Μετά από τρεις μήνες διακυβέρνησης, με τη χώρα να κοιμάται κάθε βράδυ με τον εφιάλτη αν θα ξυπνήσει εντός ευρώ, με τις τράπεζες ανοιχτές και επάρκεια βασικών ειδών στην αγορά, οι σοβαροί του οικονομικού επιτελείου αποκαλύπτουν τα πρώτα τους σχέδια για την πραγματική οικονομία.
Τις τελευταίες μέρες οι κ. Σταθάκης και Δραγασάκης αποκάλυψαν δυο από τα βασικά σχέδια της νέας οικονομικής διακυβέρνησης που έχουν σαν στόχο την ανασύσταση του παραγωγικού ιστού της χώρας.
Το σχέδιο του κ. Δραγασάκη έχει σαν βασικό άξονα τη δημιουργία αναπτυξιακής τράπεζας που θα ελέγχεται από το κράτος και θα έχει σαν στόχο τη χρηματοδότηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Κορμός της νέας αναπτυξιακής τράπεζας θα είναι το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων.
Το σχέδιο του κ. Σταθάκη αφορά τη λειτουργία τον ερχόμενο Ιούνιο του νέου αναπτυξιακού νόμου, ώστε όπως δήλωσε ο ίδιος να ξεπαγώσει πλήθος επενδύσεων και να προσελκύσει νέες.
Τόσο το σχέδιο του κ. Δραγασάκη όσο και αυτό του κ. Σταθάκη δεν είναι καινούργιο στην νεοελληνική πραγματικότητα. Για την ακρίβεια αποτελούν μια επανάληψη της συνταγής που εφαρμόζεται εδώ και πολλές δεκαετίες. Πρόκειται για τους πυλώνες της ανάπτυξης που χρησιμοποιήθηκαν και κατά την περίοδο που χρεοκόπησε ολόκληρος ο παραγωγικός ιστός της χώρας.
Η διάλυση του κύριου όγκου των παραγωγικών μονάδων της Ελλάδας έλαβε χώρα τη δεκαετία του ’80 λόγω κυρίως των σοσιαλιστικών πειραμάτων του Ανδρέα Παπανδρέου. Βασικός κορμός της ανασύνταξης που επιχείρησε τότε η σοσιαλιστική κυβέρνηση ήταν οι ελεγχόμενες από το κράτος ΕΤΒΑ και ΕΤΕΒΑ. Εκ του αποτελέσματος μπορούμε να κρίνουμε πως τα δισεκατομμύρια των Ελλήνων φορολογουμένων και καταθετών έπεσαν σε κάποια «μαύρη τρύπα» αφού ο παραγωγικός ιστός της χώρας συνέχισε να διαλύεται και από ένα σημείο και μετά να μετακομίζει στη Βουλγαρία ή άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Ο αναπτυξιακός του κ. Σταθάκη δεν αναμένεται να έχει κάτι περισσότερο από τους δεκάδες αναπτυξιακούς που εφαρμόστηκαν τις τελευταίες δεκαετίες. Λειτούργησαν σαν μέσο άκοπου πλουτισμού των κρατικών υπαλλήλων που έκαναν τη διανομή των κονδυλίων και των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών που είχαν τις κατάλληλες «άκρες».
Τα δυο σχέδια αποκαλύπτουν πως η νέα κυβέρνηση δεν κομίζει κάτι καινούργιο σε σχέση με την ανάγκη της χώρας να προσελκύσει επενδύσεις και να δημιουργήσει θέσεις εργασίας.
Τα μοντέλα αυτά είναι βγαλμένα από τα κιτάπια της δεκαετίας του ’50, όταν οι αγορές ήταν κλειστές, οι εισαγωγές ελεγχόμενες και οι εξαγωγές επιδοτούμενες. Σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης δεν μοιάζουν να έχουν καμιά πιθανότητα επιτυχίας.
Η μόνη διαφορά με παλαιότερα είναι πως τώρα δεν υπάρχουν χρήματα για να χρηματοδοτηθούν οι στοχευμένες παρεμβάσεις της κρατικής γραφειοκρατίας σε στρατηγικούς τομείς ανάπτυξης.
Δυστυχώς παρά τα ρηξικέλευθα περί Ελπίδας και Ανάπτυξης η νέα κυβέρνηση δεν φέρνει τίποτα πιο καινούργιο στην οικονομία σε σχέση με τις καταστροφικές μεθόδους που εφάρμοζαν οι προηγούμενοι.
Αν πράγματι θα ήθελαν να πάρουν μια ιδέα για το πώς δουλεύουν οι κυβερνήσεις των χωρών που παρουσιάζουν επιδόσεις στην οικονομία, ας διαβάσουν την ιστορία που δημοσιεύαμε προ ημερών πως πλησίασε το Υπουργείο Οικονομικών της Ολλανδίας Έλληνα επιχειρηματία με στόχο να τον πείσουν να μεταφέρει την καινοτόμο επιχείρησή του εκεί.
Ιδού η μια περίληψη της ιστορίας:
«Σήμερα μίλησα με δύο εκπροσώπους του υπουργείου οικονομικών της Ολλανδίας. Είναι στη Βοστώνη, μία από τις πολλές εμπορικές αντιπροσωπείες που έχουν σε όλο τον κόσμο.
Μας προσέγγισαν γιατί θα ήθελαν να επενδύσουμε στη χώρα τους, να κάνουμε δουλειές εκεί και να ανοίξουμε γραφεία. Έχουν μία υπηρεσία που μας παρέχει δωρεάν tax advisors, λογιστές, recruiters και ανθρώπους που μπορούν να μας βρούνε γραφεία, να κανονίσουν όλη τη γραφειοκρατία (από τη Βοστώνη, χωρίς να επισκεφτούμε τις δημόσιες υπηρεσίες στην Ολλανδία), άδειες, κλπ. Πρότειναν να μας κάνουν δωρεάν οικονομική μελέτη για να δούμε τι φόρους θα πληρώνουμε, ποιο θα είναι το κόστος εργασίας, κλπ. Πρότειναν να μας πετάξουν στο Άμστερνταμ για να γνωρίσουμε τοπικές επιχειρήσεις, να δούμε χώρους γραφείων και να έχουμε δωρεάν συναντήσεις με recruiters αλλά και στελέχη που θα μπορούσαμε να προσλάβουμε.
Δεσμεύονται ότι αν ανοίξουμε εκεί εταιρία οι φόροι, εισφορές, κλπ δεν θα αλλάξουν για εμάς για 10 χρόνια ώστε να μπορούμε να κάνουμε προγραμματισμό με μεγάλο ορίζοντα. Έχουν προγράμματα που μας δίνουν οικονομική βοήθεια για να στήσουμε τα operations μας εκεί, αναλογικά με το venture capital funding που παίρνουμε (δηλαδή μας δίνουν επιπλέον funding από ό,τι έχουμε, δωρεάν, αρκεί να το χρησιμοποιήσουμε στην Ολλανδία). Είναι διατεθειμένοι να τα κάνουν όλα αυτά ακόμη και για ένα γραφείο 3-4 ατόμων, γιατί βλέπουν μακριά και πιστεύουν ότι αν κάνουμε καλά τη δουλειά μας εκεί και το κράτος τους μας εξυπηρετεί, μέσα σε μια δεκαετία θα πετύχουμε, θα μεγαλώσουμε και θα πληρώσουμε περισσότερους φόρους, θα προσλάβουμε περισσότερους Ολλανδούς.
Οι εκπρόσωποι ήταν δύο αξιοπρεπέστατοι, μορφωμένοι δημόσιοι υπάλληλοι που γνώριζαν πως δουλεύουν οι τεχνολογικές startup και το venture capital. Είχαν κάνει μεγάλη έρευνα πριν μου μιλήσουν. Ήξεραν την ιστορία της εταιρίας μας, που έχουμε γραφεία, τι δουλειά κάνουμε, και έτσι είχαν καλό λόγο να πιστεύουν ότι αργά η γρήγορα θα επεκταθούμε στην Ευρώπη. Μετά τη συνομιλία μας στο skype μου έστειλαν ένα αντίγραφο του company profile που έχει φτιαχτεί για το Workable στη βάση δεδομένων του υπουργείου τους και έναν κωδικό ώστε να μπορώ να το ενημερώσω για να ξέρουν ποιοι είμαστε και να μπορούν να μας προτείνουν δωρεάν υπηρεσίες που μας ταιριάζουν.
Νίκος Μωραϊτάκης, ιδρυτής της Workable»
Καταλαβαίνετε τώρα γιατί είμαστε όλοι μακράν νυχτωμένοι και γιατί όποιος εγγυάται το ύψος των παρόντων μισθών και συντάξεων στην Ελλάδα είναι ή απατεώνας ή βλάκας;
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου