Στον τοίχο του ο φίλος μου στο φ/β επιχειρηματίας Α.Α. γράφει τα εξής:«Με εκλιπαρεί ένας προμηθευτής μου από την Ιταλία να τον πληρώσω στις 8 Απριλίου, 2 μήνες πριν την προγραμματισμένη λήξη της υποχρέωσής μας.
Με αιτιολογία τα δημοσιεύματα του ξένου τύπου ότι στις 9 η Ελλάδα θα κάνει default.
Για να μας δελεάσει μας δίνει και έκπτωση 5%....
Ποια είναι η πατριωτική απάντηση επί του προκειμένου:
Α) αρνούμαι την πιθανότητα και τον καθησυχάζω;
Β) δέχομαι την πρότασή του (αν μπορώ...) για να δείξω ισχυρός;
Γ) του αντιπροτείνω μεγαλύτερη έκπτωση για να εκμεταλλευτώ το φόβο του;
Δ) βλαστημάω τους κυβερνητικούς για τη ζημιά που κάνει η παρατεταμένη διαπραγμάτευση στην οικονομία;
Ε) φεύγω για διακοπές, χωρίς να απαντήσω;
Προβληματίζομαι.
(Αν ακολουθήσω την πρακτική της κυβέρνησης πρέπει να κάνω μάλλον το Ε)»
Τι σημαίνει αυτή η είδηση;
Για όποιον καταλαβαίνει στοιχειωδώς από οικονομικά σημαίνει πως σε 3-6 μήνες το πολύ θα έχουν έρθει τα πάνω κάτω.
Προφανώς σαν την επιχείρηση του Α.Α. που εισάγει προϊόντα που χρησιμοποιούν άλλες παραγωγικές επιχειρήσεις, υπάρχουν αρκετές στην αγορά οι οποίες ανταγωνίζονται η μία την άλλη για να κερδίσουν τους πελάτες τους.
α) Κάποιες από αυτές, οι λιγότερες σίγουρα, έχουν τις οφειλές σε μετρητά και μπορούν είτε να επωφεληθούν της έκπτωσης του 5% είτε να διεκδικήσουν μεγαλύτερη.
β) Κάποιες από τις επιχειρήσεις δεν έχουν μετρητά και η πρόσβαση σε τραπεζικό δανεισμό είναι ανύπαρκτη, πόσο μάλλον σε φθηνό τραπεζικό δανεισμό. Αυτές θα πληρώσουν 5% ακριβότερα το προϊόν μετά από 2 μήνες.
5% ακριβότερα σημαίνει πως το προϊόν μπορεί να τους μείνει απούλητο γιατί ο ανταγωνιστής που πέτυχε έκπτωση την μεταφέρει στην τελική τιμή και κερδίζει τους πελάτες.
γ) Σε δεύτερη φάση αυτός που δεν έχει σήμερα να πληρώσει μετρητοίς τις υποχρεώσεις του είναι σχεδόν βέβαιο πως σε δυο - τρεις μήνες που θα χρειαστεί να παραγγείλει από τον ξένο προμηθευτή θα του απαιτήσουν να προπληρώσει. Αν δεν διαθέτει μετρητά θα κατεβάσει ρολά...
Στις περιπτώσεις β) και γ) κάποιες επιχειρήσεις θα αναγκαστούν να φύγουν από την αγορά. Αυτό σημαίνει πως αν είχαμε 5 επιχειρήσεις στον κλάδο της εισαγωγής πρώτων υλών για μεταποιητικές βιομηχανίες θα μείνουν περί τις 2. Οι άλλες θα απολύσουν το προσωπικό και θα κλείσουν.
Οι επιχειρήσεις της περίπτωσης α) ξαφνικά θα βρεθούν με μικρότερο ανταγωνισμό ή ενδεχομένως χωρίς ανταγωνισμό.
Αμέσως θα μπουν στον πειρασμό να ανεβάσουν τις τιμές αφού οι πελάτες δεν θα έχουν πολλές επιλογές να προμηθευτούν από αλλού τα απαραίτητα.
