραλία, αυτή των παιδικών μου χρόνων, όταν κολυμπούσαμε στο λιμάνι, στα "μπλόκια", χρησιμοποιώντας για αποδυτήρια το ξύλινο σπιτάκι του ΝΟΒ στον λιμενοβραχίονα. Κι ενώ το μάτι απλωνόταν στη θάλασσα, και το μυαλό έψαχνε στο φιλμ της ζωής για νοσταλγικά καρέ, ξαφνικά βλέπω μπροστά μου στο κτίριο του Πανεπιστημίου ένα υπερμέγεθες πανό με τις γνωστές αριστερίστικες χυδαιότητες. Σε μια αίθουσα στο εσωτερικό του Πανεπιστημίου είχε μάζωξη ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που τώρα που τα ξαδελφάκια του ΣΥΡΙΖΑ είναι στην εξουσία έχει αποθρασυνθεί.
Κατευθύνθηκα προς το πανό. Ένας ανταρσύας έκοβε βόλτες απ' έξω περιπολώντας. Με αναγνώρισε.
Του λέω "το πανό που βάλατε δεν μ' αρέσει". "Δε σε ρωτήσαμε", μου λέει. "Το ξέρω" του λέω και πριν προφτάσει να αντιδράσει, το αρπάζω και το κατεβάζω, κόβοντας τα σκοινιά που το κρατούσαν. Όρμησε να με εμποδίσει, αλλά δεν τα κατάφερε. Ακούστηκαν τα τελευταία κρακ των σκοινιών από τα πάνω μπουντούζια και το πανώ σωριαζόταν με γδούπο στο πλακόστρωτο. "Πατσίσαμε σύντροφε" του λέω. "Δεν με ρωτήσατε που το ανεβάσετε, δεν σας ρώτησα που το κατέβασα". Κι απομακρύνθηκα με τον ανταρσύα να βρίζει "φασίστα δεξιέ" "έλα μέσα αν τολμάς" και την μάνα μου να μου κάνει παράπονα "Καρδιακιά θα με κάνεις! Κι αν σε χτυπούσε;".
Γυρνώντας στο ίδιο σημείο μετά από ώρα, γύρω στις 23:00, είδα ότι η μάζωξη μόλις είχε τελειώσει και κάποιος κλείδωνε την πόρτα του προαυλίου. Ο κάποιος ήταν ένας από την πολιτική συγκέντρωση, όχι ένας διοικητικός υπάλληλος του Πανεπιστημίου.
Αναρωτιέμαι σε ποιο σοβαρό κράτος μία πολιτική παράταξη θα έπαιρνε τα κλειδιά του Πανεπιστημίου για να κάνει συγκέντρωση και θα κρέμαγε σε ύψος δύο ορόφων ένα πανό με τα συνθήματα της. Προσέξτε: το πρόβλημα δεν ήταν τα συνθήματα, που ούτως ή άλλως ήταν βλακώδη. Το ίδιο θα με ενοχλούσε αν έγραφαν "Ψηφίστε Δημιουργία, ξανά!". Το πρόβλημα είναι ότι κάποιοι αποφασίζουν αυθαιρέτως να χρησιμοποιήσουν τους τοίχους του Πανεπιστημίου ως μέσο προβολής των πολιτικών τους θέσεων και θεωρούν φασίστα αυτόν που θέλει ο τοίχος να είναι τοίχος.
Αναρωτιέμαι πόσο μπορεί ένας πολίτης να κάνει αυτό που δεν κάνουν οι αρχές και οι θεσμικοί φορείς, κι αν θα είχα την ίδια συμπεριφορά αν έμενα μόνιμα στο Βόλο, ξέροντας ότι εύκολα θα μπορούσα να γίνω "στόχος". Στην Ελλάδα είναι επικίνδυνο ακόμα και το να είσαι υπεύθυνος πολίτης. Όσο όμως υποχωρούμε, τόσο θα αλωνίζουν οι φασισταράδες.

Υ.Γ. Τσέκαρα και το ρολόι του Αγ. Κωνσταντίνου, που είχα φωτογραφίσει το Πάσχα. Εξακολουθεί κάθε πλευρά να δείχνει τη δική της ώρα..

Του Θ. Τζήμερου από τι F.B