Οι τελευταίοι, οι μεταποιητές θα μεταφέρουν την αύξηση του κόστους στις τελικές τιμές των προϊόντων που παράγουν. Αν τα προϊόντα αυτά κατευθύνονται για εξαγωγές, στο ράφι που θα βρεθούν θα είναι ακριβότερα από άλλα ανταγωνιστικά.
Το ίδιο θα συμβεί και στην εσωτερική αγορά αφού οι εισαγωγές είναι ελεύθερες. Οι περισσότερες εταιρείες της κατηγορίας μεταποίησης που μπορεί να είναι μερικές εκατοντάδες και απασχολούν μερικές χιλιάδες εργαζόμενους, αφού τα προϊόντα τους με τις «τσιμπημένες» τιμές θα μείνουν απούλητα, θα αναγκαστούν να απολύσουν εργαζόμενους...
Η κυβέρνηση καθυστερεί να ολοκληρώσει μια συμφωνία με τους εταίρους γιατί διατείνεται πως διαπραγματεύεται σκληρά. Για όποιον αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει, το μόνο πράγμα που είναι προς διαπραγμάτευση και θα πετύχουμε είναι να μειωθεί η υποχρέωση για πρωτογενές πλεόνασμα από το 3 στο 1,5%.
Αυτό θα συμβεί, αν συμβεί, μετά το τέλος των διαπραγματεύσεων για νέο μνημόνιο -που μπορεί να ονομαστεί συμφωνία για την ανάπτυξη και την ισότητα- οι οποίες θα ξεκινήσουν τον Ιούνιο και δεν αναμένεται να τελειώσουν πριν από αρκετούς μήνες.
Αν λάβουμε υπόψιν τις απολύσεις που θα κάνουν οι μισές και πλέον επιχειρήσεις από τους εισαγωγείς και μεταποιητές που εξετάσαμε παραπάνω, τα χαμένα έσοδα από τη φορολογία και τις εισφορές για τα δημόσια και ασφαλιστικά ταμεία θα είναι πολλαπλάσια του οφέλους της διαπραγμάτευσης που το 50-60% της κοινής γνώμης θεωρεί επιτυχημένη, γιατί έτσι του παρουσιάζεται επικοινωνιακά...
Με αυτά τα δεδομένα για την οικονομία το πιθανότερο είναι να μην υπάρξει καθόλου πρωτογενές πλεόνασμα, φέτος αλλά έλλειμμα. Άρα, η κυβέρνηση διαπραγματεύεται το τίποτα. Καταστρέφει τις ζωές χιλιάδων ανθρώπων για το τίποτα...
Δεν είναι η πρώτη περίπτωση ξένων προμηθευτών που ζητάνε να πληρώσουν νωρίτερα ελληνικές επιχειρήσεις, προσφέροντας εκπτώσεις. Έχω ακούσει αρκετές τους τελευταίους μήνες. Η αφήγηση του ΑΑ όμως είναι γλαφυρή και ενδεικτική του τι συμβαίνει στην πραγματική οικονομία.
Αποτελεί ένα στοιχείο που επιβεβαιώνει την εκτίμηση πως μέχρι το καλοκαίρι η κατάρρευση της οικονομίας, των ασφαλιστικών εισφορών και των δημόσιων ταμείων θα έχει λάβει εκρηκτικές διαστάσεις.
Η άποψη της στήλης είναι πως η Ελλάδα έχει περάσει το σημείο χωρίς επιστροφή. Ακόμη και αν αύριο γινόταν κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας με άτομα που έχουν την εμπιστοσύνη των αγορών σε θέσεις - κλειδιά, μια στοιχειώδης ομαλότητα θα χρειαζόταν 6 - 12 μήνες να επιστρέψει στην οικονομία. Η πλήρης ομαλότητα, το έχουμε ξαναπεί, χρειάζεται ορίζοντα πολιτικής σταθερότητας 10-20 ετών, εκ του μηδενός αναδόμηση κράτους - φορολογίας και καταθέσεις στις τράπεζες πάνω από 200 δισ. ευρώ.
Μέχρι να συμβούν αυτά οι μισθοί στην Ελλάδα θα συνεχίσουν να μειώνονται, η ανεργία να παραμένει ψηλά, ενώ είναι θέμα χρόνου να ανασταλούν και να μειωθούν συντάξεις.
Του Κ. Στούπα από το capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου